Παρακολουθώ τη δραστηριότητα πολιτικών σε Ελλάδα, Αλβανία και Σουηδία. Επαγγελματική υποχρέωση αλλά και ανάγκη ενημέρωσης. Εκείνο που έχω διαπιστώσει, λοιπόν, είναι η εξάρτηση μεγάλου αριθμού πολιτικών από τα ΜΜΕ. Εννοώ την παρουσία τους σε αυτά, για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις. Και στις τρεις χώρες υπάρχουν οι λεγόμενοι «μαϊντανοί» αλλά όπως στην Ελλάδα, πουθενά αλλού.

Τα ιδιωτικά κανάλια, σε όλο τον κόσμο, λόγω ασφυξίας που τους δημιουργεί ο ανταγωνισμός, «διψούν» για καβγάδες. Αλλού επινοούν διάφορα τρικ. Στην Ελλάδα, οι διάφοροι πολιτικοί, ανεξαρτήτως ιδεολογίας, τους προσφέρουν σε αφθονία την πρώτη ύλη. Η συχνότητα με την οποία μερικοί εξ αυτών βρίσκονται μπροστά στις κάμερες, δεν έχει προηγούμενο και ούτε αντέχει σε σύγκριση. Δεν υπάρχει μέρα της εβδομάδας, πολλές φορές την ημέρα, που συγκεκριμένοι βουλευτές να μην ενημερώνουν, μέσω των λογαριασμών τους στα social media, για τη δραστηριότητά τους. Δεν είναι πολιτική, νομοθετική ή κάποια παρέμβαση στη Βουλή. Απλώς «σε λίγο θα είμαι στο τάδε κανάλι» και μετά από λίγο, «τώρα θα με δείτε στο δείνα». Θαρρείς πως πληρώνονται και χαίρουν ασυλίας, μόνο για αυτό.

Η βουλευτική τους υποχρέωση, από τα έδρανα της Βουλής έχει μεταφερθεί στα στούντιο των τηλεοράσεων. Οι καβγάδες ανάμεσά τους και με τους δημοσιογράφους -πότε αληθινοί πότε στημένοι- γεμίζουν τη μέρα τους και προσθέτουν ψήφους για τη επόμενη εκλογική αναμέτρηση. Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως βουλευτές ή πρώην υπουργοί, που προκαλούν ιλαρότητα με αυτά που λένε ή έχουν πει κατά καιρούς, την ώρα των εκλογών μαζεύουν χιλιάδες ψήφους και εξασφαλίζουν άλλη μια τετραετία τηλεοπτικής παρουσίας. Και το διατυμπανίζουν κιόλας, «τρίβοντας στα μούτρα» τους αριθμούς. Δικαίως.

Ενδεικτικό του χλευασμού της ψήφου, και αυτό αφορά το σύνολο, είναι και το πώς αποκαλούν την ιδιότητά τους. Ενώ για παράδειγμα στη Σουηδία, ο βουλευτής λέει «εργάζομαι στη Βουλή», σε Αλβανία και Ελλάδα, οι βουλευτές υπογραμμίζουν με τον πάντα απαραίτητο στόμφο το «είμαι βουλευτής». Η ανάγκη επίδειξης ξεκινά από την ώρα που κλείνει η κάλπη και φτάνει μέχρι την εξάντληση κάθε σταγόνας δημοσιότητας. Με κάθε μέσο και σε όλα τα πιθανά Μέσα. Σε σημείο που δικαίως αναρωτιέται κανείς αν μερικοί από αυτούς κάνουν άλλη δουλειά εκτός από το να τρέχουν από εκπομπή σε εκπομπή.

Η πιθανότητα να καταλάβουν οι ίδιοι τη μετάλλαξη σε οτιδήποτε άλλο εκτός από βουλευτές, ελάχιστη. Όσο την αξία, την προσφορά και τη χρησιμότητά τους τη μετράνε με τον αριθμό ψήφων, η μόνη ελπίδα είναι να τους βαρεθούν τα κανάλια. Που ούτως η άλλως δεν προβλέπεται, παρά τους κατά καιρούς καβγάδες και μαλλιοτραβήγματα μπροστά στις οθόνες. Από το όλο σκηνικό, χαμένοι οι πολίτες, η Βουλή και εν τέλει η ίδια η σοβαρότητα της πολιτικής ζωής. Αυτό, όμως, μάλλον σε δευτερεύουσας σημασίας θέμα καταλήγει. Για αυτούς, τα like και οι followers είναι το οξυγόνο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News