Ξαναγυρνώ με συγκίνηση στα σύκα, τώρα που μόλις άνθισαν τα παρτέρια της αγαπημένης μου αδέσποτης «λευκής» συκιάς, εκεί έξω στον δρόμο. Ο Δημήτρης Μπούτος μου έκανε την τιμή τις προάλλες, ανήμερα της Παναγιάς, να κλείσει το εορταστικό του τραπέζι με την πρότασή μου για φρεσκοκομμένα από το δέντρο σύκα με συνοδό τους ένα καλό προσούτο. Προσωπικά, τον συνδυασμό αυτόν θα τον έβαζα μάλλον πιο ταιριαστά στην αρχή του γεύματος, ως ορεκτικό. Και ως επιδόρπιο, με την άδεια ασφαλώς του φίλου Δημήτρη, θα διάλεγα μιαν άλλη ιδέα. Γλυκύτερη ακόμα (αν μπορεί να υπάρξει κάτι πιο γλυκό από το μελωμένο σύκο): Φρέσκα, ολόδροσα πάντα «άνθη» της συκιάς κι από δίπλα ξερά με μπακλαβαδωτή γέμιση.

Θ’ ακολουθήσω τους τύπους και θα παραθέσω τα υλικά της συνταγής. Αλλά για τον τρόπο που ετοιμάζουμε το συκομπακλάι, το ξερό γεμιστό σύκο που λέγαμε, θ’ αρκεστώ σ’ ένα tweet που ξεσηκώνω από το πολυκαιρισμένο χρηστικό τετράδιο της Ηπειρώτισσας γιαγιάς Ουρανίας.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου εδώ

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News