Εδώ και χρόνια, καθώς η οικονομική κρίση εξελισσόταν, είχα παρατηρήσει ότι οι Κηφισιώτες, οι παλιοί μου γείτονες, με δυσκολία έβγαιναν για διασκέδαση από τα όρια της μικρής περιοχής τους. Οχι άδικα.

Η Κηφισιά ήταν και είναι ωραία, τόπος για να ξεσκάσει κανείς περπατώντας στα δροσερά δρομάκια της. Εξάλλου, έχει και έναν σωρό ωραία μαγαζιά για ψώνια, προσθέστε επίσης λουσάτα εστιατόρια και καφέ.

Η τάση «μένω και απολαμβάνω τα καλά της γειτονιάς μου» εντάθηκε με το δειλό άνοιγμα των μαγαζιών μετά τη λήξη της καραντίνας. Γιατί να φύγεις όταν οι άλλοι έρχονται;

Το Κεφαλάρι, ένδοξο κομμάτι της παλιάς Κηφισιάς, ύστερα από μια περίοδο παρακμής γνωρίζει και πάλι δόξες τις τελευταίες δεκαετίες. Χάρηκα πολύ, λοιπόν, ένα βράδυ στο μέσον της εβδομάδας που βρέθηκα στον υπέροχο κήπο του Cash. Ηταν γεμάτος, και με μια διάθεση ανεμελιάς, όσο φυσικά επιτρέπουν τα μέτρα ασφαλείας που τηρούνται με μεγάλη αυστηρότητα.

Η πρόσθετη φροντίδα ήταν πρωταρχικό μέλημα των υπεύθυνων του εστιατορίου, από τη στιγμή που άνοιξε για την καλοκαιρινή σεζόν, πράγμα που εισπράττουν από την πρώτη στιγμή οι πελάτες.

Δείτε ολόκληρο το κείμενο και τη συνταγή εδώ

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News