Πρέπει να αναγνωριστεί στον Αλέξη Τσίπρα κάτι. Δεν κρύβει τις πολιτικές του ταυτίσεις.

Δεν κρύβει ας πούμε ότι ταυτίζεται με τον Παύλο Πολάκη, στο δόγμα του οποίου είπε ότι προσχωρεί, ερμηνεύοντας το «να κλείσουμε κάποιους φυλακή για να κερδίσουμε τις εκλογές» ως παρότρυνση για την τήρηση της νομιμότητας.

Επειτα από αυτό, στην Βουλή, την περασμένη Τετάρτη, ο Πρωθυπουργός έλυσε και άλλες απορίες. Και έδειξε ότι όχι απλώς ταυτίζεται, αλλά και ότι έχει εμπεδώσει τις διακηρύξεις του Δ. Παπαγγελόπουλου.

Ειδικότερα, εκείνες τις εκ πρώτης όψεως ακατανόητες αναφορές του αναπληρωτή υπουργού Δικαιοσύνης, πρώην επικεφαλής της ΕΥΠ, περί «Μεταδημοκρατίας», προ ημερών σε κάποιο συνέδριο.

Είχε πει ο κ. Παπαγγελόπουλος: «Στη Μεταδημοκρατία δεν χρειάζονται πραξικοπήματα και αποστασίες για να ανατραπούν δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις. Υπάρχουν άλλοι τρόποι πιο εξευγενισμένοι, πιο ραφιναρισμένοι και πολύ πιο εύπεπτοι. Όμως τα σκοτεινά σχέδια των σκοτεινών κύκλων –άλλωστε όλοι οι κύκλοι είναι σκοτεινοί γιατί προτιμούν το σκοτάδι και απεχθάνονται το φως- δεν πρόκειται να πραγματοποιηθούν ούτε στην Ελλάδα ούτε πουθενά αλλού. Οι λαοί έχουν καταλάβει πλέον και θα αντιδράσουν».

Η εκδοχή της ίδιας αγωνίας του κ. Τσίπρα και η προσπάθεια οχύρωσης του Συντάγματος και προστασίας του από αυτές τις σκοτεινές μεταδημοκρατικές απειλές, εκφράστηκε στη Βουλή έτσι: «Η πρότασή μας για τη συνταγματική αναθεώρηση δεν είναι μια πρόταση που κοιτάει προς τα μέσα. Ταυτόχρονα, λαμβάνει υπ’όψιν τους μετασχηματισμούς του κράτους και των θεσμών, αλλά και την ανάδυση πολλαπλών εθνικών, υπερεθνικών, δημόσιων και ιδιωτικών κέντρων εξουσίας, που δυστυχώς δεν ελέγχονται πλέον αυτά τα κέντρα εξουσίας από τον λαό, αλλά αντίθετα επιβάλλουν πολιτικές και οικονομικές επιλογές, ασκώντας την πειθαρχική τους λειτουργία πάνω στον λαό και στους εκλεγμένους αντιπροσώπους του».

Τα «κέντρα εξουσίας» στην ομιλία του Πρωθυπουργού είναι οι «σκοτεινοί κύκλοι» στην αντίστοιχη του κ. Παπαγγελόπουλου.

Οι οποίοι κατά την ερμηνευτική απόπειρα του κ. Τσίπρα: «Επιβάλλουν επιλογές επειδή υποτίθεται πως κατέχουν τη γνώση, μια γνώση ουδέτερη και αντικειμενική, μια γνώση που τη στερείται το πολιτικό σύστημα, οι αντιπρόσωποι του λαού ή ο ίδιος ο λαός, μια γνώση, λοιπόν, που είναι στην πραγματικότητα από μόνη της μια εξουσία, όπως συνήθιζε να λέει ο Νίκος Πουλαντζάς, μια εξουσία στην οποία ο λαός πρέπει να πειθαρχήσει».

Κατανοητόν; Όχι; «Από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλλα», θα μπορούσαν να πουν οι πτωχοί τω πνεύματι.

Ετσι όμως, με αυτές τις αγωνίες, ο κ. Τσίπρας έδωσε μία ακόμη, νέα διάσταση στην διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος και ήλθε να ταυτιστεί και με την ορολογία του πρώην εισαγγελέα: «Μέσα, λοιπόν, σε αυτήν την παγκόσμια μεταδημοκρατική συνθήκη και λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις εθνικές ιδιομορφίες και τα αποτελέσματα της κρίσης, είμαστε υποχρεωμένοι να προχωρήσουμε».

Είναι ανακουφιστικό αυτό…

Μάλλον όμως θα πρέπει να περιμένουμε λίγο ακόμη, έως ότου υπάρξουν οι αναγκαίες αυτές προσαρμογές και δούμε πώς ένας μεταπρωθυπουργός και η μετακυβέρνησή του θα μπορέσουν να τιθασεύσουν τους σκοτεινούς κύκλους της μεταδημοκρατικής συνθήκης.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News