Η επιστροφή: το να γυρίζεις στην Αθήνα, τέλος Αυγούστου, συνοδεύεται πάντα από τη σκέψη «πάει κι αυτό το Καλοκαίρι» κι επειδή τα Καλοκαίρια μας δεν είναι ατέλειωτα, μελαγχολείς. Γι' αυτό και αποφασίζω να δεχτώ όσες προτάσεις μου έχουν κάνει φίλοι, που κάνουν ακόμη διακοπές και βρίσκονται κατά κάποιο τρόπο στον δρόμο μου, με μικρές παρακάμψεις.

Φίλοι: η εναλλακτική οικογένεια, αυτοί που διαλέξαμε να μοιραστούμε Καλοκαίρια, Χειμώνες, όλες τις εποχές, όλα τα συναισθήματα, και που αυτόν τον καιρό μας είναι πιο πολύτιμοι από ποτέ. Εναλλάξ περνάμε όλοι δύσκολες φάσεις, ανεργία, φόβους και είναι μια φράση, ένα αστείο της παρέας, μια παγωμένη ρακή, που μπορούν να σε κάνουν να νιώσεις ότι «εντάξει, θα αντέξουμε».

Στάση πρώτη: Πέρδικα Ηγουμενίτσας. Χαζεύω από ψηλά που βρίσκεται το φιλόξενο σπίτι των φίλων τους μικρούς κόλπους που σχηματίζουν το Καραβοστάσι, ο Σταυρολιμένας και ο Αρίλλας, ενώ απέναντι διακρίνεται ο κάβος της Κέρκυρας, οι Παξοί και οι Αντίπαξοι.

Off line: Οι φίλοι βρίσκονται εκτός Ιντερνετ για 30 μέρες, χωρίς τηλεόραση, ραδιόφωνο, εφημερίδες. Μου ζητάνε να τους πω τα νέα, αλλά μόλις αρχίζω και ζητάνε διευκρινίσεις «τι, ποιος, πού, πώς», κουράζονται και οι ίδιοι και εγώ. Έχουν αποκτήσει άλλους ρυθμούς, χαλαρώνουν στην παραλία, διαβάζουν, γράφουν, ακούν μουσική, παίζουν τάβλι… Σύντομα βαριούνται από τα νέα της πρωτεύουσας, τους καβγάδες στο facebook, τις δυστυχίες σε όλο τον κόσμο. Ο Χρήστος προτείνει να καθίσουμε έξω να δούμε τον ήλιο που δύει προς τις ιταλικές ακτές. Η Τζένη βάζει το Misty της Sarah Vaughan και ξαφνικά πέφτει μια ωραία σιωπή!

Ευτυχία! Μερικές στιγμές δεν χρειάζεται τίποτα άλλο παρά να ανασαίνεις. Να βλέπεις τον ορίζοντα, να μυρίζεις τα λουλούδια που ανοίγουν το βράδυ, να βλέπεις τα φώτα κάτω στην παραλία, και να στοιχηματίζεις αν αύριο θα έχει διαύγεια, με βάση τον καιρό – Διαύγεια, που δεν έχει καμιά σχέση με την ομώνυμη των πολιτικών αποφάσεων. Στιγμές που νιώθεις ότι οι λέξεις μπορούν να ξαναγίνουν απλές και να εκφράζουν αυτό ακριβώς που νιώθεις: σαν έναν αναστεναγμό ανακούφισης που βγαίνει αυθόρμητα μπροστά στην ομορφιά.

Καλοκαίρι 2013: Ναι, πρέπει να έχουμε και καλές στιγμές στη μνήμη μας από αυτή τη χρονιά που δοκιμάζει τις αντοχές μας σε όλα τα επίπεδα: υλικά, συναισθηματικά, ψυχολογικά. Ναι, δικαιούμαστε λίγο ομορφιά μέσα σ΄ αυτή τη μαύρη μαυρίλα και στην πίεση από παντού. Όχι, δεν θα τους κάνουμε τη χάρη αν εκτός από ζορισμένους μας θέλουν και παραιτημένους από κάθε αίτημα ζωής.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News