Θεωρητικώς μιλώντας και σε ποιητική βάση (Μανόλης Αναγνωστάκης), όντως «ο Πόλεμος δεν τέλειωσεν ακόμα, γιατί κανένας πόλεμος δεν τέλειωσε ποτέ», στην περίπτωση της Παλαιστίνης όμως τα πράγματα είναι πιο συγκεκριμένα: «Ο πόλεμος που φαίνεται να τελειώνει σήμερα περιέχει ήδη τους σπόρους του αυριανού πολέμου». Η απόφανση ανήκει στον ιταλό δημοσιογράφο Αντρέα Νικάστρο, του οποίου το σχόλιο στην Corriere della Sera τιτλοφορείται «Μία καταπληκτική καταστροφή» και δεν συμμερίζεται την ευφορία του Ντόναλντ Τραμπ .

Αυτό που μας περιμένει, έγραψε ο Νικάστρο, ύστερα από τη συμφωνία περί απελευθέρωσης των ισραηλινών ομήρων, είναι η καταστροφή. «Η δοκιμασία των Ισραηλινών που είναι παγιδευμένοι στις σήραγγες των τρομοκρατών της Χαμάς θα τελειώσει, μαζί και ο εφιάλτης του καθημερινού θανάτου και της άρνησης της ζωής δύο εκατομμυρίων Παλαιστινίων. Δυστυχώς, όμως, πέρα από την ανθρώπινη πτυχή, δεν υπάρχουν πολλά για να χαρούμε». Και αμέσως εξηγήθηκε.

«Οι αόριστες ρήτρες αυτής της συμφωνίας επιστρέφουν την Παλαιστίνη στις 6 Οκτωβρίου 2023, με τον επιβαρυντικό παράγοντα ότι η Γάζα είναι πλέον κατεστραμμένη και ο λαός της τραυματισμένος, ακρωτηριασμένος, άρρωστος και άπορος». Απορος κατά πάσα έννοια, συμπληρώνουμε, αφού διέξοδος, πόρος δηλαδή, δεν υπάρχει για τους πενομένους. «Η Γάζα θα ανοικοδομηθεί ύστερα από 20 χρόνια. Και μετά τι; Ο στρατός του Ισραήλ οχυρώνεται μέσα στη Λωρίδα για να ελέγξει τη ζωή των Παλαιστινίων και κρατάει κλειστό και τον διάδρομο μεταξύ Γάζας και Αιγύπτου, ώστε οι Παλαιστίνιοι να μην μπορούν να φύγουν από την υπαίθρια φυλακή τους».

Και έγινε αναλυτικότερος: «Το Ισραήλ διατηρεί ζώνες ασφαλείας που καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος του εδάφους των Παλαιστινίων και σίγουρα δεν θα εγκαταλείψει την ηλεκτρονική παρακολούθησή τους με συσκευές και με drones. Οπως στον Λίβανο, στη Δυτική Οχθη και στη Συρία, και ακόμη περισσότερο, τα drones θα υπενθυμίζουν συνεχώς στους Παλαιστινίους το καθεστώς στο οποίο θα ζουν. Το σχέδιο Τραμπ-Νετανιάχου-Χαμάς δεν προβλέπει τίποτε για τη λύση των δύο κρατών». Πόσο το Ισραήλ δεν προτίθεται να δει με διαφορετικό μάτι τους Παλαιστινίους και τη συνύπαρξη μαζί τους, ο Νικάστρο το απέδειξε μέσα σε λίγες αράδες.

«Το απλό γεγονός ότι το Ισραήλ αρνήθηκε να απελευθερώσει τον Μαρουάν Μπαργκούτι καταδεικνύει την απροθυμία του να επιτρέψει την επανένωση των δύο τμημάτων ενός πιθανού παλαιστινιακού κράτους, της Δυτικής Οχθης και της Γάζας. Ο Μπαργκούτι είναι ο άνθρωπος του οποίου το κύρος και η πολιτική θέση μπορούν να συμφιλιώσουν την κοινή γνώμη στα δύο μέρη της Παλαιστίνης, καθιστώντας επιτέλους δυνατή την ένωσή τους, με πρόσβαση στη θάλασσα και με μια αόριστα βιώσιμη εδαφική συνοχή. Χωρίς τον Μπαργκούτι και με την ηγεσία της Παλαιστινιακής Αρχής στιγματισμένη για διαφθορά και για συνεργασία με το Ισραήλ, η πιθανότητα αυτόνομων θεσμών και παλαιστινιακής κρατικής οντότητας έχει αποκλειστεί».

Το σχόλιο του Νικάστρο έκλεισε με την επισήμανση ότι ο Μπενιαμίν Νετανιάχου, δέσμιος του μαξιμαλισμού του, έχασε την ευκαιρία να γίνει «νέος Φρέντερικ ντε Κλερκ», δηλαδή κάτι σαν τον τελευταίο πολιτικό εκπρόσωπο του νοτιοαφρικανικού άπαρτχαϊντ, ο οποίος ωστόσο «αντελήφθη την ανάγκη να τερματιστούν οι διακρίσεις εις βάρος των μαύρων». Ο «Μπίμπι», όμως, «δεν έδωσε στον Μπαργκούτι τη δυνατότητα να γίνει ο Νέλσον Μαντέλα της Παλαιστίνης». 

Ο επίλογος, σκληρά ρεαλιστικός: «Σήμερα είναι ημέρα ανακούφισης για το πιθανό τέλος των δεινών τόσων ανθρώπων, και από τις δύο πλευρές, αλλά και ημέρα μεγάλης ανησυχίας για το μέλλον. Ο πόλεμος που φαίνεται να τελειώνει σήμερα περιέχει ήδη τους σπόρους του αυριανού πολέμου».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News