Για κάποιους είναι ρουτίνα. Για άλλους η πρώτη φορά. Σε όλες τις περιπτώσεις ισχύει το «όλα είναι στη ζωή». Ακόμη και αν πρόκειται για νεκρούς. Οπως το πρόσωπο της κεντρικής φωτογραφίας. Ενα πρόσωπο που είχε σώμα. Και πρόκειται να αποκτήσει ένα καινούργιο. Αλλά το δευτερόλεπτο που απαθανατίστηκε βρισκόταν στο χειρουργικό δίσκο. Είναι τόσο ζωντανό, που μοιάζει να κοιτάζει κατάματα τους γιατρούς, που βρίσκονται από πάνω του.

Το πρόσωπο έχει αφαιρεθεί από μία γυναίκα που έχασε τη ζωή της πριν από τρεις ημέρες. Το χειρουργείο αφαίρεσης διήρκεσε ακριβώς 16 ώρες. Ελάχιστα λεπτά πριν οι γιατροί περάσουν στη δεύτερη φάση της επέμβασης, η φωτογράφος Λιν Τζόνσον άνοιξε το διάφραγμα της φωτογραφικής μηχανής της. Οι γιατροί δεν έδωσαν καμία σημασία. Απλώς συνέχισαν τη δουλειά τους, προχωρώντας στην πρώτη πλήρη μεταμόσχευση προσώπου που διήρκεσε 30 ώρες. Το νέο της πρόσωπο δέχθηκε στην Cleveland Clinic του Οχάιο στις ΗΠΑ, η 21 ετών Κέιτι Στάμπλεφιλντ.

Και μπορεί για τους γιατρούς να μην είναι και τόσο εντυπωσιακό. Ομως η φωτογραφία της Λιν εντυπωσίασε τους κριτές του διαγωνισμού επιστημονικής φωτογραφίας Wellcome Photography 2019 και βρέθηκε στο τελικό.

Στόχος του βρετανικού διαγωνισμού είναι να γιορτάσει «τις πιο συναρπαστικές στιγμές που απαθανατίζονται κατά τη διάρκεια συμβάντων που αφορούν την υγεία, την ιατρική και γενικότερα τις βιολογικές επιστήμες». Ο διεθνής διαγωνισμός που πραγματοποιείται εδώ και χρόνια, χωρίζεται σε τέσσερις βασικές κατηγορίες. «Κρυμμένοι κόσμοι», «εστιάζοντας στην ιατρική», «εξάπλωση των επιδημιών» και «κοινωνική προσέγγιση».

Στην πρώτη κατηγορία, συνήθως φιλοξενούνται φωτογραφίες από μικροσκόπιο. Ιοί, βακτήρια και μικρόβια που κατοικούν στο σώμα μας, ζωύφια που δεν είναι ορατά με γυμνό μάτι και βρίσκονται στα τρόφιμα ή στο κρεβάτι μας, ζωντανά φάρμακα και ό,τι άλλο μπορεί να μεγεθύνει ο φακός ώστε να προκαλεί εντύπωση στο γυμνό μάτι. Σε αυτές τις εικόνες ποτέ δεν μπορούμε να φανταστούμε τί βλέπουμε. Πάντα νομίζουμε ότι είναι κάτι άλλο.

Οπως τη φωτογραφία των Κάρλι Ζίγκλερ, Αλεξ Σάλεκ, Σαίνα Κάρον, Λέσλι Κιν, Βίκτορ Τκάσεβ και Λουκρέζια Κολόν. Αυτά που μοιάζουν με βεγγαλικά (ή ό,τι βλέπει ο καθένας) είναι ο ιός που προκαλεί AIDS στους πιθήκους, ο SHIV, όπως ονομάζεται. Σε καθέναν από τους 4 χρωματιστούς κύκλους, οι επιστήμονες διακρίνουν περίπου 100.000 κύτταρα από μακάκους ρέζους. Στον κάτω και δεξιά κύκλο, τα ερυθρά αιμοσφαίρια δείχνουν ότι ο πίθηκος πάσχει από AIDS. Η διάκριση των ερυθρών και κυανών κυττάρων, βοηθά τους επιστήμονες να ξεχωρίζουν τα κύτταρα που δυσλειτουργούν λόγω της HIV λοίμωξης, παρότι το θηλαστικό παίρνει αντιρετροϊκή αγωγή.

Στην κατηγορία της «κοινωνικής προσέγγισης», ο Ζόρα το ρομπότ είναι ένας φροντιστής ατόμου με ειδικές ανάγκες. Μέχρι πρόσφατα τα ρομπότ υπήρχαν μόνο σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Πλέον, μπαίνουν στη ζωή μας και με τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης φροντίζουν τους ανθρώπους, που άλλοι άνθρωποι δεν θέλουν να φροντίσουν. Ο Ντμίτρι Κοστούκοβ, δημιούργησε τέχνη από την ανθρώπινη μοναξιά ή μάλλον από τη μελλοντική αντιμετώπισή της. Και είναι στους φιναλίστ για το βραβείο καλύτερης επιστημονικής φωτογραφίας της χρονιάς.

Εντονη κοινωνική διάσταση έχει το στιγμιότυπο της σεξουαλικής ζωής των δύο γυναικών. Μπορεί να μοιάζει συνηθισμένο, όμως δεν είναι. Η κοπέλα στα δεξιά, η Ντέμπορα, είναι πόρνη για άτομα με ειδικές ανάγκες. Η Σιμόν Σέριο από την Ιταλία, εκτίμησε ότι μία τέτοια φωτογραφία θα έφερνε στην επιφάνεια το πρόβλημα που έχουν τα άτομα είτε με νοητική στέρηση, είτε με κάποιου τύπου αναπηρία. Και τα κατάφερε, καθώς η φωτογραφία έγινε από τις πιο διάσημες του διαγωνισμού. Η συγκεκριμένη επαγγελματίας είναι περισσότερο θεραπεύτρια, παρά πόρνη, καθώς συνευρίσκεται με άντρες και γυναίκες με ειδικές ανάγκες και τους παρέχει την απαραίτητη για τη σωματική και ψυχική υγεία σεξουαλική εκτόνωση. Βοηθά αυτά τα άτομα να μην καταπιέζουν τα σεξουαλικά τους ένστικτα, καθώς κάτι τέτοιο μπορεί να επιφέρει ακόμα σοβαρότερα σωματικά και ψυχολογικά προβλήματα σε αυτή την κοινωνική ομάδα.

Στο ίδιο πλαίσιο βρίσκεται και η σκηνή από το νεκροτομείο που φωτογράφησε ο Λουίς Χένρι Αγκουντέλο Κάνο. Δηλαδή δεν είναι αυτό που μας έρχεται ως πρώτη σκέψη. Στον συγκεκριμένο χώρο γίνεται σημαντική έρευνα από φοιτητές, οι οποίοι επιλέγουν να σπουδάσουν εγκληματολογία και να ανακαλύψουν πώς μπορούν να κάνουν αναγνώριση πτώματος. Οχι υπό σχετικά φυσιολογικές συνθήκες. Καθώς στη χώρα τα περισσότερα πτώματα καταλήγουν στα αζήτητα. Τα υψηλά ποσοστά εγκληματικότητας στην Κολομβία, σημαίνουν εκατοντάδες τσουβάλια με πτώματα την ημέρα. Στοιβάζονται στο νεκροτομείο, με ελάχιστες πιθανότητες αναγνώρισης ή αναζήτησης. Οι φοιτητές, αναλαμβάνουν το δύσκολο έργο της ταυτοποίησης μέσα από ελάχιστα δεδομένα.

Μπορείτε να δείτε περισσότερες εντυπωσιακές φωτογραφίες εδώ. Οι νικητές του διαγωνισμού θα ανακοινωθούν στις 3 Ιουλίου.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News