Ο άνεμος αλλαγής, που (συνήθως) φέρνει στις ομάδες ο νέος προπονητής, δεν φύσηξε χθες (Πέμπτη) στο ΟΑΚΑ. Το ντεμπούτο του Αγγελου Αναστασιάδη στον πάγκο της Εθνικής σήκωσε ένα ασθενικό αεράκι. Ισα – ίσα για να παρακινήσει τους διεθνείς να μη δουν το ματς με τους Φινλανδούς σαν αγγαρεία. Μπήκαν κεφάτοι στο απελπιστικά άδειο γήπεδο, έτρεξαν αρκετά, προσπάθησαν να συνδυαστούν και -στο τέλος- νίκησαν έναν οργανωμένο, πειθαρχημένο και «αθλητικό» αντίπαλο, που ήταν αήττητος και δεν είχε δεχθεί γκολ.

Κατά τα άλλα είναι, ακόμη, η Εθνική του Σκίμπε. Ολόιδια. Εάν εξαιρέσουμε τα δυο νέα πρόσωπα, τον Βλαχοδήμο και τον Κούτρη, τίποτα δεν μαρτυρούσε ότι ο Γερμανός δεν είναι, πια, εδώ. Ιδιος σχηματισμός, ίδια σύνθεση στη μεσοεπιθετική γραμμή (με τον Μάνταλο αντί του Μπακασέτα), ίδιο (ανύπαρκτο) πλάνο ανάπτυξης. Καρμπόν με το προηγούμενο ματς (με την Ουγγαρία). Ακόμη και ο τρόπος με τον οποίο πετύχαμε το μοναδικό γκολ. Με τη διαφορά ότι τη σέντρα την έκανε ο Τοροσίδης κι όχι ο Τσιμίκας, και ότι ο Πέλκας δεν έστειλε τη μπάλα απευθείας στα δίχτυα, όπως ο Μήτρογλου, αλλά χρειάστηκε τη βοήθεια του αντίπαλου αμυντικού (αυτογκόλ).

Τι να προλάβει να αλλάξει, ο νέος κόουτς, σε μόλις τρεις προπονήσεις; Ουσιαστικά, την Εθνική του Αναστασιάδη θα τη δούμε τον Μάρτιο, όταν θα αρχίσουν οι προκριματικοί για το Euro 2020. Ετσι κι αλλιώς, στα εθνικά συγκροτήματα η ζωή κυλά πολύ πιο αργά, απ’ ό,τι στους συλλόγους. Επιπλέον, τα δυο παιχνίδια – μπαράζ της Εθνικής Κ-21 (με την Αυστρία) περιόρισαν κατά πολύ τις επιλογές του. Τον υποχρέωσαν να αφήσει όλους τους «μικρούς» στη διάθεση του Αντώνη Νικοπολίδη, αν και αρκετούς από αυτούς τους έχει βάλει στο μάτι. Προς το παρόν, για τα παιχνίδια του Nations League ανέβασε στους Ανδρες μόνο τον Κουλούρη. Αλλά, στον επόμενο κύκλο παιχνιδιών, οι αλλαγές θα μας εκπλήξουν. Οποιος τον γνωρίζει, έστω λίγο, το ξέρει καλά. Οπου κι αν εργάστηκε, ο Αγγελος αναζήτησε πιστούς στρατιώτες: ποδοσφαιριστές πρόθυμους να «πέσουν στη φωτιά» για ‘κείνον.

Για τον Αναστασιάδη, το μυστικό της επιτυχίας είναι η πίστη. Θα ψάξει να τη βρει, μέσω προσωπικών επαφών με τους υποψήφιους διεθνείς (το αποκάλυψε ο ίδιος μετά τον χθεσινό αγώνα), σε μια προσπάθεια να ανάψει ξανά τη «φλόγα» που -εδώ και αρκετά χρόνια- έχει σβήσει στην Εθνική. Την τελευταία φορά που εργάστηκε στην Τούμπα, ο ΠΑΟΚ είχε κάνει πρωταθλητισμό με ένα μέτριο ρόστερ πρόθυμων «εργατών». Είχε νικήσει, μεταξύ άλλων, τον πανίσχυρο (τότε) Ολυμπιακό στο «Γ. Καραϊσκάκης», με παίκτες όπως ο Γκολάσα, ο Τζανδάρης και ο Περέιρα. Στο ξεκίνημα της σεζόν ο ΠΑΟΚ είχε αποκλείσει την Αρσεναλ. Στον Παναθηναϊκό είχε κερδίσει τη Γιουβέντους.

Σχεδόν όλες οι ομάδες του έμπαιναν στα πρώτα τους παιχνίδια με «ψυχή» και έπαιρναν αποτελέσματα που υπερέβαιναν τις προδιαγραφές τους. Η Εθνική χρειάζεται κάποιον που θα την εμπνεύσει. Που θα πείσει τους παίκτες της να δώσουν «το παραπάνω», για ένα σπουδαίο σκοπό. Ο Αγγελος ξέρει πως να «φτιάχνει» τους ποδοσφαιριστές του. Τους ρίχνει στο φιλότιμο. Το κακό είναι, ότι αυτή η «χημεία» έχει κοντινή ημερομηνία λήξης. Επειτα από λίγο καιρό, οι ιδιοτροπίες του, οι εμμονές του, η συμπεριφορά του, τους… ξενερώνει. Και, τότε, τα αποδυτήρια χωρίζονται σε στρατόπεδα, και οι ομάδες του καταρρέουν.

Κάθε προπονητής έχει τον τρόπο του, να παρακινεί τους παίκτες του. Κάποιοι το κάνουν με μαστίγιο, κάποιοι άλλοι με καρότο. Κάποτε, ένας (ξένος) τεχνικός υποχρέωνε τους ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ να παρακολουθούν πολεμικές ταινίες με ηρωϊκές μάχες. Αλλος έβαζε κλασσική μουσική στα αποδυτήρια. Αλλά, κακά τα ψέματα. Το πρόβλημα της σημερινής Εθνικής είναι και δομικό. Αυτό το 4-2-3-1 με τα τρία «δεκάρια» πίσω από τον σέντερ-φορ δεν αποδίδει. Η ομάδα έχει ανάγκη από «καθαρόαιμα» εξτρέμ. Ή, από μια εντελώς διαφορετική τακτική, βασισμένη στη διαχρονική της αρετή: την κλάση των αμυντικών της. Η πιο δύσκολη δουλειά του νέου προπονητή είναι, να βρει ένα αγωνιστικό πλάνο που οι παίκτες του μπορούν να υποστηρίξουν. Ακόμη μια ασθένεια -προς το παρόν αθεράπευτη, δυστυχώς- είναι η απουσία ισχυρών προσωπικοτήτων. Η μόνη που έχει απομείνει στην Εθνική, ο Βασίλης Τοροσίδης, μας υπενθυμίζει αυτή την έλλειψη σε κάθε ματς.

Η ΕΠΟ οφείλει να το ξανασκεφτεί, για την έδρα της ομάδας. Η χθεσινή ντροπή των δυο – τριών χιλιάδων θεατών που χάθηκαν στις εξέδρες του αχανούς Ολυμπιακού Σταδίου και άφησαν τους 200 Φινλανδούς να κάνουν όλη τη φασαρία, δεν πρέπει να επαναληφθεί. Η περιφέρεια «διψάει» για τέτοιους αγώνες. Το Ηράκλειο, ο Βόλος, η Λάρισα, η Πάτρα, θα αγκαλιάσουν την Εθνική με περισσότερο ενδιαφέρον. Ακόμη και τώρα, που δεν βρίσκεται στα καλύτερά της.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News