812
Οι παίκτες της Μαν. Γιουνάιτεντ πανηγυρίζουν γκολ τους εναντίον της Τσέλσι. Οι «μεγάλοι» της Αγγλίας θέλουν ένα δικό τους, κλειστό, Champions League μαζί με λίγους εκλεκτους από Ισπανία, Ιταλία, Γαλλία και Γερμανία... | REUTERS/Dylan Martinez

Η «ανταρσία» της ποδοσφαιρικής αριστοκρατίας

Sportscaster Sportscaster 5 Νοεμβρίου 2018, 06:56
Οι παίκτες της Μαν. Γιουνάιτεντ πανηγυρίζουν γκολ τους εναντίον της Τσέλσι. Οι «μεγάλοι» της Αγγλίας θέλουν ένα δικό τους, κλειστό, Champions League μαζί με λίγους εκλεκτους από Ισπανία, Ιταλία, Γαλλία και Γερμανία...
|REUTERS/Dylan Martinez

Η «ανταρσία» της ποδοσφαιρικής αριστοκρατίας

Sportscaster Sportscaster 5 Νοεμβρίου 2018, 06:56

Η ιδέα είναι πιο παλιά και από το Ευρώ. Ηδη από τις αρχές της δεκαετίας των ’90s οι πιο ισχυροί σύλλογοι της Ευρώπης απειλούσαν την UEFA με ένα δικό τους Κύπελλο Πρωταθλητριών, απαιτώντας τη «μερίδα του λέοντος» από τα εκατομμύρια που είχαν αρχίσει να χορεύουν γύρω από το top επιπέδου ποδόσφαιρο. Αυτός ο διαρκής εκβιασμός, άλλωστε, υποχρέωσε την ευρωπαϊκή συνομοσπονδία να κάνει τη διοργάνωση πιο «εμπορική», καθιερώνοντας (από το 1992) το Champions League. Και μετασχηματίζοντας, κάθε τόσο, το format του με στόχο την αύξηση των εσόδων του.

Ικανοποιώντας την απληστία των μεγάλων club, που δεν ανέχονται να μοιράζονται τα κέρδη της δημοφιλίας τους με την ποδοσφαιρική «πλέμπα», η UEFA απέτρεψε ένα σχίσμα παρόμοιο με αυτό που βιώνει σήμερα το μπάσκετ, με τις παράλληλες διοργανώσεις της FIBA και της Euroleague. Εφέτος μοίρασε στα τέσσερα κορυφαία πρωταθλήματα (Αγγλίας, Ισπανίας, Γερμανίας και Ιταλίας) ακόμη περισσότερα «εγγυημένα» εισιτήρια για το Champions League και άλλαξε, προς όφελός τους, τον τρόπο κατανομής των μπόνους. Εκείνα, όμως, ζητούν όλο και περισσότερα.

Τα Football Leaks αποκαλύπτουν τώρα ότι 11 σύλλογοι που ανήκουν στην ελίτ των ευρωπαϊκών γηπέδων έχουν βγάλει από το συρτάρι το σχέδιο που είχαν εκπονήσει το 2016, επιμένοντας στη δημιουργία ενός ξεχωριστού τουρνουά που θα ονομάζεται Super League, στα πρότυπα της Ευρωλίγκας. Οι σύλλογοι αυτοί, που θα υπογράψουν συμβόλαιο 20 ετών με τη νέα διοργάνωση, είναι οι Ρεάλ Μαδρίτης, Μίλαν, Γιουβέντους, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Μάντσεστερ Σίτι, Τσέλσι, Μπαρτσελόνα, Αρσεναλ, Λίβερπουλ, Μπάγερν και Παρί Σεν Ζερμέν. Επειτα θα προστεθούν άλλοι πέντε, που -σε πρώτη φάση- αναμένεται να είναι η Ατλέτικο Μαδρίτης, η Ντόρτμουντ, η Μαρσέιγ, η Ιντερ και η Ρόμα.

Φαίνεται, μάλιστα, να βιάζονται. Εχουν αναθέσει το project στην (εξειδικευμένη) εταιρεία «Key Capital Partners», κι εκείνη τους έχει απαντήσει, ήδη, ότι η ιδρυτική διακήρυξη θα μπορούσε να υπογραφεί αμέσως, μέχρι το τέλος Νοεμβρίου. Με στόχο, η σέντρα της νέας διοργάνωσης να πραγματοποιηθεί το 2021.

Οι πληροφορίες δημοσιεύτηκαν πρώτα στο Spiegel. Δεν είναι τυχαίο, αφού ο «μπροστάρης» του αποσχιστικού κινήματος είναι Γερμανός: ο Καρλ – Χάινς Ρουμενίγκε, πρόεδρος της European Club Association (Ενωση Ευρωπαϊκών συλλόγων), η οποία εκπροσωπεί 200 ομάδες. Το 2011 ο Ρουμενίγκε είχε αποκαλύψει στον Guardian: «Με την UEFA έχουμε ένα μνημόνιο κατανόησης που λήγει το 2014. Μετά τη λήξη του δεν θα είμαστε αναγκασμένοι να τηρούμε το καταστατικό της FIFA και της UEFA. Δεν θα είμαστε υποχρεωμένοι να συμμετέχουμε στις διοργανώσεις τους». Οταν είχε ερωτηθεί, πώς οι σύλλογοι – «αντάρτες» σχεδιάζουν να αντιμετωπίσουν τις οικονομικές επιπτώσεις της απόσυρσής τους από το χρυσοφόρο Champions League, είχε απαντήσει: «Μην είστε αφελείς. Και μη νομίζετε ότι δεν μπορεί να υπάρξει μια εναλλακτική διοργάνωση».

Πρωτοστάτες αυτής της κίνησης είναι οι κορυφαίοι αγγλικοί σύλλογοι. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, η Λίβερπουλ, η Αρσεναλ, η Τσέλσι και η Μάντσεστερ Σίτι, πιστεύουν ότι το ποδόσφαιρο έχει τεράστια δυναμική και σε οικονομικό επίπεδο, η οποία στο Champions League δεν έχει, ακόμη, εξαντληθεί. Για την τρέχουσα σεζόν (2018-2019) η UEFA θα μοιράσει στις ομάδες που συμμετέχουν στις διοργανώσεις της (Champions, Europa League και Super Cup) 2,4 δισεκατομμύρια ευρώ. Τα έσοδα εκτιμάται πως θα ανέλθουν στα 3,25 δισ. ευρώ. Από τα κέρδη (περίπου 2,73 δισ. ευρώ), το 93,5% θα καταλήξει στις ομάδες. Τα ποσά είναι αστρονομικά. Μέχρι να συγκριθούν με τα αντίστοιχα της Premier League.

Για την τριετία 2016-2019, το αγγλικό πρωτάθλημα πούλησε την εικόνα του (στην Αγγλία και στο εξωτερικό) έναντι 9,2 δισεκατομμυρίων ευρώ. Τα έσοδά του από χορηγίες, επίσης, είναι μεγαλύτερα από εκείνα του Champions League. Οι μεγάλοι ευρωπαϊκοί σύλλογοι πιστεύουν ότι το κορυφαίο τους προϊόν μπορεί να φτάσει ή να πλησιάσει αυτά τα νούμερα. Αρκεί να «παίξουν μπάλα» μόνοι τους, απαλλαγμένοι από τα… βαρίδια των ομάδων που προέρχονται από τα λιγότερο ελκυστικά, περιφερειακά πρωταθλήματα.

H Ατλαντική Λίγκα

Και οι άλλοι, οι «μικροί», τι θα απογίνουν; Θα εξακολουθήσουν να παίζουν στις (απαξιωμένες, πλέον) διοργανώσεις της UEFA. Ή θα φτιάξουν τις δικές τους. Η ιδέα της Ατλαντικής Λίγκας, την οποία είχαμε ακούσει για πρώτη φορά το 1999 από το στόμα του πρώην τεχνικού διευθυντή του ΠΑΟΚ, Φρανκ Αρνεσεν, επανήλθε -κι αυτή- στο προσκήνιο. Δανία, Βέλγιο, Ολλανδία, Σκωτία, Σουηδία και Νορβηγία εξετάζουν το ενδεχόμενο να συνδιοργανώσουν ένα δικό τους ευρωπαϊκό τουρνουά, με τη συμμετοχή των κορυφαίων ομάδων τους, εφόσον επαληθευθεί η πρόθεση της UEFA να στενέψει ακόμη περισσότερο το δρόμο των μικρότερων χωρών προς το Champions League, από το 2021. Σε αυτό θα μπορούσαν να χωρέσουν κι άλλοι δυσαρεστημένοι σύλλογοι. Από την Ελλάδα, για παράδειγμα.

Οι υποψήφιοι πραξικοπηματίες μπορεί να κάνουν πίσω, πάλι, εφόσον η UEFA και η FIFA ικανοποιήσουν τα αιτήματά τους. Ενα από αυτά είναι, να αποζημιώνονται με πολύ υψηλά ποσά σε περίπτωση που κάποιος από τους «αστέρες» τους τραυματιστεί σοβαρά σε αγώνα της εθνικής του ομάδας. Αλλά, εάν δεν μπλοφάρουν, μετά το 2021 το ποδόσφαιρο δεν θα έχει καμία σχέση με αυτό που γνωρίζουμε. Ιδίως εάν αποδειχθεί ακριβές το ρεπορτάζ του Spiegel, το οποίο αναφέρει ότι οι σύλλογοι που θα συστήσουν τη Super League θα απέχουν κι από τα πρωταθλήματα των χωρών τους, και οι παίκτες τους δεν θα αγωνίζονται με τις εθνικές τους ομάδες

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News

Διαβάστε ακόμη...

Διαβάστε ακόμη...