Ανάλυση για την «ταπείνωση της Ευρώπης», δηλαδή της Ευρωπαϊκής Ενωσης, από τον Τραμπ στο Ουκρανικό δημοσίευσε ο διπλωματικός συντάκτης του βρετανικού Guardian, Πάτρικ Γουίντουρ. Ξεκίνησε με τον πλέον ενοχλητικό παράγοντα για τους Ευρωπαίους, τον πρόεδρο της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν, και τις «διακοπές» που έχει καταφέρει στη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου «με την επίδειξη της ισχύος του». Ο αρθρογράφος έλυσε τον γρίφο του.

Το 2022, έγραψε, η Διάσκεψη συνήλθε με επίγνωση ότι ο Πούτιν ήταν έτοιμος να επιτεθεί στο Κίεβο. Τον Φεβρουάριο του 2024, «ο ηγέτης της ρωσικής αντιπολίτευσης» Αλεξέι Ναβάλνι πέθανε «υπό αμφισβητούμενες συνθήκες» σε ρωσική φυλακή. Εφέτος ο Πούτιν ετοιμάζεται για τις συνομιλίες με τον Τραμπ, οι οποίες, όπως προβλέπουν πολλοί αναλυτές, θα ολοκληρωθούν με τη Ρωσία νικήτρια. «Ο Πούτιν όχι μόνο θα κερδίσει ουκρανικό έδαφος, αλλά θα διαμελίσει την Ουκρανία. Και για την Ευρώπη αυτό συνιστά ταπείνωση».

Οσα είπε ο Τραμπ και το πολιτικό προσωπικό του περί κατάπαυσης πυρός και περί άρνησης των ΗΠΑ να δεσμεύσουν περαιτέρω πόρους για τη στρατιωτική υποδομή της Ουκρανίας σοκάρουν, «όμως η Ευρώπη έχει διαπράξει σφάλματα για τα οποία μόνο τον εαυτό της μπορεί να κατηγορήσει» απεφάνθη ο Γουίντουρ.

Εγραψε ότι από την ουαλική Σύνοδο του ΝΑΤΟ, το 2014, όταν ετέθη ο στόχος των αμυντικών δαπανών στο 2% του ΑΕΠ των μελών του, «η Ευρώπη έχει αναθεωρήσει στρατηγικές, έχει εκπονήσει μελέτες περί συλλογικής αμυντικής ικανότητας, έχει εισπράξει τις προειδοποιήσεις των ΗΠΑ», όμως λίγο αργότερα «ο Μακρόν μίλησε περί εγκεφαλικά νεκρού ΝΑΤΟ». Και συνέχισε: «Αν και η ΕΕ ήξερε τι εστί Τραμπ, η γραφειοκρατία της αρκέστηκε στο να μιλήσει απλώς περί ανάγκης να υπάρξει αντοχή στον Τραμπ, χωρίς να αντιδράσει αποφασιστικά».

Και τώρα «που η Ευρώπη επιδιώκει να έχει δική της ειρηνευτική δύναμη στο πεδίο [στην Ουκρανία]», ο πρώην επικεφαλής της MI6, Αλεξ Γιάνγκερ, παραδέχεται ότι «η Ευρώπη δεν έχει τις δυνατότητες να λειτουργήσει χωρίς τις ΗΠΑ», κάτι που συμμερίστηκε και ο Ζελένσκι λέγοντας κατάμουτρα στην Κομισιόν ότι «οι ευρωπαϊκές εγγυήσεις ασφάλειας δίχως τη στήριξη των ΗΠΑ είναι άνευ αξίας».

Κατά τη λογική του αρθρογράφου, για την αδράνεια της ΕΕ ευθύνεται «η καθυστερημένη αναγνώριση του μεγέθους της ρωσικής απειλής». Τι σημαίνει αυτό; Κατά τον ίδιο, το δείχνουν τα νούμερα που αφορούν τις στρατιωτικές δαπάνες. «Από το 1999 έως το 2021 οι ευρωπαίοι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ αύξησαν τις επενδύσεις τους στην αποτροπή κατά 23,9%. Την ίδια περίοδο οι ΗΠΑ τις αύξησαν κατά 65,7%, η Ρωσία κατά 292% και η Κίνα κατά 592%». Και συνέχισε δίνοντας στοιχεία.

Δύο μήνες μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, η ΕΕ απάντησε με την περίφημη δήλωση των Βερσαλλιών δηλώνοντας: «Ο επιθετικός πόλεμος της Ρωσίας συνιστά τεκτονική αλλαγή στην Ευρωπαϊκή Ιστορία. Στη συνάντησή μας στις Βερσαλλίες συζητήσαμε πώς η ΕΕ μπορεί να ανταποκριθεί στις ευθύνες της σε αυτή τη νέα πραγματικότητα, προστατεύοντας τους πολίτες, τις αξίες, τις δημοκρατίες και το ευρωπαϊκό μοντέλο».

Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Αμυνας έλαβε προθεσμία μέχρι τον Μάιο του 2022 για να εντοπίσει τα κενά στις αμυντικές ικανότητες και οι ηγέτες της ΕΕ δήλωσαν ότι ανυπομονούν για τη δημοσίευση της Ευρωπαϊκής Στρατηγικής Πυξίδας (The Strategic Compass of the European Union) «ώστε να υπάρξει καθοδήγηση για δράση (…) και να γίνει η ΕΕ ισχυρότερος και ικανότερος πάροχος ασφαλείας».

Στο σημείο αυτό ο βρετανός συντάκτης δεν απέφυγε το πατροπαράδοτο φλέγμα του έθνους του: «Αν τα φωτοτυπικά μηχανήματα της Κομισιόν μπορούσαν να κερδίσουν πολέμους, η Μόσχα θα είχε παραδοθεί εδώ και πολύ καιρό» έγραψε, αναφέροντας ότι η εν λόγω «πυξίδα» της Κομισιόν δημοσιεύθηκε τον Μάρτιο του 2022 και απαριθμούσε 80 συγκεκριμένες ενέργειες που έπρεπε να κάνουν τα κράτη-μέλη της ΕΕ. Κατά τη διαδεδομένη άποψη που συμμερίζεται ο Γουίντουρ, «η ΕΕ, ωστόσο, στην πράξη αδυνατεί να έχει οποιαδήποτε παρέμβαση στις αμυντικές στρατηγικές των χωρών-μελών της».

Στο τέλος της ανάλυσής του και θέλοντας να δείξει το αναντίστοιχο λόγων και έργων, φαντασιώσεων και πραγματικότητας, φαίνεσθαι και είναι, κ.λπ., ο Βρετανός μνημόνευσε τα εξής: τα 100 δισ. ευρώ που δαπάνησε ο καγκελάριος Σολτς για τη γερμανική άμυνα «αγοράζοντας αμερικανικά όπλα», το δημοσιονομικό πλαίσιο της Ευρωζώνης, που είναι ασφυκτικό, και «το αίτημα 19 ευρωπαϊκών χωρών προς τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και προς τον επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, περί έκδοσης αμυντικών ομολόγων». Τουτέστιν, δεν υφίσταται άμυνα της ΕΕ παρά μόνο στα χαρτιά…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News