«Οι παλιοί κανόνες του Ψυχρού Πολέμου δεν ισχύουν πια. Στη Ρωσία του Πούτιν “ένας προδότης” παραμένει στο στόχαστρο για πάντα», δηλώνει στη La Repubblica ο Φρέντερικ Φορσάιθ, πρώην δημοσιογράφος στο πρακτορείο Reuters και νυν μετρ της κατασκοπευτικής λογοτεχνίας με μυθιστορήματα στο ενεργητικό του όπως «Η Ημέρα του Τσακαλιού», «Η Γροθιά του Θεού» και η «Λίστα Εκτελέσεων».

Αλλά κατά τη διάρκεια της πολυκύμαντης ζωής του ο 79χρονος, πλέον, Φορσάιθ υπήρξε και κατάσκοπος που εργάστηκε για λογαριασμό της MI6 επί μία εικοσαετία, μάλιστα, όπως αποκάλυψε ο ίδιος το 2015. Και για τον λόγο αυτό, μιλώντας στην ιταλική εφημερίδα, δίνει την δική του ερμηνεία για μια πραγματική ιστορία με τραγικούς πρωταγωνιστές τον πρώην διπλό πράκτορα από τη Ρωσία Σεργκέι Σκριπάλ την κόρη του Γιούλια, θύματα μιας εσκεμμένης επίθεσης δολοφονίας που διαπράχθηκε με τη χρήση ενός εξαιρετικά δυσεύρετου νευροτοξικού παράγοντα.

Λαμβάνοντας, καταρχήν, υπόψη το γεγονός ότι την τελευταία δεκαετία στη Βρετανία σημειώθηκαν 13 «ύποπτοι θάνατοι» ανθρώπων που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο σχετίζονταν με τη Ρωσία, ο Φορσάιθ δηλώνει το αυτονόητο, αυτό που όλοι υποπτεύονται αλλά δεν μπορούν, τουλάχιστον προς το παρόν, να αποδείξουν: «από τα προηγούμενα περιστατικά και τον τρόπο εκτέλεσης συμπεραίνεται πως ο εντολοδότης ήταν ο Πούτιν ή, έστω κάποιος που βρίσκεται κοντά του».

Ποιοι θα μπορούσαν να είναι οι φυσικοί αυτουργοί; «Ο Πούτιν έχει τέσσερις επιλογές για να απαλλαγεί από τους εχθρούς του. Μπορεί να καταφύγει στο αποκαλούμενο τμήμα βρόμικων υποθέσεων, μια ειδική υπηρεσία της FSB, της πρώην KGB των Σοβιετικών. Μπορεί να απευθυνθεί στα μέλη της αποκαλούμενης, χάρη σε μια τηλεοπτική σειρά, McMafia, της ρωσικής μαφίας, δηλαδή, που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους με αντάλλαγμα διάφορες χάρες. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιήσει ξένους πράκτορες, από την Τσετσενία, την Αλβανία ή από άλλες περιοχές που κατά το παρελθόν ανήκαν στην σφαίρα επιρροής της Μόσχας. Τέλος, μπορεί να ζητήσει τη συνδρομή των Hell’s Angels της Ρωσίας, συμμορίες βίαιων μοτοσικλετιστών στην υπηρεσία του Κρεμλίνου. Οι επιλογές του είναι πολλές», προσδιόρισε ο Βρετανός.    

Τι άλλαξε, όμως, από τα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου, περίοδο κατά την οποία ένας άγραφος νόμος όριζε πως οι πράκτορες που απελευθερώνονταν στο πλαίσιο μιας ανταλλαγής μεταξύ αντίπαλων στρατοπέδων θα ήταν στη συνέχεια ασφαλείς; «Είναι αλήθεια, κάποτε ίσχυε αυτό και είχε και νόημα, αλλιώς δεν θα πραγματοποιούνταν ανταλλαγές κατασκόπων εάν η κάθε πλευρά πίστευε πως ο πράκτοράς της θα δολοφονούνταν στη συνέχεια. Αλλά τα μέλη της Δούμας, του ρωσικού κοινοβουλίου, ενέκριναν ψήφισμα με βάση το οποίο οι “προδότες της πατρίδας” διώκονται για όλη τους τη ζωή. Άλλωστε το είπε και ο ίδιος ο Πούτιν, όταν ο Σκριπάλ ανταλλάχθηκε το 2010 στη Βιέννη με την “Κόκκινη” Άννα Τσάπμαν, το μοντέλο που ήταν “εν υπνώσει” πράκτορας του Κρεμλίνου στις ΗΠΑ: “οι προδότες θα πνιγούν μέσα στα τριάντα αργύρια που πληρώθηκαν”, προσδιόρισε ο πρόεδρος της Ρωσίας, αναφερόμενος στα σχετικά λίγα χρήματα, περί τις 70.000 στερλίνες, που έλαβε ο Σκριπάλ από την MI6 για τις πληροφορίες που πρόσφερε», εξήγησε ο Φορσάιθ.

Το γεγονός ότι ο Σκριπάλ είχε ήδη εκτίσει μέρος της ποινής του πριν καταλήξει στη Βρετανία έχει ελάχιστη σημασία γιατί «η φυλακή ήταν μια τιμωρία. Αλλά με την απελευθέρωσή του ενδέχεται να ξέσπασε η βεντέτα».

Υπάρχουν όμως και άλλα κίνητρα πέρα από την εκδίκηση, όπως το γεγονός ότι ο Σκριπάλ δίδασκε στις στρατιωτικές ακαδημίες της Βρετανίας. Δεν μπορεί επίσης να αποκλειστεί το ενδεχόμενο ο Πούτιν να ήταν απλώς οργισμένος με την κόρη του Σκριπάλ. Γιατί «αποκαλύφτηκε πως η Γιούλια είχε προβεί στην ανάρτηση ενός μηνύματος στο Facebook στο οποίο χαρακτήριζε τον Πούτιν χειρότερο πρόεδρο στον πλανήτη και του ευχόταν να καταλήξει στη φυλακή, λόγια που ο νέος τσάρος της Μόσχας πιθανώς να θεώρησε υπερβολικά, ειδικά για την κόρη ενός προδότη».

Όσον αφορά όσους υποστηρίζουν πως ο Πούτιν δεν θα έδινε μια τέτοια εντολή μερικές ημέρες πριν από τις προεδρικές εκλογές ο Φορσάιθ είναι κατηγορηματικός: «ο Πούτιν δεν διακινδυνεύει το παραμικρό. Πρώτον γιατί στις προεδρικές εκλογές της Ρωσίας πρακτικά δεν υπάρχουν αντίπαλοι. Δεύτερον διότι σε πολλούς Ρώσους αρέσουν αυτού του είδους οι βεντέτες. Η Δύση του επιτίθεται αλλά στην πατρίδα του εκείνος θα είναι ακόμα πιο ισχυρός. Ανάλογα επεισόδια σημειώθηκαν και πριν από άλλες εκλογικές αναμετρήσεις».

Πάντως αποτελεί γεγονός πως ο Σκριπάλ δεν αποτέλεσε τον πρώτο στόχο ενός πιθανού ρωσικού δακτύλου στην Βρετανία. «Είναι τουλάχιστον ο 14ος, συνολικά 15, μαζί με την κόρη του. Ο πρώην πράκτορας της KGB Λιτβινένκο δολοφονήθηκε με πολώνιο στο τσάι του, ο αντιφρονών ολιγάρχης Μπερεζόφσκι “αυτοκτόνησε” στο μπάνιο του σπιτιού του, ένας δικηγόρος σκοτώθηκε σε δυστύχημα με ελικόπτερο, ένας τραπεζίτης υπέστη θανατηφόρο έμφραγμα ενώ έκανε τζόκινγκ, ένας επιχειρηματίας βρέθηκε παλουκωμένος στα κάγκελα του σπιτιού του, ένας άλλος έπεσε από την σκεπή, ακόμη δύο κατέληξαν στις ράγες του μετρό. Δεν κρύβεται ο Πούτιν πίσω από όλους αυτούς τους ύποπτους θανάτους στο Λονδίνο την τελευταία δεκαετία. Όπως έλεγε, όμως, η Αγκάθα Κρίστι, μία ένδειξη είναι μια ένδειξη, δύο αποτελούν σύμπτωση, τρεις είναι μια απόδειξη. Και στην περίπτωση αυτή έχουμε καμιά δωδεκαριά».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News