Τι είναι «μεγάλες μεταρρυθμίσεις»; Μέχρι τώρα  ξέραμε ότι είναι αποφάσεις που αντέχουν στο χρόνο, επηρεάζουν θετικά την πορεία της χώρας και τη ζωή των πολιτών, ενισχύουν τα δικαιώματά τους και ουδείς τόλμησε να τις ανατρέψει.

Αναφέρουμε ενδεικτικά ορισμένες:

-Το δημοψήφισμα που διενήργησε το 1974  κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή για τη μορφή του πολιτεύματος (αβασίλευτη δημοκρατία).

-Η δημιουργία του Εθνικού Συστήματος Υγείας (1983) και η θέσπιση του ΑΣΕΠ για τις προσλήψεις στο Δημόσιο (1994) από κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου.

-Η κατάργηση της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες (2001) από  κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη.

-Η θεσμοθέτηση της Διαύγειας (ανάρτηση στο Διαδίκτυο των αποφάσεων κυβερνήσεων και Διοίκησης) από την κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου το 2010.

-Η απονομή ιθαγένειας σε παιδιά μεταναστών από την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα το 2015.

Ενας  υπουργός της τελευταίας  κυβέρνησης είπε χτες ότι αποτελεί μεγάλη μεταρρύθμιση το «νέο τηλεοπτικό τοπίο», που «θα είναι πραγματικότητα σε λίγες μέρες» (εδώ).

Δεν γνωρίζουμε αν η επιθυμία του υπουργού θα γίνει πραγματικότητα (μένει να αποφασίσει και το Συμβούλιο της Επικρατείας, εκτός αν εκείνος γνωρίζει ήδη την απόφαση…), αλλά αποτελεί πρόκληση στην κοινή λογική και ύβρι ο ισχυρισμός του ότι είναι «μεγάλη μεταρρύθμιση» το γεγονός ότι θα γίνουν (αν γίνουν) καναλάρχες ο Μαρινάκης και ο Σαββίδης στη θέση του Βαρδινογιάννη και του Κοντομηνά.

Αυτό που συμβαίνει είναι η εργώδης προσπάθεια της κυβέρνησης  Τσίπρα να υλοποιήσει, δια του κ. Παππά, το σχέδιο «αλλαγή του τηλεοπτικού τοπίου». Και εν προκειμένω «αλλαγή» σημαίνει «έλεγχος» μέσω νέων προσώπων φιλικών προς τον ΣΥΡΙΖΑ και επιλεγμένων από καιρό για το ρόλο αυτό (εδώ). Το ομολογούν ακόμη και αξιωματούχοι του κυβερνώντος κόμματος (εδώ). Κι αν ένας «βαλές» αποσύρθηκε, υπάρχουν κι άλλοι, περισσότερο ή λιγότερο διατεθειμένοι να μπουν στην κυβερνητική τράπουλα. Μια ακόμη τέτοια περίπτωση είναι αυτή του εφοπλιστή που συνελήφθη χτες. Ο οποίος με την «ευλογία» κυβερνητικών στελεχών πάει να γίνει περιφερειακός καναλάρχης (εδώ).

Εγκυμονεί κινδύνους καθυστέρηση της απόφασης του ΣτΕ

Στη μέση όλου αυτού του παιχνιδιού βρίσκονται οι δικαστές. Η χτεσινή, τουλάχιστον περίεργη, εξέλιξη στο Συμβούλιο της Επικρατείας φαίνεται ότι θα καθυστερήσει την έκδοση της απόφασης. Αν η καθυστέρηση είναι μεγάλη, τότε θα έχουν δημιουργηθεί τετελεσμένα (κλείσιμο παλιών καναλιών, δημιουργία νέων, απολύσεις χιλιάδων  εργαζομένων), κάτι που ασφαλώς βολεύει την κυβέρνηση και το «αφήγημά» της περί «μεγάλης μεταρρύθμισης». Θα είναι αδιανόητο ανώτατοι δικαστές να συμπράξουν στη δημιουργία τέτοιων τετελεσμένων και αυτό θα συμβεί αν η απόφαση εκδοθεί με μεγάλη καθυστέρηση.

Οσα επιχειρεί σήμερα η κυβέρνηση στο χώρο των μέσων ενημέρωσης δεν είναι πρωτοφανή. Στο παρελθόν και άλλες κυβερνήσεις είχαν επιχειρήσει να επιβάλουν ασφυκτικό έλεγχο, με δικά τους «πιόνια». Ορισμένα είχαν κακό τέλος.

Απέναντι στις κυβερνητικές αυθαιρεσίες η δικαστική εξουσία καλείται να ορθώσει ανάστημα. Ιδιαίτερα όταν νόμοι είναι εξόφθαλμα αντισυνταγματικοί. Διαφορετικά, οι κυβερνήσεις αποθρασύνονται, οι υπουργοί παρουσιάζουν τους αντισυνταγματικούς νόμους τους ως «μεγάλη μεταρρύθμιση» και οι πρωθυπουργοί μπαίνουν στον πειρασμό να «δικάζουν» πριν από τους δικαστές.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News