Αναμφίβολα αυτήν την περίοδο το άστρο του Μπραντ Πιτ μεσουρανεί. Κυρίως λόγω της ερμηνείας του στο «Κάποτε στο Χόλιγουντ», στην τελευταία, δηλαδή, ταινία του Κουέντιν Ταραντίνο που σπάει τα ταμεία και είναι πολύ πιθανό να οδηγήσει τον γοητευτικό αστέρα του Χόλιγουντ ακόμα και στα Οσκαρ (Β’ ανδρικού ρόλου) για την εξαιρετική ερμηνεία του στο ρόλο του Κλιφ Μπουθ, του κασκαντέρ του Ρικ Ντάλτον, ενός δευτεροκλασάτου ηθοποιού σε παρακμή, (Λεονάρντο ντι Κάπριο) ο οποίος προσπαθεί να επανακάμψει στο Χόλιγουντ.

«Ο Κλιφ αρέσει γιατί προσεγγίζει τα πράγματα με τρόπο απλό και γαλήνιο, φαντάζεται πως ακόμα και όταν όλο το σύμπαν συνωμοτεί εναντίον μας, στο τέλος όλα θα λυθούν. Είναι ένας ωραίος τρόπος για να αντιμετωπίζουμε τις καθημερινές μας δυσκολίες» εξήγησε ο Πιτ, συνομιλώντας με την απεσταλμένη της La Repubblica στην 76η Διεθνή Εκθεση Κινηματογραφικής Τέχνης της Βενετίας.

Ομως στο νησί Λίντο της Γαληνοτάτης, έδρα του ιστορικού φεστιβάλ, ο αναγεννημένος, μετά τον χωρισμό του από την Αντζελίνα Τζολί, γόης του Χόλιγουντ μετέβη ως πρωταγωνιστής αλλά και παραγωγός του «Ad Astra», της νέας υπαρξιακής ταινίας επιστημονικής φαντασίας του αμερικανού σκηνοθέτη και σεναριογράφου Τζέιμς Γκρέι, που προβλήθηκε χθες στο Palazzo del Cinema και περιστρέφεται γύρω το ταξίδι που πραγματοποιεί ο αστροναύτης Ρόι ΜακΜπράιντ (Μπραντ Πιτ) στο εξώτερο Διάστημα, αναζητώντας τον πατέρα του Κλίφορντ,  ΜακΜπράιντ (Τόμι Λι Τζόουνς) αλλά και όλα όσα έχουν πραγματικά αξία στη ζωή.

«Πρόκειται για την ιστορία ενός ανθρώπου που πρέπει να φτάσει στα σύνορα του ηλιακού συστήματος για να κοιτάξει εντός του. Είναι μια σύνθετη και διακριτική ταινία για τη μοναξιά. Για μένα αυτό αντιπροσωπεύει το Διάστημα, περισσότερο από την ελευθερία. Εγώ αισθάνομαι ελεύθερος όταν βρίσκομαι στη φύση ή με φίλους. Είναι επίσης ένα ταξίδι εντός μιας συγκεκριμένης ερμηνείας του ανδρισμού, ο οποίος αποτελεί μια φυλακή. Μεγαλώσαμε με την ιδέα ότι πρέπει να είμαστε δυνατοί, ικανοί, ότι δεν πρέπει να φαινόμαστε αδύναμοι ή να μην μας σέβονται, απόψεις που μου προκαλούν το γέλιο σήμερα. Στην Οκλαχόμα ο πατέρας μου έλεγε πως όταν πληγωνόμαστε δεν πρέπει να παραπονούμαστε και πως το ίδιο ισχύει και για τις εσωτερικές πληγές. Οταν όμως αρνείσαι ένα κομμάτι του εαυτού σου, τον πόνο ή την ντροπή, θέτεις ένα όριο σε σχέση με τους άλλους, ακόμα και με εκείνους που αγαπάς. Το να ανοίγεσαι στους άλλους σημαίνει ότι είσαι καλύτερος, ως σύντροφος, ως πατέρας, ως άνθρωπος, είσαι ένας καλύτερος φίλος για τον ίδιο σου τον εαυτό. Αυτήν την ιδέα πήγαμε να ερευνήσουμε στο Διάστημα» εξήγησε ο 55χρονος ηθοποιός.

Συζητώντας με την ιταλίδα δημοσιογράφο στους χώρους του υπερπολυτελούς Hotel Excelsior της Βενετίας, ο Μπραντ Πιτ δεν δίστασε να αναφερθεί και σε κάποιες από τις πολλές δουλειές που έκανε έως ότου καταλήξει στην ηθοποιία. Η πορεία του προς την κορυφή του Χόλιγουντ άρχισε όταν αποφάσισε να εγκαταλείψει το Μιζούρι, όπου μεγάλωσε, και να μεταβεί στην Πόλη των Αγγέλων «με 300 δολάρια στην τσέπη, δίχως να γνωρίζω κανέναν, χωρίς την παραμικρή ιδέα περί του τι επρόκειτο να κάνω».

«Στο Λος Αντζελες εργαζόμουν σε μια εταιρεία προσωρινής απασχόλησης και διάλεγα μεταξύ των όποιων προσφορών ήταν αναρτημένες σε έναν πίνακα, οδηγούσα αυτοκίνητα ή μετέφερα ψυγεία για δύο εβδομάδες. Ενα νέο κατάστημα με την ονομασία El Pollo Loco (To Τρελό Κοτόπουλο) αναζητούσε άτομα διατεθειμένα να μεταμφιεστούν σε κοτόπουλα με στόχο να προσελκύσουν κόσμο κατά τη διάρκεια των εγκαινίων και εγώ ήμουν ένα από αυτά. Εκανα πολλές περίεργες δουλειές για να μπορώ να πληρώνω τα μαθήματα υποκριτικής».

Ολα άλλαξαν, ωστόσο, όταν του προτάθηκε να παίξει στην ταινία «Θέλμα & Λουίζ» του Ρίντλεϊ Σκοτ πριν από σχεδόν τριάντα χρόνια. «Πάντα αγαπούσα τον κινηματογράφο, οι ταινίες μου αποκάλυπταν τον κόσμο, δεν είχα ποτέ ταξιδέψει πέρα από το Κολοράντο. Οι άλλοι τόποι και οι άλλες υπάρξεις πάντα με τραβούσαν. Αρχικά μου πρότειναν ρόλους σε κωμωδίες κατaστάσεων (sitcoms) αλλά δεν μου ταίριαζαν. Το “Θέλμα & Λουίζ” μου πρόσφερε την ευκαιρία να προβώ σε έναν απολογισμό, να ξεχωρίσω τα λάθη από τις κατακτήσεις μου, αυτά που ήθελα από αυτά που μπορούσα να προσφέρω. Εδωσα αγώνα για να βρω τον δρόμο μου και εκείνη υπήρξε η πιο σημαντική στιγμή» αποκάλυψε ο Πιτ.

Και τώρα που βρίσκεται στο απόγειο της δόξας του κάθε άλλο παρά επηρμένος εμφανίζεται. «Οπως όλοι έχω και εγώ τις τύψεις μου, τα λάθη μου και στοιχεία του εαυτού μου που δεν τα αντέχω. Η ζωή μπορεί να καταστεί τρομακτικά δύσκολη και περίπλοκη ακόμα και για όσους, όπως εγώ, έχουν κερδίσει το λαχείο. Ως ηθοποιός έχω περισσότερο χρόνο για να αναλύω τα συναισθήματα σε σχέση με τον πατέρα μου, ο οποίος πέρασε όλη τη ζωή του δουλεύοντας, ακόμα και τα Σάββατα. Ηθελε να έχουμε μια καλύτερη ζωή και τα κατάφερε. Ελπίζω πως θα μπορέσω να κάνω το ίδιο για τα παιδιά μου. Περισσότερη σημασία για μένα σήμερα δεν έχει το ποιος είμαι αλλά το τι μπορώ να κάνω για τα παιδιά μου».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News