Η αναγνώριση της παλαιστινιακής κυριαρχίας από τη Γαλλία έχει μεγαλύτερο βάρος από την αντίστοιχη κίνηση των 150 περίπου κρατών που το έχουν ήδη κάνει, καθώς το Παρίσι είναι μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών.

Ο ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου, σπάνια αντιμετωπίζει πια τις ηθικές εκκλήσεις των δυτικών συμμάχων του με σεβασμό, όπως έκανε κάποτε, σημείωσαν οι Times.

«Eνα παλαιστινιακό κράτος υπό αυτές τις συνθήκες, θα ήταν ένα εφαλτήριο για την εξόντωση του Ισραήλ, όχι για να ζήσει ειρηνικά δίπλα του», τόνισε. «Ας είμαστε σαφείς: οι Παλαιστίνιοι δεν επιδιώκουν ένα κράτος δίπλα στο Ισραήλ. Επιδιώκουν ένα κράτος αντί του Ισραήλ».

Οι Ισραηλινοί πιστεύουν ότι η ανησυχία στη Δύση για την κατάσταση στη Γάζα δεν λαμβάνει υπόψη τον βαθμό στον οποίο αυτό αποτελεί ευθύνη της τρομοκρατικής οργάνωσης Χαμάς, με την άρνησή της να αναγνωρίσει το κράτος του Ισραήλ και τη βάρβαρη σφαγή της 7ης Οκτωβρίου.

Ο Νετανιάχου άλλωστε, ποτέ δεν υποστήριζε τη λύση των δύο κρατών.

Η άνοδός του στην ηγεσία του κόμματος Λικούντ και στο πρωθυπουργικό αξίωμα τη δεκαετία του 90 τροφοδοτήθηκε από την αντίθεσή του στις Συμφωνίες του Οσλο του 1993, οι οποίες χάραξαν τον δρόμο για ένα παλαιστινιακό κράτος.

Ωστόσο, υπάρχει ένα νέο, δυσεπίλυτο πρόβλημα για τον ισραηλινό πρωθυπουργό.

Παρά την αντίθεσή του στην υλοποίηση της παλαιστινιακής κρατικής υπόστασης, ήταν πάντα προσεκτικός να μην την αποκηρύξει ποτέ στη θεωρία, σημειώνουν οι Times.

Κι αυτό γιατί, για τις ΗΠΑ, ακόμα και επί Ντόναλντ Τραμπ, η «λύση δύο κρατών» εξακολουθεί να αποτελεί τη μακροπρόθεσμη βάση για ειρήνη στην περιοχή.

Ωστόσο, η κυβέρνηση Νετανιάχου βασίζεται σε έναν συνασπισμό με ακροδεξιά κόμματα που αρνούνται ρητά να εξετάσουν το ζήτημα αυτό και έχουν χρησιμοποιήσει τις θέσεις τους στο υπουργικό του συμβούλιο για να πιέσουν για την προσάρτηση, ιδίως της Δυτικής Όχθης.

Για τους σκληροπυρηνικούς θρησκευόμενους εθνικιστές και τους υπερορθόδοξους, το Ισραήλ δεν είναι Ισραήλ χωρίς την «Ιουδαία και τη Σαμάρεια», όπως πλέον αποκαλούν την Δυτική Οχθη.

Χαρακτηριστική η απάντηση του Μπεζαλέλ Σμότριχ, του ακροδεξιού ισραηλινού υπουργού Οικονομικών, στην εξαγγελία του γάλλου προέδρου:

«Ευχαριστώ τον Πρόεδρο Μακρόν για την απόφασή του να μας δώσει έναν λόγο να εφαρμόσουμε επιτέλους την κυριαρχία στη Δυτική Οχθη και να πετάξουμε την ιδέα της εγκαθίδρυσης ενός αραβικού τρομοκρατικού κράτους στην καρδιά της Γης του Ισραήλ, στον κάλαθο των αχρήστων της Ιστορίας, μια για πάντα».

Οι υποστηρικτές του το έχουν ήδη επιχειρήσει αυτό, ενθαρρύνοντας ομάδες εποίκων να επεκταθούν και να πραγματοποιήσουν επιδρομές σε παλαιστινιακά χωριά.

Ένα από αυτά τα περιστατικά, εναντίον ενός χριστιανικού παλαιστινιακού χωριού, ήταν τόσο ακραίο που ακόμη και ο σιωνιστής ευαγγελιστής πρεσβευτής των ΗΠΑ, Μάικ Χάκαμπι, το χαρακτήρισε «τρομοκρατική πράξη».

Αλλά οι ΗΠΑ, εκτιμούν οι Times, βρίσκονται σε ένα αδιέξοδο. Από τη μία θέλουν τη λύση των δύο κρατών, από την άλλη, καταλαβαίνουν ότι η πολιτική της ισραηλινής κυβέρνησης, έχει καταστήσει μία τέτοια λύση, αδύνατη.

Η δήλωση του Μακρόν είναι επηρεασμένη από τις εικόνες λιμού στη Γάζα, αλλά και από το «κενό ηγεσίας», που θεωρεί ότι έχει αφήσει η Ουάσινγκτον.

Στην πράξη, ο γάλλος πρόεδρος δεν μπορεί να αναγκάσει την ισραηλινή κυβέρνηση να κάνει οτιδήποτε δεν θέλει να κάνει. Αλλά, η κίνησή του υπενθύμισε στον κόσμο, και στους Ισραηλινούς, ότι το θεμελιώδες ερώτημα παραμένει: αν οι Παλαιστίνιοι της Δυτικής Όχθης και της Γάζας δεν έχουν ένα κράτος στο οποίο να προσβλέπουν, τι μέλλον έχουν;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News