Πριν από τρία χρόνια πήρα μια απόφαση και «εξόρισα» την τηλεόραση από το σπίτι μου. Ούτως ή άλλως την υπολειτουργούσα βλέποντας μόνο ποδόσφαιρο και καμιά ταινία. Έτσι, δημιουργήθηκε ένα σημαντικό κενό στο έπιπλο που τη φιλοξενούσε μαζί με το στερεοφωνικό μου. Μου πήρε μόνο δέκα λεπτά να το γεμίσω. Πώς; Μα φυσικά «επιστρατεύοντας» από την κρυψώνα του το πικάπ μου. Έκτοτε, στο σπίτι, ακούω μουσική, σχεδόν αποκλειστικά από βινύλιο, αψηφώντας την «ταλαιπωρία» που το συνοδεύει, όταν σε «αναγκάζει» να σηκωθείς για να αλλάξεις πλευρά..

Σε παγκόσμιο επίπεδο, το βινύλιο επιστρέφει. Οι στατιστικές αναφέρουν αύξηση των πωλήσεών του. Η συνήθης, δε, πρακτική είναι να εμπεριέχεται στη συσκευασία του και ένας ηλεκτρονικός κωδικός που επιτρέπει στον αγοραστή να «κατεβάσει» τον δίσκο που αγόρασε και σε ηλεκτρονική μορφή, χωρίς επιπλέον χρέωση. Οι συλλέκτες βινυλίου – όπως ίσως έχετε διαπιστώσει κι εσείς – είναι ιδιαίτεροι άνθρωποι. «Κολλημένους» θα τους χαρακτήριζαν ορισμένοι, «μερακλήδες» κάποιοι άλλοι. Στην ERIAL MUSIC με πρωτοβουλία τριών τέτοιων μερακλήδων, του Κώστα Ανθόπουλου, του Παναγιώτη Καραβίδα και του Γιώργου Κουτράκου, δημιουργήθηκε ένα καινούργιο label, η Hydra Records. Mε το label αυτό, κυκλοφορούν τα πρώτα δισκάκια του συλλεκτικού κύκλου 7΄΄ βινυλίων του συνθέτη Μιχάλη Κουμπιού, με τον γενικό τίτλο «Τραγούδια στο βινύλιο με το χασάπικο νόημά τους».

Κάθε δίσκος κυκλοφορεί σε 300 αριθμημένα (εξ ου και συλλεκτικά) αντίτυπα. Από την μια πλευρά περιέχει ένα τραγούδι κι από την άλλη τη χασάπικη εκδοχή του, σε οργανική μορφή. Το πρώτο δισκάκι φιλοξενεί την Άγρια ζωή (στίχοι: Νίκος Σταθόπουλος), με τον Βασίλη Λέκκα στην ερμηνεία, και τη χασάπικη εκδοχή της με τον τίτλο «Αρμάθια» με τον Δημήτρη Μαργιολά στο μπουζούκι. Το δεύτερο δισκάκι περιέχει το Στείλε μήνυμα (στίχοι: Νίκος Σταθόπουλος), με την Σαββέρια Μαργιολά και τον πολύπειρο κιθαρίστα της jazz Γιώτη Σαμαρά. Παράλληλα, φυσικά, και τη χασάπικη εκδοχή του τραγουδιού με τίτλο «Ζαφορά». Μπορείτε να προμηθευτείτε τις κυκλοφορίες αυτές σε επιλεγμένα δισκοπωλεία και στο: http://www.update-music.gr/

Τον τελευταίο καιρό, οι εκδόσεις βινυλίου έκαναν την εμφάνισή τους στη χώρα μας. Αρκετοί επιλέγουν την κυκλοφορία της νέας τους δουλειάς σε περιορισμένο αριθμό βινυλίων για εκείνους που γοητεύονται ακόμα από αυτόν τον νοσταλγικό τρόπο ακρόασης. Χαρακτηριστικές περιπτώσεις, ο Σταύρος Λάντσιας, ο Παύλος Παυλίδης και αρκετοί ακόμα.

Μην σας τα πολυλογώ όμως. Λατρεύω την κάθε φορά που στέκομαι όρθιος μπροστά στη δισκοθήκη μου, προσπαθώντας να αποφασίσω τι θα ακούσω. Νοσταλγώ τις εποχές που η μουσική πιανόταν με το χέρι και δεν ήταν ολότελα άυλη, χωμένη σε ένα σκληρό δίσκο. «Πάρε 150.000 τραγούδια που δεν θα ακούσεις ποτέ». Δεν είμαι οπισθοδρομικός. Ρομαντικός είμαι. Θα ήθελα να είχα περισσότερους δίσκους. Λυπάμαι που δεν έχω λίγα χρήματα παραπάνω να ξοδέψω για τον εμπλουτισμό της δισκοθήκης μου. Και ελπίζω ο ανιψιός μου ο Οδυσσέας να εκτιμήσει τη συλλογή μου όταν θα του τη χαρίσω.

*"Άγρια ζωή", Βασίλης Λέκκας

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News