Χθες συνέβησαν –ανάμεσα στα άλλα– δύο σημαντικά καλλιτεχνικά (εντός και εκτός εισαγωγικών) γεγονότα. Το ένα ήταν η μεγάλη συναυλία εναντίον της ιδιωτικοποίησης του νερού στη Θεσσαλονίκη (παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης). Χιλιάδες κόσμου παρακολούθησαν στην πλατεία Αριστοτέλους τη Φωτεινή Βελεσιώτου, τον Θανάση Παπακωνσταντίνου, το Φοίβο Δεληβοριά, το Δημήτρη Μυστακίδη, το μουσικό σχήμα «Η Πριγκιπέσσα» και τους Χειμερινούς Κολυμβητές.

Δεν ξέρω αν είναι αριστεροί «με τη βούλα» όλοι αυτοί οι χιλιάδες που πήγαν εκεί, κι αν είναι αριστεροί, δεν ξέρω αν είναι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ. Ξέρω ότι είναι σίγουρα άνθρωποι με προοδευτική συνείδηση και θα μπορούσαν να είναι εν δυνάμει ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ.

Ξέρω επίσης ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, την ίδια ώρα, επέλεξε να κάνει «ντόρο» με το έτερο «καλλιτεχνικό» γεγονός. Την ανακοίνωση του Μιθριδάτη, τραγουδιστή και στιχουργού των Ημισκουμπρίων, στα ψηφοδέλτιά του, με χιπ-χοπ διάθεση εκ μέρους του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος επέλεξε φυσικά κάποιους στίχους του τραγουδιστή που ταιριάζουν απόλυτα στο αφήγημα του στρατευμένου αριστερού καλλιτέχνη.

Η Νέα Δημοκρατία αντέδρασε ανασύροντας διάφορες σεξιστικές και ομοφοβικές αναρτήσεις του Μιθριδάτη στο Twitter. «Οι αναρτήσεις έχουν παρερμηνευτεί και απομονωθεί σκοπίμως», απάντησε ο Μιθριδάτης, «εγώ ήμουν πάντα υπέρ των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙ». Πρόσθεσε, δε, ότι εμείς φταίμε εν ολίγοις που δεν «έχουμε την αντίληψη να καταλάβουμε την ειρωνεία σε όσα λέει».

Σωστό. Μπορώ να σε πω π…να και να φταις εσύ που δεν έχεις την αντίληψη να καταλάβεις ότι κατά βάθος είμαι μαζί σου και ειρωνεύομαι. «Ελα μωρέ, αστείο ήταν…», η υπ’ αριθμόν ένα τακτική όσων σε υποτιμούν σκοπίμως.

Ο ίδιος ο Μιθριδάτης το είχε πει ξεκάθαρα σε μια παλιότερη συνέντευξή του που διάβασα σήμερα αναγκαστικά και με κόπο, καθώς το αδιάκοπο «εγώ είμαι και κανένας άλλος» ξεπηδά από τις γραμμές και σε πνίγει.

Λέει: «Η “Παραλία” για παράδειγμα. Είναι ένα κομμάτι το οποίο το ακούνε 180 χρόνια όλοι, όπου βρεθούν και όπου σταθούν. Πόσοι απ’ όλους αυτούς όμως έχουν καταλάβει τι λέμε; Η πλειοψηφία ξέρεις τι πιστεύει πως λέει το κομμάτι; Αυτό που λέει ο τίτλος και το ρεφρέν. Δηλαδή… “πάμε όλοι μαζί σε μία παραλία”, που το νόημα του κομματιού εκφράζει ουσιαστικά το αντίθετο. Αν καταλάβαιναν πραγματικά τι λέμε, το κομμάτι δεν θα είχε απήχηση. Ή, αν το κομμάτι είχε τίτλο “Πόσο σκατά είναι η παραλία”, που αυτό λέει το κομμάτι, πάλι δεν θα έχει απήχηση. Αρα, ποιοι κατάλαβαν;».

Ελα μου ντε; Ποιοι κατάλαβαν; Και τι κατάλαβαν όταν ο ίδιος έγραφε στο Twitter «άμα δεν έχετε προσωπικότητα και μυαλό, θέλουμε τουλάχιστον καλό μ…ί, πίπες και κ…ο»;

Υποθέτω ότι ο καλλιτέχνης θέλει να αισθάνομαι περήφανη ως γυναίκα όταν το διαβάζω αυτό, διότι με «υποστηρίζει», άλλο που εγώ είμαι μειωμένης αντίληψης και δεν το καταλαβαίνω. Αρα, ως μειωμένης αντίληψης, ας του δώσω αυτά που ζητάει στο tweet, να είμαστε όλοι ευχαριστημένοι.

Και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ ο Μιθριδάτης, έξυπνος σαφέστατα: Ας πω κανένα σεξιστικό εμετό, θα κάνω ντόρο σου λέει. Και μετά θα τους πω «είστε ηλίθιοι που δεν καταλάβατε ότι ειρωνεύομαι». Πάλι ντόρο θα κάνω και θα βγω και κύριος. Και θα κονομάω, στο μεταξύ, βασικό αυτό.

Αμοραλιστικές ακροβασίες λέγονται όλα αυτά στο δικό μου λεξικό. Και δεν είμαι ούτε σοβαροφανής  ούτε του κατηχητικού, τουναντίον.

Ο Τσίπρας δεν τα βλέπει όλα αυτά; Φυσικά και τα βλέπει. Κάνει ότι δεν τα βλέπει, όμως. Από μια θάλασσα πλατιά πιθανών υποψηφίων επέλεξε εκείνον που πιστεύει ότι θα του φέρει ψήφους και ειδικότερα τις ψήφους των νεότερων.

Οι νεότεροι εξάλλου, ακούνε και τραπ, σου λέει, και τον κάθε Snik να ανεβοκατεβάζει πουτάνες τις γυναίκες και δεν ανοίγει ρουθούνι. Ο Μιθριδάτης είναι πρόσκοπος μπροστά σε αυτά, οπότε μικρό το κακό.

Είναι λίγο νυν υπέρ πάντων (ψήφων) ο αγών και από τη μία τον συναισθάνεσαι, από την άλλη λες, μισό, εγώ δεν είμαι ούτε μειωμένης αντίληψης ούτε προσλαμβάνω τα πράγματα με όρους «πόσους δίσκους θα πουλήσω» και τίποτε άλλο.

Πες, ας πούμε, ότι είσαι ένας αριστερός άνθρωπος. Και ειδικότερα μια αριστερή γυναίκα. Και κλείνεις τα μάτια και σκέφτεσαι ότι αυτός που έχει γράψει δημόσια ότι «οι γυναίκες θέλουν μια Χάννα Μοντάνα και οι άντρες μια Χάννα Πουτάνα» μπαίνει αύριο στη Βουλή.

Και κανείς, ούτε ο ίδιος, ούτε το κόμμα που τον έβαλε στη Βουλή, δεν έχουν ζητήσει συγγνώμη για όλα αυτά. Αντιθέτως, σε έχουν αποκαλέσει μειωμένης αντίληψης που δεν κατάλαβες την ειρωνεία. Και τον έχεις βάλει εσύ αυτόν στη Βουλή. Είτε ευθέως, με την ψήφο σου, είτε έμμεσα, με την ανοχή σου.

Θέλουμε έναν Μιθριδάτη στη Βουλή; Στ’ αλήθεια αυτό που μας λείπει από τη Βουλή είναι ένας ναρκισσευόμενος καλλιτέχνης ο οποίος θεωρεί ότι μπορεί να λέει ό,τι του κατέβει και μετά να μας υποτιμά κιόλας που δεν τον καταλαβαίνουμε σωστά; Δηλαδή, αυτός όταν αποκτήσει και εξουσία, τι ακριβώς θα κάνει; Πώς θα τη διαχειριστεί; Θέλουμε να το δούμε; Το είδαμε.

Τόσο πολύ «μικραίνουμε» αντί να ενηλικιωθούμε ως πολιτικός πολιτισμός;

Κατά την άποψή μου, κακώς αντέδρασε η Νέα Δημοκρατία στην υποψηφιότητα του Μιθριδάτη. Ο ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να έχει αντιδράσει. Σύσσωμος.

Διότι ούτε τους πιτσιρικάδες θα πάρει ο παρωχημένος Μιθριδάτης και θα χάσει και πολλούς ενήλικες το κόμμα.

Αυτούς που δεν θέλουν να πουλήσουν δίσκους με ό,τι να ’ναι.

Φτάνει με το ό,τι να ’ναι. Πουλάει και η καλή μουσική δίσκους. Αρκεί να μπορείς να τη γράψεις.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News