Είναι δυνατόν οι κλασικοί λογοτεχνικοί ήρωες, τραγικοί βέβαια αλλά άλλων εποχών, πολύ μακρινών μας, να γίνουν ένα πρότυπο ανάλυσης για τους πολιτικούς και ηγέτες των συγχρόνων «αυτοκρατοριών» του κόσμου μας;

Στη λογοτεχνία όλα γίνονται: για να υπογραμμιστούν καταστάσεις επίκαιρες, τα δάνεια επιτρέπονται, τα ιστορικά πρόσωπα χρησιμοποιούνται, ακόμα και ψευδοϊστορικοί χαρακτήρες επινοούνται και μαστορεύονται, πρόσωπα δηλαδή που ουδέποτε υπήρξαν, και εντάσσονται στο επιθυμητό πεδίο.

Η ελληνική λογοτεχνία αξιώσεων έδωσε πολλά τέτοια παραδείγματα, με τον Καβάφη στο βάθρο και από κοντά του μεγέθη σαν τον Βάρναλη. Ετσι και Ιουλιανοί και Αντώνιοι χρησιμοποιήθηκαν με φιλοδοξίες υπέρβασης του ιστορικού χρόνου, αλλά και Ατταλοι Τρίτοι και ο Σωκράτης ο ίδιος ακόμη. Ομως στην καθαυτό πολιτική είναι επιτρεπτό τέτοιο παιχνίδι; Παράγει πολιτική ή «επικοινωνία» μήπως;

Μπορείς με τους λογοτεχνικούς χαρακτήρες να σχολιάσεις το πολιτικό προσωπικό που αντιπαθείς ή μισείς; Γιατί όχι, λέει στους New York Times ο σαιξπηριστής του Χάρβαρντ Τζέφρι Αρ. Γουίλσον, o οποίος προσφάτως (προεκλογικώς, όσον αφορά τις ΗΠΑ) κυκλοφόρησε και βιβλίο σχετικά με τον άγγλο δραματουργό και τον… Τραμπ.

Το κείμενο της νεοϋορκέζικης εφημερίδας τιτλοφορείται «Οι τελευταίες μέρες οργής και άρνησης του Τραμπ» και εκφράζει την άποψη ότι «η τελευταία πράξη της προεδρίας του έχει τα θυελλώδη στοιχεία ενός δράματος πιο συνηθισμένου στη λογοτεχνία παρά στον Λευκό Οίκο».

Ο Γουίλσον στο δικό του πόνημα έχει χρησιμοποιήσει τα έργα του Σαίξπηρ σαν ερμηνευτικό οδηγό για την άνοδο και την πτώση του απερχομένου προέδρου των ΗΠΑ, ο οποίος, αφ’ ότου ανέλαβε την προεδρία, προκάλεσε βαθύ διχασμό στον αμερικανικό λαό με τις πολιτικές και τη ρητορική του.

Μέσα από τις ιστορίες τυράννων όπως ο Ριχάρδος ο Τρίτος, ο Μακμπέθ και ο βασιλιάς Ληρ, ο καθηγητής προσπάθησε να αναλύσει το «φαινόμενο Τραμπ». Ο Γουίλσον, ο οποίος δεν κρύβει το αριστερό στίγμα του και τον αντιτραμπισμό του, βλέπει στην οργισμένη αντίδραση του Τραμπ για την εκλογική ήττα που υπέστη τον Νοέμβριο την επιβεβαίωση των θεωριών του.

«Η δύναμή του πρόκειται να χαθεί, έτσι ο τύραννος κρύβεται στο κάστρο του, όλο και πιο ανήσυχος και ανασφαλής, και ωρύεται για να υπερασπιστεί τη νομιμότητα της εξουσίας του. Κατηγορεί τους αντιπάλους του για απάτη και όλους όσοι του αντιτίθενται για προδοσία».

Τελευταία χρονικώς είναι η εκδικητική πρόθεση που αποδόθηκε στον Τραμπ, να αποπέμψει τον μέχρι τώρα πιστό του υπουργό Δικαιοσύνης Γουίλιαμ Μπαρ, ο οποίος επιβεβαίωσε την κανονικότητα της ψηφοφορίας και συνεπώς τη νίκη του Τζο Μπάιντεν.

Η πιο κοντινή στη συμπεριφορά του Τραμπ είναι η στάση του βασιλιά Ληρ λέει ο Γουίλσον: «Πλησιάζουμε στο τέλος του δράματος, οι Δημοκρατικοί πρέπει να ανησυχούν. Ναι, πλησιάζουμε στο τέλος του δράματος, είναι ακριβώς η στιγμή που έρχονται οι καταστροφές».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News