631
| Creative Protagon

«Είμαστε μαζί» ή μήπως όχι;

«Είμαστε μαζί» ή μήπως όχι;

Η περιγραφή του ζωντανού μαγκαζίνο που έκανε πρεμιέρα το Σάββατο, στην απογευματινή ζώνη του AΝΤ1, μιλάει για αισιοδοξία και θετική ενέργεια, για συνεντεύξεις, συζητήσεις και προβληματισμούς πάνω σε θέματα που μας αφορούν. Μια μετα-κοινωνική εκπομπή, δηλαδή, που θέλει να βλέπει την καλή πλευρά της ζωής. Και με κοινό στο πλατό, παρακαλώ.

Ωραία περιγραφή, αλλά στις περιγραφές όλα καλά ακούγονται. Το θέμα είναι τι βλέπεις στην οθόνη σου τελικά, αν αποφασίσεις να συντονιστείς με μια εκπομπή. Εκείνο που είδε, λοιπόν, ο έλληνας τηλεθεατής το Σάββατο και την Κυριακή στο «Είμαστε Μαζί» είναι ένα δίωρο ψυχαγωγίας βγαλμένης από το χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Μια τηλεόραση που βροντοφωνάζει ότι σε αφορά, εσένα τον τηλεθεατή του 2023, αν και η αισθητική της μοιάζει να ξεπετάχτηκε από τις αρχές του 1990.

Και που, επί της ουσίας, διαπιστώνεις ότι γεμίζει τη σκαλέτα της με τον ίδιο, κοινότοπο τρόπο που τη γεμίζουν οι εκπομπές αυτού του τύπου. Με τη διαφορά ότι δεν ασχολείται με τη «βαριά» επικαιρότητα όπως άλλες, δήθεν ψυχαγωγικές εκπομπές και δεν εκβιάζει το συναίσθημά μας. Αυτό είναι και το μόνο καλό της, αλλά δυστυχώς δεν φτάνει.

Λίγη επιφανειακή κουβέντα πάνω σε φαινόμενα και καταστάσεις της σύγχρονης πραγματικότητας, κάνα skype, μερικά «κονσέρβα» βίντεο και διάσημοι που τους έχεις ακούσει εκατόν μία φορές να συνεντευξιάζονται στην ελληνική τηλεόραση. Και τους ξανακούς κι εδώ άλλη μία, γιατί αλλιώς δεν γεμίζει δύο ώρες εκπομπή. Δηλαδή, γεμίζει, αλλά θέλει δουλίτσα από πίσω, θέλει άτομα, θέλει μεγαλύτερο μπάτζετ και ποιος έχει όρεξη για τέτοια τώρα.

Το θέμα είναι να βγει ένα πρόγραμμα που θα γεμίσει τον τηλεοπτικό χρόνο με το μικρότερο δυνατό κόστος. Το αποτέλεσμα που βλέπεις φυσικά και είναι απαρχαιωμένο, θα ήταν περίεργο να μην ήταν. Και δεν φταίνε πάντα ή μόνο εκείνοι που το παρουσιάζουν, φταίνε και τα εργαλεία που τους δίνονται.

Βλέπεις, ας πούμε, την κωμικό της παρέας να γράφει σε έναν πίνακα κιμωλίας φράσεις της «Gen Z» γενιάς της και να σου τις εξηγεί μία-μία, πιο ακαδημαϊκά και από καθηγητή πανεπιστημίου. Θα μπορούσαν να βγουν στον δρόμο με ένα μικρόφωνο και να ρωτήσουν μεγαλύτερης ηλικίας ανθρώπους τι σημαίνει «φασαίος» και «κρίπουλας». Θα μπορούσαν να κάνουν αυτοσχεδιασμούς με τις άγνωστες λέξεις. Θα μπορούσαν να κάνουν ένα γρήγορο βίντεο με όλα τα παραπάνω. Θα μπορούσαν να φτιάξουν, έστω, ένα γραφικό με τις λέξεις και να μην τις βλέπουμε γραμμένες σε μαυροπίνακα. Κι άλλα πολλά μπορώ να πω που θα μπορούσαν, αλλά δεν πληρώνομαι για αυτό.

Δεν ξέρω αν το «Είμαστε Μαζί» θα καταφέρει να κερδίσει τον τηλεθεατή στην πορεία, εκείνο όμως που διαπιστώνει κανείς και με τη συγκεκριμένη εκπομπή είναι ότι η ψυχαγωγία της καλής διάθεσης (του «feelgood» όπως λέμε) αγκομαχά να γεμίσει τον χρόνο της και υποκύπτει στα τετριμμένα και στην ευκολία. Προτιμά να βγει με χιλιοφορεμένες σκαλέτες και περιεχόμενα, παρά να δοκιμάσει νέους τρόπους και ιδέες. Φοβάται να κάνει χιούμορ, φοβάται να εκφράσει άποψη, φοβάται να είναι αιχμηρή. Αφήνει την πολιτική ορθότητα να την ισοπεδώσει. Και αντί να πιάνει το σήμερα από τα μαλλιά, το πιάνει από μία τρίχα.

Ο τηλεθεατής κοιτάει σαστισμένος, μη μπορώντας να πιστέψει αυτό που βλέπει στην οθόνη του. Νιώθει αμήχανα, σχολιάζει στα κοινωνικά δίκτυα με ειρωνεία και λύπηση και τελικά επιστρέφει στο διαδίκτυο και στις πλατφόρμες που του δίνουν μια πιο αυθεντική, πηγαία και δυναμική θέαση τού σήμερα. Και αναρωτιέται γιατί η τηλεόραση δυσκολεύεται τόσο να του προσφέρει κάτι αντίστοιχο και επιμένει σε μια μορφή ψυχαγωγικών εκπομπών, πιο βαρετών κι από το θέαμα ενός σαλιγκαριού που διασχίζει τον δρόμο.

«Είμαστε Μαζί», σου λένε και τους κοιτάζεις απορημένος: είστε σίγουροι ότι είμαστε μαζί σας; Γιατί εμείς νιώθουμε να είμαστε χίλια μίλια μακριά από εσάς.

ΥΓ. Παρουσιάστρια της εκπομπής η Ελίνα Παπίλα και παρέα της ο πρώην διεθνής αθλητής υδατοσφαίρισης Αντώνης Βλοντάκης, ο ψυχοθεραπευτής-σεξολόγος και σύμβουλος ψυχικής υγείας Γιώργος Λάγιος και η δικηγόρος και κωμικός Νεφέλη Meg. Και πόσο λυπηρό είναι να βλέπεις συμπαθητικούς ανθρώπους να εγκλωβίζονται σε κόνσεπτ που είναι καταδικασμένα να αποτύχουν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News

Διαβάστε ακόμη...

Διαβάστε ακόμη...