Ο Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος, πρώην υπουργός, καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής και διευθυντής του Ιδρύματος «Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής», μίλησε τη Δευτέρα (5/5) στο ραδιόφωνο της ΕΡΤ για τον Πέτρο Μολυβιάτη. Θυμήθηκε ότι «οι αντίπαλοί του τον κατηγόρησαν για τη διπλωματία της ακινησίας» και έδωσε τον σωστό κατά τον ίδιο ορισμό για όσα καθόριζαν τη γραμμή του σημαντικού πολιτικού που έφυγε από τη ζωή την Κυριακή (4/5):

«Αυτό (το περί ακινησίας) είναι μια ανοησία, αν μου επιτρέπετε. Ηταν ένας άνθρωπος που βλέποντας τον συσχετισμό δυνάμεων ήταν θιασώτης, ήταν υποστηρικτής του status quo. Είχε έναν ρεαλισμό στον τρόπο που έβλεπε και την Τουρκία και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και γενικότερα την εξωτερική πολιτική της χώρας»…

«Ο Πέτρος Μολυβιάτης ήταν ένας από τους άτυπους αλλά ουσιαστικούς θεματοφύλακες της ιστορικής περιόδου της Μεταπολίτευσης. Πρωτίστως της εξωτερικής πολιτικής στην οποία διαμόρφωσε μια ολόκληρη σχολή σκέψης αλλά και κρίσιμων πτυχών της θεσμικής και πολιτικής καμπύλης της χώρας. Υποδειγματικά εχέμυθος και πιστός, δεν μίλησε για αυτά που έζησε αλλά συν-έγραψε κρίσιμα κεφάλαια της σύγχρονης Ιστορίας», ανέφερε από την πλευρά του ο Ευάγγελος Βενιζέλος, πρώην υπουργός Εξωτερικών και πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.

Τι αφήνει να εννοηθεί εδώ ο Βενιζέλος για έναν διακεκριμένο πολιτικό που ανήκε ιστορικά στην αντίπαλη προς την Κεντροαριστερά παράταξη; Για να το πούμε με λόγια απλά, υπονοεί ότι ο Μολυβιάτης, παρότι ήταν παρών σε κρίσιμες στιγμές της Ιστορίας δίπλα στον Κωνσταντίνο Καραμανλή, δεν «πουλούσε» τον δικό του ρόλο.

Συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς με τη γραμμή Μολυβιάτη στην εξωτερική πολιτική —δεν είναι το θέμα του παρόντος σημειώματος— πρέπει να παραδεχθεί ότι πάντοτε εκφραζόταν με ευπρέπεια, χαμηλούς τόνους και με μεγάλη απόσταση από αυτό που αποκαλούμε «λαϊκισμός με τα εθνικά θέματα».

Τηρήθηκε το ύφος Μολυβιάτη από όσους, καραμανλικής κυρίως προελεύσεως, συνέχισαν, υποτίθεται, στο ίδιο μονοπάτι; Αποφεύχθηκε το στοιχείο του εντυπωσιασμού και των κενών περιεχομένου διατυπώσεων που παραδοσιακά είναι χρήσιμες μόνο για εσωτερική κατανάλωση;

Δύσκολη η απάντηση αλλά δύο σημεία μπορούν να μας βοηθήσουν:

♦ Αν θυμηθεί κανείς τη φράση «αυστηρή προειδοποίηση προς την Αγκυρα» η οποία χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον για να συνοψίσουν η ΕΡΤ και το ΑΠΕ τις δηλώσεις που έκανε ανά τακτά διαστήματα κορυφαίο πολιτικό πρόσωπο της χώρας την περίοδο 2015-2019, μάλλον καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η γραμμή Μολυβιάτη παραμορφώθηκε.

Ιδίως αν λάβει κάποιος υπόψη του και τη στάση του εν λόγω προσώπου όταν κάθισε στον ίδιο καναπέ στην Αθήνα με εκείνον στον οποίο έστελνε από μακριά «αυστηρά μηνύματα» —και δεν ήταν άλλος από τον «σουλτάνο», Ταγίπ Ερντογάν.

♦ Το δεύτερο σημείο αφορά την παρούσα κυβέρνηση και πιο συγκεκριμένα τις σημειολογικές διαφορές (επί το… ηρωϊκότερον) που σπεύδει να υπογραμμίσει κορυφαίο στέλεχός της. Με τις δικές του κινήσεις αλλά και με όσα ισχυρίζονται για να τον στηρίξουν μέσα του δεξιού Τύπου τα οποία αντιπολιτεύονται σκληρά την κυβέρνηση και έβαλαν πλάτη στο παρελθόν για τη σύμπραξη του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ του Πάνου Καμμένου.

Εδώ δεν πρόκειται απλά για παραμόρφωση της γραμμής Μολυβιάτη αλλά μάλλον για κάτι χειρότερο. Διότι μοιάζει περισσότερο με παραβίαση της αισθητικής Μολυβιάτη η οποία του απαγόρευε τη χρήση του λαϊκισμού στην εξωτερική πολιτική.

Υπάρχει όμως και μια άλλη διαφορά. Η προσέγγιση του Μολυβιάτη ήταν τόσο μετρημένη και σοβαρή γιατί ο ίδιος ήταν παρών στις μεγάλες και δύσκολες στιγμές της εξωτερικής αλλά και της εσωτερικής πολιτικής της χώρας. Διαχειρίστηκε δηλαδή δίπλα στον Κωνσταντίνο Καραμανλή τον πραγματικό κίνδυνο. Και έτσι, γνωρίζοντας τι σημαίνει να κρατάς στα χέρια σου την πραγματική ευθύνη, ουδέποτε παρέστησε τον «πολέμαρχο» στη μπουνάτσα με στόχο να οικοδομήσει ένα προσωπικό πολιτικό προφίλ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News