Αλλεπάλληλα περιστατικά των ημερών αναδεικνύουν γνωστά νεοελληνικά προβλήματα, τα οποία παραμένουν ανεπίλυτα, με τρόπο ενοχλητικό έως και σκανδαλώδη.

Ξεκινώντας από τις ελλιπείς και αποσπασματικές υποδομές, και καταλήγοντας στην λειψυδρία και την ασύμμετρη επίπτωση ενός προβληματικού μοντέλου ανάπτυξης, διαπιστώνει κανείς ότι η Ελλάδα βρίσκεται εν πολλοίς στο έλεος της μοίρας της· δίχως πρόνοια και μακροπρόθεσμο σχεδιασμό.

Οι πυρκαγιές έρχονται κάθε χρόνο να υπενθυμίσουν ότι η τύχη καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την υπόσταση της χώρας. Προφανώς και έχει σημασία η αναβάθμιση των πυροσβεστικών υποδομών και μέσων πάσης φύσεως, όμως ισχύει και κάτι ακόμη. Αν δεν προηγηθούν αποφάσεις και ενέργειες αποτροπής, όταν έλθει η ώρα επέμβασης είναι μάλλον αργά.  Η επένδυση σε αντιπυρικές υποδομές και εξειδικευμένο προσωπικό είναι μία διαρκής ανάγκη και δεν δικαιολογεί κανενός είδους εφησυχασμό.

Κοιτάζοντας ευρύτερα το ζήτημα, διαπιστώνει κανείς ότι σχεδόν κάθε πύρινη καταστροφή είναι στην πραγματικότητα προαναγγελθείσα. Κάθε καύσωνας ακολουθείται από πυρκαγιές και μάλιστα σε περιοχές που εύκολα μπορεί κανείς να κατονομάσει εκ των προτέρων.

Και κάθε φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο, σχεδόν με βεβαιότητα θα ακολουθήσει το πινγκ πονγκ των ευθυνών ανάμεσα σε κεντρική κυβέρνηση και τοπική αυτοδιοίκηση.

Είναι πλέον σαφές ότι το μοντέλο της αποκέντρωσης δεν λειτουργεί αποτελεσματικά και πιθανώς θα ήταν θεμιτή και αναγκαία μία επανεξέτασή του. Δεν είναι επαρκής δικαιολογία ότι οι πολίτες δεν καθαρίζουν τα οικόπεδά τους, όταν αποδεικνύεται ότι οι δήμοι ή η περιφέρεια δεν καθαρίζουν τις δασικές εκτάσεις και είναι ανά πάσα στιγμή πιθανή μία πυρκαγιά, ακόμη και στα όρια του αστικού ιστού.

Θα ήταν άδικο και ανακριβές να ισχυριστεί κανείς ότι δεν έχουν γίνει βήματα προόδου σε αυτό το πεδίο. Ομως χρειάζονται πολύ περισσότερα.

Εκεί όμως που η ανάγκη γίνεται ακόμη πιο πιεστική είναι η πρόνοια και άμεση δράση στο πεδίο της διαφύλαξης της βιωσιμότητας φυσικών πόρων και της ανατροπής σχεδόν όλων όσων ισχύουν σήμερα.

Ο συνδυασμός ορισμένων παραμέτρων φανερώνει ότι η χώρα έχει κατεπείγουσα ανάγκη αναθεωρήσεων και εκπόνησης ενός σχεδίου εθνικής επιβίωσης, με προβολές στο μέλλον για την αντιμετώπιση ορατών και βέβαιων απειλών.

Αρκεί να δει κάποιος τρία στοιχεία, αλληλένδετα και πολυπαραμετρικά.

Το τρίπτυχο τουρισμός – διαχείριση φυσικών πόρων – πολεοδομικός σχεδιασμός στην πραγματικότητα φωτίζει τις προτεραιότητες που θα όφειλε να έχει κάθε κυβέρνηση και πάντως πρωτίστως η σημερινή, η οποία διεκδικεί δάφνες αποτελεσματικότητας.

Στο βωμό του τουρισμού έχουν θυσιαστεί σχεδόν τα πάντα και η μεσοπρόθεσμη ζημιά είναι ορατή.

Μεταξύ άλλων, με σκανδαλώδη καθυστέρηση διαπιστώνεται σήμερα πρόβλημα λειψυδρίας «στο και πέντε», ενώ τα νησιά έχουν γεμίσει από θηριώδεις τουριστικές μονάδες, πισίνες και κάθε είδους υδροβόρες δραστηριότητες.

Λείπουν οι επενδύσεις σε εξοικονόμηση υδάτων, ταμιευτήρες, αφαλατώσεις. Και η όποια  δικαιολογία γι αυτό το έλλειμμα είναι τουλάχιστον εξοργιστική.

Προφανώς, απαιτείται τόλμη για την θεραπεία του προβλήματος. Αν η κυβέρνηση (η σημερινή ή η όποια επόμενη) εξακολουθήσει να «σημαίνει συναγερμό» κάθε χρόνο για τη λειψυδρία και δεν πράττει τα δέοντα, η καταστροφή είναι αναπόφευκτη.

Είτε αρέσει είτε όχι, οι πισίνες, ειδικά στα νησιά, θα πρέπει να απαγορευθούν· να κλείσουν και να μην  ξαναγεμίσουν. Οι υδροβόρες καλλιέργειες θα πρέπει να εγκαταλειφθούν, η παραγωγή θα πρέπει να επανασχεδιαστεί και αν μιλήσει κανείς με παράγοντες που μελετούν το πρόβλημα, κατανοεί ότι αυτά θα πρέπει να γίνουν άμεσα.

Και, δυστυχώς, δεν είναι περιττό να αναφερθεί ότι αντί η κυβέρνηση να βαφτίζει στρατηγική επένδυση την πολεοδομική καταστροφή νησιών και άλλων περιοχών, θα όφειλε σε κάποιες περιπτώσεις να αποθαρρύνει έως και να απαγορεύσει τη δόμηση και πάντως να ορίσει πολύ αυστηρές προϋποθέσεις.

Στην πραγματικότητα, ο συνδυασμός των απειλών διαμορφώνει μία εθνική προτεραιότητα. Η πολιτική τάξη θα πρέπει να εκπονήσει ένα σχέδιο ανάταξης και διάσωσης, προτάσσοντας την προστασία των φυσικών πόρων, που εξαντλούνται με εκθετικούς ρυθμούς.

Ολα αυτά βέβαια προϋποθέτουν κάτι κρίσιμο: την πραγματική ανησυχία και μέριμνα των αρμοδίων.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News