Συχνά εμείς οι δημοσιογράφοι -και οι ψηφοφόροι γενικότερα- δυσανασχετούμε και ασκούμε κριτική ότι δεν ακούμε από τους πολιτικούς και τα κόμματα συγκεκριμένες προτάσεις γύρω από τα μεγάλα ζητήματα που απασχολούν όλους μας. Τις περισσότερες φορές, όμως, είμαστε εμείς οι ίδιοι που αδυνατούμε να συγκεκριμενοποιήσουμε τις απόψεις μας, γύρω από εκείνα που θα περιμέναμε να δούμε, να ακούσουμε ή να διαβάσουμε από ένα κόμμα, ώστε να μας πείσει με τις θέσεις του να το ψηφίσουμε. Δηλαδή, ενίοτε τελικά ούτε εμείς οι ίδιοι δεν ξέρουμε τι θέλουμε και τι αναζητούμε.

Αυτή ήταν και η αφορμή που με ώθησε να γράψω μερικές πρώτες, βασικές προτάσεις, που περιμένω να ακούσω από ένα νέο κόμμα, που πρεσβεύει τη διαφορετικότητα στον τρόπο προσέγγισης της πολιτικής.

Πιο συγκεκριμένα:

Πολιτειακή Αλλαγή: Έχει έρθει η στιγμή να αποφασίσουμε ότι χρειάζεται μια βαθύτερη πολιτειακή αλλαγή, που θα στηρίζεται στις αρχές και τις αξίες του δημοκρατικού πολιτεύματος, αλλά θα διέπεται από την εγκαθίδρυση του πολιτεύματος της Προεδρικής Δημοκρατίας στον τόπο. Αυτό το γεγονός θα διασφαλίσει την αμεσότερη συμμετοχή των πολιτών στην ανάδειξη του κυβερνήτη της χώρας, που θα εκλέγεται άμεσα από λαό, την αντιπροσωπευτικότερη έκφραση της λαϊκής βούλησης, αφού αυτός θα μπορεί να εκλέγεται μόνο με 50%+1%, την ανεξαρτησία του βουλευτών στην άσκηση του κοινοβουλευτικού τους έργου, την πραγματική διάκριση μεταξύ των εξουσιών και κυρίως την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, τη σταθερότητα στη διακυβέρνηση του τόπου, που δε θα απειλείται ούτε από εξωθεσμικές παρεμβάσεις, ούτε από πρόωρες εκλογές ανά δύο ή τρία χρόνια.

Συνταγματική αναθεώρηση: Το Σύνταγμα πρέπει να αλλάξει άμεσα, εν μία νυκτί, και μάλιστα με την ευρύτερη δυνατή συναίνεση της πλειοψηφίας των κομμάτων. Και όσοι διερωτώνται τι σχέση έχει μία συνταγματική αναθεώρηση με την οικονομική χρεοκοπία της χώρας, πρέπει να γνωρίζουν ότι η λειτουργία των θεσμών είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την επίδοση της οικονομίας του τόπου. Υπάρχει η αναγκαιότητα ουσιαστικής κατοχύρωσης του κοινοβουλευτικού ρόλου και έργου των βουλευτών, οι οποίοι δε θα λειτουργούν ως κομματικά φερέφωνα αλλά θα δρουν και θα ψηφίζουν τα νομοσχέδια κατά συνείδηση και με κριτήριο τι πιστεύουν ότι είναι καλύτερο για τον τόπο. Ο τρόπος με τον οποίον λειτουργεί σήμερα το σύστημα της αρχής της δεδηλωμένης, που θέλει μια κυβέρνηση να έχει αναγκαστικά την πλειοψηφία των 50+1 βουλευτών του συνόλου, είναι κατ' ουσία αντισυνταγματικός, αφού ακυρώνει το δικαίωμα της κατά συνείδησης ψήφου των βουλευτών, που προβλέπεται από συγκεκριμένα άρθρα του συντάγματος. Ίδρυση Ανώτατου Συνταγματικού Δικαστηρίου, που θα είναι αυτό που θα κρίνει τι είναι και τι δεν είναι αντισυνταγματικό και όχι ο οποιοσδήποτε δικαστής ή ακόμα το Νομικό Συμβούλιο του κράτους, που είναι το παρακλάδι της εκτελεστικής εξουσίας. Φυσικά, τέρμα στην ασυλία των βουλευτών, ο αριθμός των οποίων πρέπει να περιοριστεί στους 200. Οι βουλευτές θα διώκονται κανονικά, όπως κάθε κοινός πολίτης, για ποινικά αδικήματα, τα οποία δεν θα παραγράφονται. Για διοικητικά αδικήματα θα προσέρχονται ενώπιον της Δικαιοσύνης όταν πάψουν να ασκούν το θεσμικό αξίωμα του υπουργού ή του βουλευτή. Ταυτοχρόνως, ο θεσμός του Προέδρου της Δημοκρατίας πρέπει να καταργηθεί. Δε βρίσκω τον λόγο να πληρώνουμε έναν θεσμό που -μέσω του Συντάγματος- έχουν καταντήσει διακοσμητικό. Εκτός κι αν αποφασισθεί ουσιαστική ενίσχυση των αρμοδιοτήτων και του ρόλου του, κάτι όμως που θα προσιδιάζει στο πολίτευμα της Προεδρικής Δημοκρατίας και θα έχει ως προϋπόθεση την άμεση εκλογή του Προέδρου από το λαό. Επιπλέον, η χρηματοδότηση των κομμάτων από τον κρατικό προϋπολογισμό περιορίζεται σε ένα συμβολικό ποσό. Τα κόμματα καλούνται από 'δω και στο εξής να χρηματοδοτηθούν από ιδιωτικές χορηγίες, στις οποίες δε θα υπάρχει όριο χρηματοδότησης. Κάθε κόμμα, όμως, οφείλει να καταγράφει επίσημα και το ποσό και την πηγή της χρηματοδότησής του, και τα οικονομικά στοιχεία των κομμάτων θα ελέγχονται από ορκωτούς λογιστές. Έτσι, θα εξαλειφθεί η εισροή μαύρου χρήματος στα ταμεία των κομμάτων.

Λογοδοσία πολιτικών: Κατάργηση της κοροϊδίας των εξεταστικών και προανακριτικών επιτροπών για τα λεγόμενα «οικονομικά σκάνδαλα» πολιτικών. Οι βουλευτές θα πάψουν πλέον να γνωμοδοτούν για το αν οι πρώην ή νυν συνάδελφοι τους πρέπει ή όχι να παραπεμφθούν σε Ειδικό Δικαστήριο. Αυτό θα το κρίνει ειδικό δικαστικό όργανο, τα μέλη του οποίου δεν θα διορίζονται κομματικά αλλά έπειτα από κλήρωση, και θα είναι αυτό το οποίο θα αναλαμβάνει κάθε μια υπόθεση που προκύπτει και για την οποία υπάρχουν σκιές διασπάθισης δημόσιου χρήματος, είτε τώρα είτε στο παρελθόν. Αυτό το δικαστικό όργανο θα γνωμοδοτεί αν πρέπει να εκδικαστεί ή όχι η υπόθεση. Με μία σύντομη διαδικασία διερεύνησης της υπόθεσης που δε θα πρέπει να υπερβαίνει τους δύο μήνες, μέχρι την τελική γνωμοδότηση. Αν το δικαστικό όργανο γνωμοδοτήσει για την παραπομπή της υπόθεσης σε δίκη, τότε τα εν ενεργεία πολιτικά πρόσωπα θα παύονται αναγκαστικά από το πολιτικό αξίωμα του βουλευτή ή του υπουργού το οποίο υπηρετούν τη δεδομένη χρονική στιγμή. Σε περίπτωση αθώωσής του, το πολιτικό πρόσωπο θα επανέρχεται στη θέση του βουλευτή που κατείχε και από την οποία εξέπεσε, ακόμα και αν στο μεταξύ έχουν μεσολαβήσει εκλογές και έχει συγκληθεί νέα Βουλή. Το καλαμπούρι, οι ίδιοι οι βουλευτές να «ελέγχουν» τα πόθεν έσχες των συναδέλφων τους, τελειώνει.

Κομματικός συνδικαλισμός & δημόσια διοίκηση: Το πρόβλημα δεν είναι το δικαίωμα του συνδικαλισμού. Το πρόβλημα είναι ο κομματικός συνδικαλισμός, που ακυρώνει κάθε προσπάθεια αποκομματικοποίησης της ελληνικής δημόσιας διοίκησης όλα αυτά τα χρόνια. Οι δημόσιοι υπάλληλοι που εργάζονται για τις υπηρεσίες του κράτους, θα δικαιούνται προφανώς να συνεχίζουν να αυτοοργανώνονται και να συνδικαλίζονται, όσοι από αυτούς το επιθυμούν, προασπιζόμενοι τα εργασιακά τους κεκτημένα. Ο συνδικαλισμός, όμως, αυτός πρέπει να είναι αχρωμάτιστος -αφενός για να διαφυλάσσονται οι προσπάθειες αποκομματικοποίησης της δημόσιας διοίκησης και αφετέρου να προστατεύονται οι ίδιοι οι δημόσιοι υπάλληλοι από λογικές κομματικού ρεβανσισμού. Τα πιστοποιητικά κομματικών φρονημάτων, που ζητούνται μέχρι σήμερα από τους δημοσίους υπαλλήλους, θα καταργηθούν μόνο όταν καταργηθεί ο κομματικός συνδικαλισμός στη δημόσια διοίκηση.

Ελληνικά πανεπιστήμια:  Πρώτον, αποκηρύσσονται άμεσα οι κομματικές παρατάξεις στα ελληνικά πανεπιστήμια. Ο φοιτητικός συνδικαλισμός παραμένει και αναβαθμίζεται ο ρόλος του. Αλλά μέσα στα αυστηρά ακαδημαϊκά πλαίσια εκπροσώπησης της φοιτητικής κοινότητας, όπου θα ενθαρρύνεται η πολιτικοποίηση και ο προβληματισμός της νεολαίας πάνω στα σύγχρονα πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά και διεθνή ζητήματα. Τα ελληνικά πολιτικά κόμματα, όμως, δεν θα επιτρέπεται να εκπροσωπούνται επισήμως από κανέναν μέσα στην ακαδημαϊκή κοινότητα. Οι κομματικές σημαίες υποστέλλονται και μαζί με αυτές τερματίζεται η κομματικοποίηση των ελληνικών πανεπιστημίων. Δεύτερον, πρόσβαση μέσα στους χώρους των ελληνικών πανεπιστημίων έχουν μόνο τα εγγεγραμμένα ενεργά μέλη της φοιτητικής κοινότητας. Απαραίτητη είναι η φύλαξη των χώρων των δημοσίων πανεπιστημίων από ειδικό σώμα πανεπιστημιακής φρούρησης, που θα υπάγεται στη διοίκηση του κάθε πανεπιστημίου. Το ειδικό σώμα φρούρησης, που δε θα έχει σχέση, ούτε θα προέρχεται από το σώμα της ελληνικής αστυνομίας, θα έχει την ευθύνη της προστασίας της «ιδέας» του ασύλου, μέσω της αποτροπής βανδαλισμών στους χώρους των πανεπιστημίων και της εισόδου κακοποιών στοιχείων που έχουν σκοπό την τέλεση έκνομων πράξεων. Απαγορεύεται η κατάληψη και η -με οποιονδήποτε τρόπο- παρεμπόδιση της ακαδημαϊκής λειτουργίας των πανεπιστημίων, καθένα από τα οποία θα υιοθετούν κώδικες συμπεριφοράς και λειτουργίας εντός των δημόσιων πανεπιστημιακών χώρων, τα μέλη των οποίων θα είναι υποχρεωμένα να σέβονται. Τρίτον, καταργείται η ισόβια μονιμότητα των πανεπιστημιακών. Διευκολύνεται η μετακίνησή τους από το ένα πανεπιστήμιο στο άλλο, αναλόγως του γνωστικού τους αντικειμένου και της σχετικής δημόσιας προκήρυξης. Κάθε πανεπιστήμιο θα είναι ελεύθερο να συνάπτει συνεργασία με κάθε ακαδημαϊκό που καταθέτει την υποψηφιότητά του και ο οποίος θα κρίνεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα, όχι μόνο από τις δημοσιεύσεις του αλλά και από τη γενικότερη ακαδημαϊκή παρουσία του, εντός και εκτός του πανεπιστημίου.

Παράνομη μετανάστευση: Πρέπει να μπει ένα τέλος τόσο στην ανικανότητα, όσο και στον ψευτοπροοδευτισμό της υποκρισίας. Με το ελληνικό κράτος να αυστηροποιήσει τους ελέγχους και να συσταθεί ειδικό σώμα καταπολέμησης της λαθρομετανάστευσης. Άμεσος επαναπατρισμός όσων λαθρομεταναστών εντοπίζονται και στο μεταξύ κράτηση των παράνομων μεταναστών σε κέντρα κράτησης, που είναι εκτός του αστικού ιστού των πόλεων. Η Ελλάδα θα δέχεται μόνο όσους μετανάστες μπορεί να αντέξει ο κοινωνικός ιστός και η οικονομία της. Σκληρή αυστηροποίηση των κριτηρίων παροχής του δικαιώματος παραμονής των μεταναστών στην Ελλάδα με κριτήρια που θα συνδέονται, μεταξύ άλλων, με τη χορήγηση ενός συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος έως ότου βρουν εργασία σε ελληνικό έδαφος. Στο διάστημα αυτό, αν δεν έχουν βρει εργασία, θα υποχρεώνονται να εγκαταλείπουν τη χώρα. Αυστηροποίηση των υπαρχόντων κριτηρίων για την παραχώρηση ελληνικής ιθαγένειας και υπηκοότητας σε μετανάσταστες, τα οποία θα έχουν σχέση με τα χρόνια παραμονής τους στην Ελλάδα και την επιτυχία τους σε εξιδεικευμένες εξετάσεις γνώσης της ελληνικής γλώσσας, παιδείας και πολιτισμού.

Φοροδιαφυγή- εισφοροδιαφυγή: Το ελληνικό κράτος διαχρονικά έχει αποδειχθεί ανίκανο να συλλέξει τους φόρους, όχι από τους δημοσίους υπαλλήλους ούτε τους μικρομεσαίους -οι οποίοι είναι οι πιο συνεπείς- αλλά τους μεγαλοοφειλέτες, οι οποίοι μέχρι σήμερα παραμένουν ατιμώρητοι. Δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο το ελληνικό δημόσιο να μην έχει αναθέσει ακόμα -σε ιδιωτική εταιρεία, κατόπιν διεθνούς διαγωνισμού- τη μηχανογράφηση του φορολογικού συστήματος, το κυνήγι των φοροφυγάδων και το συμμάζεμα του χάους που επικρατεί στις εφορίες. Είναι προφανές ότι το στελεχιακό δυναμικό στις εφορίες είτε είναι κατώτερο των περιστάσεων, είτε είναι ανεπαρκές να φέρεις εις πέρας ένα τόσο φιλόδοξο project, όπως αυτό της ριζικής πάταξης της φοροδιαφυγής. Παραδειγματική τιμωρία όσων έχουν κλέψει επανειλημμένα το ελληνικό δημόσιο μέσω της φοροδιαφυγής. Ποινές που θα ισοδυναμούν με δήμευση περιουσιών. Σκληρές ποινές χωρίς καμία επιείκια και για τους εργοδότες που έχουν εντοπιστεί να εισφοροδιαφεύγουν εις διπλούν.

Επιστροφή στις αγροτικές ρίζες: Πρέπει οι Έλληνες, και κυρίως οι νέοι, να επιστρέψουν στην αγροτική παραγωγή. Για να γίνει αυτό πρέπει να τους δοθούν κίνητρα. Τα οποία θα είναι με τη μορφή οικονομικής επιχορήγησης, φορολογικών διευκολύνσεων, γενναίων φοροαπαλλαγών που θα αγγίζουν ακόμα και το 50%, για να ασχοληθούν με τη γεωργία δίνοντας, κυρίως, έμφαση στις νέες καλλιέργειες και τα βιολογικά προϊόντα. Το κράτος, αντί να μιλάει γενικά και αόριστα ότι στηρίζει την νεανική επιχειρηματικότητα, να πάρει εδώ και τώρα μέτρα που θα κάνουν και πάλι ελκυστική την καλλιέργεια της γης και θα ενθαρρύνει τους Έλληνες να επιστρέψουν από εκεί που ξεκίνησαν, δίνοντας παράλληλα ζωή στην ελληνική περιφέρεια. 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News