Στο σπίτι έχουμε δυο κλιματιστικά. Ένα στο σαλόνι κι ένα στην κρεβατοκάμαρα. Όταν έχει ζέστη, την ημέρα δουλεύει αυτό του σαλονιού, την νύχτα αυτό του υπνοδωματίου. Επειδή ποτέ δεν ήμασταν των πολύ χαμηλών θερμοκρασιών, τα κλιματιστικά μας ποτέ δεν μπήκαν στους 22 ή 23 βαθμούς. Πόσο μάλλον στους 19, σαν άλλους που ακούω. Τα φετινό καλοκαίρι, από μόνοι μας και για τον φόβο των υψηλών λογαριασμών ρεύματος, τα μηχανήματα δούλεψαν στους 25 βαθμούς την μέρα και στους 26 με πρόγραμμα sleep την νύχτα. Πιο πάνω δεν γινόταν και να με συμπαθάτε, μεσημεριάτικα με 38-40 βαθμούς έξω, το 25 μας δρόσιζε οριακά.   

Το σπίτι από παλιά έχει ηλιακό θερμοσίφωνα. Παρένθεση: διάβασα με έκπληξη ότι μόνο 3 στα 10 ελληνικά νοικοκυριά έχουν ηλιακό, πίστευα ότι ήταν πολύ παραπάνω. Διάβασα επίσης ότι στα σπίτια δίχως ηλιακό, το 25% του λογαριασμού προέρχεται από τον ηλεκτρικό θερμοσίφωνα. Και ειλικρινά απόρησα γιατί η κυβέρνηση επιδότησε τα ψυγεία και τους καταψύκτες, όταν μάλιστα οι ηλιακοί θερμοσίφωνες κατασκευάζονται καθ’  ολοκληρία στην Ελλάδα. Τέλος πάντων, εμείς ηλιακό έχουμε, στο δικό μου σπίτι από ‘κει δεν μπορούμε να κάνουμε οικονομία. 

Άρα πώ ς διάβολο θα πετύχουμε εκείνο το 15% μείωση, ώστε να έχουμε επιδότηση στο ρεύμα; Όλες οι λάμπες του σπιτιού είναι led, ναι είχαμε από καιρό προνοήσει και γι αυτό. Εξάλλου δεν έχουμε και πολλές λάμπες, μικρό είναι το διαμέρισμα. Οπότε τι να κόψουμε; Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό, είναι ειλικρινές και πραγματικό. Για οικογένειες που δεν ξόδευαν ασύστολα ρεύμα αλλά είχαν μια στοιχειώδη αίσθηση οικονομίας και νοικοκυροσύνης, αυτό το 15% είναι πραγματικός γρίφος. 

Εντάξει, θα προσέχουμε με ευλαβική προσήλωση να μην αφήνουμε αναμμένα φώτα όταν βγαίνουμε από ένα δωμάτιο, αλλά πόση σπατάλη κατέγραφε το νοικοκυριό από ξεχασμένες αναμμένες λάμπες; Η γυναίκα μου σκέφτεται να σιδερώνει –λέει- μόνο τα ρούχα που φοράμε, τα υπόλοιπα, πετσέτες και σεντόνια, χρησιμοποιούνται και χωρίς σίδερο. Σκέφτεται επίσης να βάζει λιγότερο τον φούρνο, καίει –υποστηρίζει- πιο πολύ απ’ τα μάτια της κουζίνας. Υπερβολικά μου μοιάζουν αυτά, αλλά υποθέτω ότι θα τα δοκιμάσουμε.

Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι το ψυγείο μου που το έχω 2ο χρόνια. Αλλά δουλεύει μια χαρά, να πάω τώρα να δώσω ένα οκτακοσάρι για να το αλλάξω στα καλά καθούμενα; Για να γλυτώσω πόσο; Άλλη οικονομία δεν μου ‘ρχεται στο μυαλό. Οπότε πως στο καλό θα πετύχω το 15%; Αν είχα θερμαινόμενη πισίνα θα άφηνα το νερό της κρύο, αλλά εκείνος που από παλιά ξόδευε λελογισμένα πώς να προσαρμοστεί; Διότι την επιδότηση του ρεύματος, όλοι την έχουμε ανάγκη.

Θα μου πείτε, «αντί μουρμουράς διαρκώς, κοίτα να βοηθήσεις και σένα και την κατάσταση». Συμφωνώ. Γι αυτό σπάω το κεφάλι μου. Ξέρω ότι ο οργανωμένος και ο νοικοκυρεμένος άνθρωπος, πάντα θα βρει τρόπο να εξοικονομήσει, δίχως μάλιστα να πλήξει ιδιαίτερα την ποιότητα της ζωής του. Οπότε κάτι θα βρω να κόψω. Εξάλλου, αν πριν μια δεκαετία μας έλεγαν να κάνουμε οικονομία στο καρπούζι που καταναλώνει το νοικοκυριό, θα γελούσαμε. Κι όμως μάθαμε αντί να το αγοράζουμε ολόκληρο και να πετάμε το μισό, να ψωνίζουμε κατ’ ευθείαν ένα τέταρτο. Ήταν κόντρα στα χούγια μας, αλλά και το μάθαμε και τελικά καταλάβαμε ότι είχαν δίκιο οι Ευρωπαίοι που ψώνιζαν φέτα και τους δουλεύαμε. Το ρεύμα τώρα να δούμε, με ποιον τρόπο θα το αντιμετωπίσουμε ως καρπούζι… 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News