Η γειτόνισσα έφτιαξε χθες γεμιστά κολοκυθάκια. Εκανε την προετοιμασία στην κοινή μας αυλή και έτσι πήραμε είδηση ότι ήταν έτοιμη να πετάξει ό,τι έβγαλε από το εσωτερικό τους. «Απαπα», έβαλε τις φωνές η κρητικιά κουνιάδα μου, που είναι ευτυχώς εδώ μαζί μου στο χωριό αυτές τις δύσκολες μέρες. «Θα τα κάνουμε τσιτσιριστά», μου είπε χαρούμενη.

Τα κολοκύθια τσιτσιριστά ήταν σπεσιαλιτέ της γιαγιάς Μαρίας, της μαμάς της, και χάρηκα πολύ γιατί είχαμε χρόνια να τα φάμε. Η συνταγή; Απλούστατη. Ζεσταίνεις λάδι στο τηγάνι, σοτάρεις ψιλοκομμένο σκόρδο (ή χοντροκομμένο, ανάλογα με τα γούστα), προσθέτεις τα ψιλοκομμένα κολοκυθάκια, αλατίζεις και συνεχίζεις το μαγείρεμα σε μέτρια φωτιά μέχρι να χάσουν τα υγρά τους, ανακατεύοντας συνεχώς με ξύλινη σπάτουλα.

Ναι, δεν είναι φωτογενές φαγητό, αλλά αν δεν το έχετε δοκιμάσει σας προτείνω να το κάνετε γιατί είναι πολύ – πολύ νόστιμο. Και γίνεται όχι μόνο στο πλαίσιο του «δεν πετάμε τίποτα» (με το εσωτερικό των κολοκυθιών, που αδειάζετε για γέμισμα) αλλά και με ψιλοκομμένα κολοκυθάκια.

Τα κολοκύθια τσιτσιριστά τρώγονται χλιαρά, ή κρύα αν θέλετε, και είναι απίθανο συνοδευτικό σε κρεατικά (ψητό κοτόπουλο,  μπιφτέκια, λουκάνικο ή άλλο κρέας), αλλά ακόμη και απλά με μια ντοματοσαλάτα στο πλάι.

Το καλύτερό μου; Γίνονται θαυμάσια ομελέτα. Αν περισσέψουν, την επαύριο τα ξαναβάζεις στο τηγάνι και μόλις ζεσταθούν, αδειάζεις από πάνω ελαφρώς χτυπημένα αβγά, προαιρετικά και με λίγο τρίμμα φέτας, ανακατεύεις, σκεπάζεις με καπάκι, χαμηλώνεις τη φωτιά, αναποδογυρίζεις και σε λίγα λεπτά έτοιμη.

(Στο τέλος εγώ πασπαλίζω και με φρεσκοτριμμένο πιπέρι, η πεθερά μου ποτέ, το έχουμε ξαναπεί, ήταν ορκισμένη εχθρός των μπαχαρικών· η αλήθεια, βέβαια, είναι πως όταν έχεις καλά υλικά λίγος ανθός αλατιού αρκεί για να αναδείξει τη γεύση τους).

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News