Τι απάντησε ο Τσίπρας σε αυτά που του είπε ο Μητσοτάκης στη Βουλή για την εν εξελίξει απόπειρα ξεπλύματός του από τα κρίματα του 2015; Οτι μετά την ύβρη έρχεται η Νέμεσις; Υπονοώντας ότι η θρυλούμενη επάνοδός του ως αρχηγού νέου κόμματος θα έχει την ισχύ της τιμωρού Νέμεσης; Χαριτωμένο. Να λοιπόν που, εκτός από όψιμος αγγλομαθής, ο Αλέξης Τσίπρας μάς προέκυψε και αρχαιολάτρης. Ως φαίνεται, η δίχρονη απομόνωσή του βοήθησε στη βελτίωση των εγκυκλοπαιδικών του γνώσεων. Καλό αυτό.

Οπερ, πολύ σωστά τα είπε. Θεωρητικώς, αυτή είναι η σειρά των πραγμάτων. Πρώτα έρχεται η ύβρις και ύστερα ακολουθεί η Νέμεσις. Απλώς, ως επιφανειακός γνώστης του μυθολογικού αλγόριθμου, ο Τσίπρας μπέρδεψε τους πρωταγωνιστές και τους χρόνους. Αντί να βαυκαλίζεται ότι είναι ο Δίας που μοιράζει κατά βούληση τιμωρίες σε αντιπάλους υβριστές, καλό θα ήταν να συνειδητοποιήσει τη δική του τραγική κατάσταση, μπας και συνέλθει. Δεν κάθεται σε κανέναν θρόνο στην κορυφή του Ολύμπου, ολομόναχος στο Σούνιο είναι.

Κι αν κάπου σε όλη αυτή την ιστορία μπερδεύονται η ύβρις και η Νέμεσις, είναι διότι τον ίδιο τον Τσίπρα έχουν περιλάβει και ταλανίζουν. Η σημερινή μοναξιά και απαξίωσή του είναι το αποτέλεσμα της δράσης της Νέμεσης πάνω του για την ύβρη διαρκείας που ο ίδιος διέπραξε την περίοδο 2008-2019. Με αποκορύφωμα όσα έκανε το 2015. Με καθαρά μυθολογικούς όρους ομιλώντας, εδώ και δύο χρόνια ο Τσίπρας βρίσκεται σε θεϊκή τιμωρία.

Και είναι δεύτερη χειρότερη ύβρις το γεγονός ότι δεν το καταλαβαίνει. Αντί να κάτσει σε μια γωνιά σύννους και ταπεινός να στοχαστεί τα θηριώδη λάθη του, τις ζαριές που έπαιξε πάνω στην πλάτη ενός ολόκληρου λαού και την εμφυλιοπολεμική εχθροπάθεια που αναιτίως καλλιέργησε, αυταπατάται (ξανά) ότι είναι αυτός που κατευθύνει τους θεϊκούς κεραυνούς εναντίον άλλων. Οποία αλαζονεία. Το πάει φιρί-φιρί να ξαναφάει το κεφάλι του.

Καλά έκανε ο Μητσοτάκης και του τα ‘ριξε στη Βουλή. Δεν έχουμε δα και μνήμη χρυσόψαρου, ούτε θα κάτσουμε με σταυρωμένα χέρια να παρακολουθούμε την παραχάραξη (από τους θύτες) του πιο επώδυνου βιώματος της γενιάς μας. Διότι όσα έγιναν εκείνα τα συφοριασμένα χρόνια εξαιτίας του Αλέξη δεν τα ακούσαμε ως διήγηση από τη γιαγιά μας, αλλά τα ζήσαμε πάνω στο πετσί μας. Δεν θα μας τρελάνει κιόλας ο άχαστος, παρέα με τον Παυλόπουλο.

Κι αν ο Μητσοτάκης ευνοήτως επιλέγει την αναγόρευση του Τσίπρα σε βασικό του αντίπαλο, ο Τσίπρας μόνο ανοήτως πράττοντας θα κάνει το ίδιο. Πλην, ως φαίνεται, το έχει επιλέξει και το προχωρά. Παριστάνει τον τιμονιέρη της Νέμεσης, ενώ δεν είναι τίποτε άλλο από έναν άφρονα που τρίβεται στην γκλίτσα του τσομπάνη.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News