Χιλιάδες άτομα άρχισαν να υπογράφουν και να στέλνουν μηνύματα, μέσα σε πολύ λίγες ώρες. «Επειδή είναι ηθικά σωστό». «Επειδή έχουν το δικαίωμα, τουλάχιστον, να βρεθούν στην κηδεία του». «Επειδή είναι μία πολύ μικρή κίνηση που μπορεί λίγο να τους παρηγορήσει». «Επειδή έχουν το δικαίωμα να αποχαιρετήσουν το παιδί τους». «Επειδή του αξίζει μία κηδεία ανάμεσα στα πρόσωπα που αγαπούσε και είχε να δει τόσο καιρό». «Επειδή ο Μοχάμεντ έκανε τα πάντα να αρχίσει μία νέα ζωή εδώ στη Βρετανία». «Γιατί, αρκετά, πια».

Στην εκστρατεία συλλογής υπογραφών, τουλάχιστον 10.000 άτομα ζητούν από τη βρετανική κυβέρνηση να παραχωρήσει μία έκτακτη βίζα εισόδου στους γονείς του Μοχάμεντ Αλχατζάλι, του πρώτου αναγνωρισμένου νεκρού από την πυρκαγιά που ξέσπασε στον Πύργο Γκρένφελντ τα ξημερώματα της Τετάρτης και έσβησε το μεσημέρι της Παρασκευής.

Ο 24χρονος Μοχάμεντ Αλχατζάλι μαζί με τα αδέρφια του άφησαν την Ντάραα, μία πόλη κοντά στη Δαμασκό και τους γονείς τους πριν από πέντε χρόνια. Εφτασαν μέσα από τη γνωστή επικίνδυνη διαδρομή, στη Βρετανία πριν από τρία χρόνια και στο Λονδίνο έλαβαν το άσυλο. Ο Μοχάμεντ άρχισε να σπουδάζει στο Πανεπιστήμιο Γουέστ Λοντον. Πολιτικός μηχανικός. Μα, βέβαια, τι άλλο; Ονειρευόταν να επιστρέψει στη Συρία και να βοηθήσει να χτίσει ξανά τη χώρα του.

Το Σάββατο, 17 Μαΐου, τον περίμεναν στο Συριακή Κοινότητα Προσφύγων στο Τσοκ Φαρμ, για τη γιορτή της εβδομάδας προσφύγων. Η γιορτή τελικά θα είναι μνημόσυνο. Ο Μοχάμεντ έμενε μαζί με τον 25χρονο αδελφό του, Ομάρ -φοιτητής στη διοίκηση επιχειρήσεων- στον 14ο όροφο του τραγικού Πύργου Γκρένφελ. Ο Ομάρ, κατάφερε να δραπετεύσει, ο Μοχάμεντ εγκλωβίστηκε. Πέθανε δύο ώρες αφού εκδηλώθηκε η πυρκαγιά. Οσο πύκνωναν οι καπνοί και πλησίαζαν οι φλόγες προσπάθησε να επικοινωνήσει με τους γονείς του στη Συρία, αλλά δεν έπιαναν σήμα. Μιλούσε με τον Μαχμούντ, έναν φίλο του. Εμοιαζε τρομαγμένος. Του είπε ότι η φωτιά τον έφτασε, τον αποχαιρέτησε και του ζήτησε να ενημερώσει την οικογένειά του στη Συρία και να τούς μεταφέρει την αγάπη του.

Στο κείμενο που συνοδεύει το αίτημα για την εκχώρηση βίζας, γράφει η Μίρνα Αγιούμπι:

«Πριν πεθάνει, ο Αλι ζήτησε από τους φίλους του να μεταφέρουν την αγάπη του στην οικογένειά του στη Δαμασκό. Αφού έφυγε από τη Συρία δεν είχε δει την οικογένειά του για πέντε χρόνια. Ηταν αναγκασμένος να περιορίσει την επικοινωνία τους για να εξασφαλίσει την ασφάλεια των γονιών του, λόγω των μέτρων καταστολής του καθεστώτος».

Οι γονείς ενημερώθηκαν και κατέθεσαν αίτημα χορήγησης βίζας ώστε να επισκεφθούν τον Ομάρ στο νοσοκομείο και τον Μοχάμεντ στο νεκροτομείο.

«Υπογράφω γιατί είμαι μητέρα. Θα ήθελα το ίδιο, αν ήταν τα δικά μου παιδιά… Και επειδή είμαστε άνθρωποι. Δεν μπορώ να φανταστώ τον πόνο και το πένθος της οικογένειας», υπογράφει, η Λίλιαν Χιλ από την Κω.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News