Hταν η βραδιά που ο Κεν Λόουτς (ξανα)κατέκτησε τις Κάννες: στην ταινία «I, Daniel Blake» του βρετανού σκηνοθέτη απονεμήθηκε ο Χρυσός Φοίνικας του 69ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών – ένα φιλμ το οποίο είναι άκρως «σημερινό» και επίκαιρο και φέρει ένα κοινωνικό μήνυμα που δεν μπορεί να παραγνωριστεί. Και όντως, δεν παραγνωρίστηκε από την Επιτροπή.

Η ταινία του Λόους αναφέρεται σε μία οικογένεια που προσπαθεί να λάβει επιδόματα στην Βρετανία και καλείται να αντιμετωπίσει το «τέρας» της γραφειοκρατίας. Το θέμα είναι ιδιαίτερα επίκαιρο, καθώς το ζήτημα των επιδομάτων βρέθηκε στο επίκεντρο της συζήτησης στη Βρετανία εν μέσω της διαπραγμάτευσης της σχέσης της χώρας με την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Ηταν η δεύτερη φορά που ο Λόουτς έφυγε από τις Κάννες με τον Χρυσό Φοίνικα – πριν από 10 χρόνια το είχε καταφέρει με το «The Wind that Shakes the Barley». Αυτή τη φορά όμως το φιλμ του ήταν μια γροθιά στο στομάχι του θεατή και ένα ισχυρό χτύπημα στο σύγχρονο σύστημα των ευρωπαϊκών αλλά και παγκόσμιων θεσμών. Και το τόνισε στον ευχαριστήριο λόγο του για το βραβείο.

«Ευχαριστώ όλους εκ μέρους όλης της ομάδας της ταινίας,» είπε αρχικά ο Κεν Λόουτς μιλώντας στα γαλλικά. «Ευχαριστούμε το Φεστιβάλ, τον Τιερί Φρεμό κι όλους τους εργαζόμενους του Φεστιβάλ γιατί χάρη σε σας βρισκόμαστε εδώ, ευχαριστώ την Επιτροπή, είστε πολύ ευγενικοί κι ευχαριστούμε τις Κάννες, είστε πολύ σημαντικοί για το μέλλον του Φεστιβάλ, να μείνετε δυνατοί, παρακαλώ. Και να πω δυο λέξεις στα αγγλικά: το ότι παραλαμβάνω αυτό το Βραβείο αυτή τη στιγμή είναι παράξενο γιατί οι άνθρωποι που ενέπνευσαν αυτήν την ταινία, που δεν έχουν να φάνε, έχουν ευκαιρία να τους σκεφτούμε και να μιλήσουμε γ’ αυτούς. Το σινεμά μάς κάνει καμιά φορά να βλέπουμε καθαρότερα τον κόσμο κι ο κόσμος μας αυτή τη στιγμή κινδυνεύει, από τις ιδέες που αποκαλούμε νεοφιλελευθερισμό που απειλεί να μας φτάσει στην καταστροφή, στη δυστυχία εκατομμυρίων ανθρώπων, από την Ελλάδα ως τη Βραζιλία. Το σινεμά έχει πολλές παραδόσεις, μία είναι να παρουσιάζει το σινεμά της διαμαρτυρίας των ανθρώπων, που παρουσιάζει τους ανθρώπους ενάντια στην εξουσία κι ελπίζω η ταινία μας να συνεχίζει αυτήν την παράδοση. Κινδυνεύουμε ν’ απελπιστούμε κι όταν υπάρχει τόση απελπισία, η ακροδεξιά παίρνει την εξουσία – πρέπει να πιστέψουμε ότι ένας διαφορετικός κόσμος είναι εφικτός κι απαραίτητος».

Είναι χαρακτηριστικό, πάντως, ότι ο πρόεδρος της κριτικής επιτροπής, Τζορτζ Μίλερ, και τα μέλη της επιφύλαξαν αρκετές εκπλήξεις. Ταινίες οι οποίες είχαν διχάσει ή απογοητεύσει κατέληξαν να φύγουν με μεγάλα βραβεία της βραδιάς.

Ανάμεσά τους η νέα ταινία του Ξαβιέ Ντολάν, «Μέχρι το τέλος του Κόσμου» που κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής. Παρά τις μέτριες κριτικές που πήρε η ταινία, ο Ντολάν απέδειξε για άλλη μία φορά ότι αποτελεί αγαπημένο παιδί του Φεστιβάλ.

Βραβείο σκηνοθεσίας απονεμήθηκε εξ ημισείας στους Κριστιάν Μουντζίου (Bacalaureat) και Ολιβιέ Ασάγιας (Personal Shopper). Μάλιστα, ορισμένοι αποδοκίμασαν την βράβευση του δεύτερου, καθώς η ταινία του δεν είχε αποσπάσει καλές κριτικές.

Το Φεστιβάλ ξεκίνησε στις 11 Μαΐου με την προβολή της νέας ταινίας του Γούντι Αλεν.

Αλλο ένα αξιοσημείωτο είναι ότι ορισμένες από τις πλέον αγαπημένες ταινίες των κριτικών (όπως το Paterson του Τζιμ Τζάρμους και η γερμανική κωμωδία Toni Erdmann έμειναν εκτός βραβεύσεων.

Αναλυτικά τα βραβεία:

Χρυσός Φοίνικας: I, Daniel Blake, Κεν Λόουτς

Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής: Juste la Fin Du Monde, Ξαβιέ Ντολάν

Βραβείο Σκηνοθεσίας: Κρίστιαν Μουντζίου (Bacalaureat) / Ολιβιέ Ασάγιας (Personal Shopper)

Βραβείο της Επιτροπής: American Honey (Άντρεα Άρνολντ)

Καλύτερο Σενάριο: Ασγκάρ Φαραντί (Forushande)

Βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας: Ζακλίν Ζοσέ (Ma’ Rosa)

Βραβείο Ανδρικής Ερμηνείας: Σαχάμπ Χοσεϊνί, Forushande του Ασγκάρ Φαραντί

Τιμητικός Χρυσός Φοίνικας: Ζαν Πιέρ Λεό

Χρυσή Κάμερα (για καλύτερο ντεμπούτο): Divines, Χούντα Μπενιαμίνα

Καλύτερη Μικρού Μήκους Ταινία: Timecode, Χουάνιο Χιμένεζ

Ειδική διάκριση για μικρού μήκους ταινία: The Girl Who Danced with the Devil, Ζοάο Πάουλο Μιράντα Μαρία

Queer Χρυσός Φοίνικας (Μεγάλου Μήκους): Les Vies de Thérèse, Σεμπαστιέν Λιφσίτς

Queer Χρυσός Φοίνικας  (Μικρού Μήκους): Gabber Lover, Άννα Καζενάβ-Καμπέ

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News