Οι Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες του 2024, επίσημα γνωστοί ως Αγώνες της 33ης Ολυμπιάδας αλλά και απλούστερα ως Παρίσι 2024, είναι ένα ιστορικό γεγονός, καθώς σηματοδοτεί την επέτειο των 100 χρόνων από την τελευταία φορά που το Παρίσι φιλοξένησε τους Αγώνες. Εχοντας, μάλιστα, διοργανώσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1900 και του 1924, το Παρίσι θα είναι η δεύτερη πόλη μετά το Λονδίνο (1908, 1948, 2012) στην οποία θα έχουν πραγματοποιηθεί οι Αγώνες τρεις φορές.

Προγραμματισμένη από τις 26 Ιουλίου έως τις 11 Αυγούστου 2024, η διεθνής αθλητική διοργάνωση θα λάβει χώρα όχι μόνο στο Παρίσι, αλλά και σε 16 πόλεις στη μητροπολιτική Γαλλία, ακόμη και στη γαλλική κτήση της Ταϊτής. Με ένα πλούσιο πρόγραμμα, που περιλαμβάνει νέα αθλήματα όπως breaking, αθλητική αναρρίχηση, skateboarding και BMX freestyle, οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Παρισιού υπόσχονται να γίνουν μια γιορτή τόσο της παράδοσης όσο και της καινοτομίας στον κόσμο των αθλημάτων.

Στο μεταξύ, με το Παρίσι 2024 προ των πυλών, μουσεία και γκαλερί σε όλη τη χώρα ανταγωνίζονται πραγματοποιώντας εκθέσεις και εκδηλώσεις με θέμα τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το Λούβρο ειδικά, ένα από τα πιο γνωστά μουσεία του κόσμου, έχει μπει στο Ολυμπιακό πνεύμα προσπαθώντας να εξάψει –σε Παριζιάνους και σε τουρίστες– τον ενθουσιασμό για τους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες στη Γαλλία ύστερα από 100 χρόνια, με μαθήματα γυμναστικής και χορού, μέχρι τζόγκινγκ και γιόγκα μέσα στις αίθουσές του: «Το Λούβρο βρίσκεται στο κέντρο του Παρισιού και φυσικά θα είναι στο επίκεντρο των Ολυμπιακών Αγώνων» δήλωσε στoν Guardian η διευθύντρια του μουσείου, Λοράνς ντε Καρ.

Τα μαθήματα γίνονται νωρίς το πρωί, πριν ανοίξουν οι πόρτες του Λούβρου στους καθημερινούς επισκέπτες. Η ανταποκρίτρια των New York Times στο Παρίσι, Κάθριν Πόρτερ, γράφει, για παράδειγμα, ότι έκανε μάθημα χορού ντίσκο ένα πρωινό στην αίθουσα των Καρυάτιδων υπό τους ήχους του «Don’t Stop ’Til you Get Enough» του Μάικλ Τζάκσον.

Για την ιστορία, το Λούβρο ήταν παλιά μεσαιωνικό φρούριο και στη συνέχεια βασιλικό παλάτι, και στην αίθουσα των Καρυάτιδων δίνονταν χοροί και θεατρικές παραστάσεις. Πήρε το όνομά της από τις τέσσερις γυναικείες φιγούρες-ρέπλικες που δημιούργησε ο γλύπτης Ζαν Γκουζόν το 1550 για να στηρίζουν τη σκηνή των μουσικών, ένα αναγεννησιακό έργο εμπνευσμένο από μνημείο του 2ου αιώνα π.Χ., το φόρουμ του αυτοκράτορα Αυγούστου στη Ρώμη.

Σήμερα στην αίθουσα των Καρυάτιδων εκτίθενται 59 έργα ελληνιστικών και ρωμαϊκών χρόνων. Ορισμένα είναι ρωμαϊκά μαρμάρινα αντίγραφα ελληνικών χάλκινων αγαλμάτων, ενώ άλλα είναι αρχαία ελληνικά έργα τέχνης, τα οποία οι Ρωμαίοι μετέφεραν στην Ιταλία και από εκεί τα απέκτησε το Λούβρο. Στο κέντρο της αίθουσας φιγουράρει η χαριτωμένη Αρτεμις με την ελαφίνα της, που χρονολογείται στον 2ο αιώνα μ.Χ., αντίγραφο ενός αγάλματος που δημιουργήθηκε γύρω στο 330 π.Χ.

Μουσείο-γυμναστήριο

Το Λούβρο «μοιάζει με γυμναστήριο» εξήγησε στους New York Times ο διευθυντής παραστατικών τεχνών του μουσείου, Λικ Μπουνιόλ Λαφόντ. Είναι τόσο μεγάλο, που το προσωπικό φοράει αθλητικά παπούτσια για τρέξιμο ώστε να καλύψει τις 400 αίθουσες, το συνολικό μήκος των οποίων ξεπερνά τα 14,5 χιλιόμετρα. Η σωματική άσκηση, εξάλλου, θα πρόσφερε μια διαφορετική σύνδεση με μερικά από τα 33.000 έργα που εκτίθενται στο μουσείο.

Μετά από μια ξενάγηση του χορογράφου Μεντί Κερκούς, την οποία ανέλαβαν οι επιμελητές του Λούβρου, ο Μπουνιόλ Λαφόντ έδωσε στον χορογράφο την ελευθερία να σχεδιάσει μαθήματα χορού και γυμναστικής, με μια μικρή παράκληση: «Ξεχάστε για μια φορά τη “Μόνα Λίζα”, είπε στον Κερκούς. «Υπάρχουν πάρα πολλά άλλα πράγματα να δει κανείς».

Το «Courez au Louvre», όπως ονομάζεται το «αθλητικό» πρόγραμμα-προσφορά του Λούβρου στους Ολυμπιακούς Αγώνες, το οποίο σχεδίασε ο γάλλος χορογράφος, σημαίνει «Τρέξτε στο Λούβρο» αλλά και «Τρέξτε μέσα στο Λούβρο». Το μάθημα διαρκεί μία ώρα αλλά εισιτήρια δεν υπάρχουν πια. Κόστιζαν 38 ευρώ για τους ενήλικες και εξαντλήθηκαν μέσα σε μία ώρα από τη στιγμή που αναγγέλθηκε το πρόγραμμα online.

Κάθε πρωί, λοιπόν, μέχρι τις 31 Μαΐου, 60 τυχεροί χωρισμένοι σε δύο ομάδες των 30 ατόμων απολαμβάνουν μια αξέχαστη ιδιωτική εμπειρία (χωρίς τεράστιες ουρές, χωρίς την πίεση του πλήθους των επισκεπτών και, γιατί όχι, χωρίς selfie-sticks, γράφει η Κάθριν Πόρτερ στους New York Times), που συνήθως επιτρέπεται μόνο σε σταρ όπως η Μπιγιονσέ και ο σύζυγός της Jay Z.

Η ιδέα του Κερκούς ήταν μια συνεδρία σε τέσσερα μέρη (χορός disco, dancehall, αερόβια γυμναστική και γιόγκα) εκτελεσμένη σε τέσσερις διαφορετικές αίθουσες (κοντά η μία στην άλλη, για να μη χάνεται χρόνος με τις μετακινήσεις). Ζήτησε, λοιπόν, από τέσσερις συνεργάτες του, τρεις χορευτές και τον  γυμναστή του, να τον βοηθήσουν να σχεδιάσει ένα 15λεπτο μάθημα για κάθε αίθουσα εμπνευσμένο από αυτήν.

O χορός ντίσκο γίνεται στην αίθουσα των Καρυάτιδων επειδή, όπως εξηγεί ο χορογράφος στους New York Times, «έπρεπε να επαναφέρουμε τον αρχικό σκοπό αυτής της αίθουσας». Στη συνέχεια η ομάδα της αμερικανίδας δημοσιογράφου μετακινήθηκε στην πλαϊνή αίθουσα, όπου εκτίθεται η Αφροδίτη της Μήλου, για ένα γρήγορο στρέτσινγκ μπροστά στο άγαλμα, και από εκεί έτρεξαν στο ισόγειο, στο πιο παλιό μέρος του κτιρίου, όπου έκαναν «πολεμική» προπόνηση (lunges, squats και jumping jacks) υπό τους ήχους του «Highway to Hell» των AC/DC – μια δραστηριότητα, που αρμόζει στην προέλευση του Λούβρου, το οποίο κτίστηκε γύρω στο 1200 για να προστατεύσει τη μεσαιωνική πόλη από τους Νορμανδούς, ενώ ο βασιλιάς Φίλιππος Αύγουστος έλειπε σε Σταυροφορία.

Εκαναν επίσης αγώνες «δρόμου» τρέχοντας πάνω-κάτω στα σκαλιά προς τη μεγάλη Σφίγγα του Τάνις με την αινιγματική μορφή, από την Αρχαία Αίγυπτο, που μοιάζει σαν να φυλάει την είσοδο στις αίθουσες της τεράστιας αιγυπτιακής συλλογής με 6.000 έργα, τα οποία καλύπτουν πέντε χιλιετίες αιγυπτιακής ιστορίας.

Το επόμενο 15λεπτο περιλάμβανε ένα μάθημα dancehall, τον αισθησιακό χορό της Τζαμάικα. Τα μέλη της ομάδας πέρασαν μέσα από ένα τούνελ που δημιουργούν τα τεράστια σώματα δύο πέτρινων ταύρων με φτερά αητού και κεφάλια γενειοφόρων ανδρών, σε μια ανακατασκευασμένη αυλή 2.700 ετών από το παλάτι του βασιλέα Σαργών Β’ στην πρωτεύουσα των Ασσυρίων, Χορσαμπάσντ.

Το παλάτι εγκαταλείφθηκε αμέσως μετά τον θάνατο του βασιλιά και ανακαλύφθηκε το 1843 στο σύγχρονο Ιράκ από τον γάλλο υποπρόξενο στη Μοσούλη, ο οποίος έστειλε αμέσως μετά μέρη του στο Λούβρο. Αυτά τα τεράστια γλυπτά ενέπνευσαν στον Κερκούς το 15λεπτο του dancehall, υπό τους ήχους του «Get Busy», του τζαμαϊκανού ράπερ Σον Πολ. «Η χαρά ήταν μεταδοτική και ακαταμάχητη» γράφει η Κάθριν Πόρτερ στους New York Times, τόσο που ακόμη και η φύλακας της αίθουσας χόρευε στο πόστο της.

Η τελευταία στάση έγινε στο τμήμα του Λούβρου που κάποτε ήταν χώρος στάθμευσης για το υπουργείο Οικονομικών, το οποίο για περισσότερο από έναν αιώνα είχε τα γραφεία του σε μια πτέρυγα του κτιρίου. Κατά την ανακαίνιση του 1984, όμως, οι διευθυντές του μουσείου μετέτρεψαν τον χώρο σε μια ήσυχη αυλή με δέντρα σε γλάστρες, παγκάκια και αγάλματα από μάρμαρο της Καράρα από τους βασιλικούς κήπους στο παλάτι του Μαρλί, όπου αποσυρόταν ο Λουδοβίκος ΙΔ’ όταν ήθελε να χαλαρώσει. Εδώ λοιπόν έκαναν χαλαρωτική γιόγκα με τις στάσεις του σκύλου και του περιστεριού, μπροστά σε γιγάντια αγάλματα αλόγων και κυνηγών, φόρος τιμής στα αγαπημένα χόμπι του βασιλιά.

Η μοναδική ένσταση της Κάθριν Πόρτερ είναι ότι «τα 15 λεπτά δεν ήταν αρκετός χρόνος σε κάθε αίθουσα», όπως σημειώνει στους New York Times. Ενιωσε την ανάγκη, λέει, να πάει πίσω και να τα εξετάσει όλα προσεκτικά και να δει με την ησυχία της κάποια εκθέματα που τα είδε τρέχοντας. Αυτή ακριβώς, όμως, ήταν η πρόθεση, σύμφωνα με τον κ. Μπουνιόλ-Λαφόν: να παρασύρει τους Παριζιάνους στο κτίριο και να τους υπενθυμίσει τη μεγαλοπρέπειά του. Γιατί περνούν κατά χιλιάδες καθημερινά έξω από το μουσείο, αλλά μπορεί να μην έχουν μπει ποτέ μέσα. Οπως ακόμη και ο χορογράφος Μεντί Κερκούς πριν τον προσκαλέσει ο διευθυντής του Λούβρου…

Και είναι αλήθεια ότι όταν ερωτευτείς ένα μέρος δεν θέλεις να το αποχωριστείς.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News