596
| CreativeProtagon

Ε, όχι και ένσταση αντισυνταγματικότητας!

Παναγιώτης Δουδωνής Παναγιώτης Δουδωνής 21 Νοεμβρίου 2019, 19:31
|CreativeProtagon

Ε, όχι και ένσταση αντισυνταγματικότητας!

Παναγιώτης Δουδωνής Παναγιώτης Δουδωνής 21 Νοεμβρίου 2019, 19:31

Το Κοινοβούλιο την Τρίτη βρέθηκε ενώπιον μιας πρωτοφανούς διαδικασίας: να συζητά επί μιας ένστασης αντισυνταγματικότητας κατά της ίδιας της διαδικασίας αναθεώρησης. Πρόκειται για την πρώτη φορά στα συνταγματικά χρονικά, «από συστάσεως ελληνικού κράτους» για να δανειστούμε και μια δημοφιλή έκφραση, που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Υπεύθυνος φυσικά για αυτή την κατάσταση στην οποία περιήλθε η Αναθεωρητική Βουλή είναι ο συνήθης ύποπτος ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος κατέθεσε και τη σχετική ένσταση.

Διαβάζοντας το έγγραφο της ένστασης νομίζει κανείς πως βρίσκεται στο πεδίο ενός νέου συνταγματικού δικαίου, που κινείται παράλληλα με το υπάρχον: πρόκειται για ένα παράλληλο Σύνταγμα, εξίσου ρεαλιστικό με το γνωστό σε όλους μας «παράλληλο πρόγραμμα». Το Σύνταγμα αυτό παράγει, κατά τους συντάκτες της ένστασης, μια σειρά νέων ουσιαστικών και δικονομικών ορίων στην αναθεώρηση. Παραδείγματος χάρη, αναφέρεται πως από την παρούσα Βουλή παραβιάζεται η κατεύθυνση την οποία ήθελε να δώσει στην αναθεώρηση η προηγούμενη Βουλή, η οποία αναφερόταν σε άμεση εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, σε περίπτωση κατά την οποία δε σχηματιστεί η απαιτούμενη πλειοψηφία. Διαβάζοντας την ένσταση εύλογα θα διερωτάτο κάποιος: «Και πού αναφέρεται στο Σύνταγμα η “κατεύθυνση” της πρώτης Βουλής ως όριο στο έργο της δεύτερης;». Η απάντηση σε ένα τέτοιο ερώτημα είναι: «πουθενά». Ολη η συνταγματική και αναθεωρητική φιλοσοφία της αξιωματικής αντιπολίτευσης εκπορεύεται και καταλήγει ανακυκλούμενη στο ίδιο σημείο: τη φαντασία της. Εξάλλου, πώς να αναθεωρήσει κανείς προς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση το άρθρο 32 όταν το άρθρο 30 που ορίζει, μεταξύ άλλων, πως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας «εκλέγεται από τη Bουλή», έμεινε εκτός αναθεώρησης από την προηγούμενη Βουλή;

Η όλη επιχειρηματολογία του ΣΥΡΙΖΑ βέβαια έχει ξεδιπλωθεί εδώ και μερικές ημέρες, με το επιπλέον σύνθημα  πως «ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν είναι διοικητής ΔΕΚΟ», καθώς και ότι η πρόταση της Νέας Δημοκρατίας «υποβαθμίζει ανεπίτρεπτα τη νομιμοποίηση, επομένως και το θεσμικό ρόλο του Προέδρου της Δημοκρατίας- και θίγει την ίδια τη μη αναθεωρητέα, μορφή του πολιτεύματος ως Προεδρευόμενης Δημοκρατίας». Πρόκειται για μια ακόμα θέαση της πραγματικότητας υπό τον παραμορφωτικό καθρέφτη των στενών κομματικών επιδιώξεων: η πρόταση της κυβερνητικής πλειοψηφίας δεν κάνει τίποτα από όσα της καταμαρτυρεί ο ΣΥΡΙΖΑ: ούτε μετατρέπει τον ΠτΔ σε διοικητή ΔΕΚΟ (προφανώς εννοείται κομματικό στέλεχος, άραγε έτσι να επέλεγε τους διοικητές ο ΣΥΡΙΖΑ;) ούτε αλλάζει τη μορφή του πολιτεύματος. Το μόνο που κάνει είναι να αποσυνδέει την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από τη διάλυση της Βουλής και την προκήρυξη εκλογών. Η διαδικασία και οι πλειοψηφίες θα παραμείνουν κατά τα άλλα οι ίδιες.

Εξάλλου, η αποσύνδεση της εκλογής του Προέδρου από τις εκλογές κινείται στη σωστή κατεύθυνση, καθώς ενσωματώνει την εμπειρία της χώρας από τα χρόνια της κρίσης. Κορυφαία στιγμή καταστρατήγησης του πνεύματος της συνταγματικής διάταξης ήταν ο εξαναγκασμός της Βουλής σε διάλυση από τον ΣΥΡΙΖΑ τον Δεκέμβριο του 2014 και η διενέργεια εκλογών με όχημα την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, με αποκλειστικό σκοπό την άνοδο των συγκυβερνώντων ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στην εξουσία, την ανακοπή της θετικής πορείας της χώρας και τη διενέργεια της εξάμηνης «υπερήφανης» διαπραγμάτευσης που κόστισε μερικές δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ.

Η αναθεώρηση του άρθρου 32 του Συντάγματος θα διασφαλίσει πως δε θα βρεθούμε ποτέ ξανά σε μια παρόμοια με το 2015 κατάσταση εκτροχιασμού λόγω της πολιτικά κατευθυνόμενης εκμετάλλευσης του γράμματος της συγκεκριμένης συνταγματικής διάταξης. Για τον λόγο αυτόν αξίζει να προχωρήσει η όλη αναθεωρητική διαδικασία παρά τη σκόπιμη παράλειψη από την προηγούμενη κοινοβουλευτική πλειοψηφία της αναθεώρησης του άρθρου 16, που παραμένει μια ανοιχτή πληγή για το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Όλα τα υπόλοιπα περί αντισυνταγματικότητας, κατευθύνσεων, νέων διαδικαστικών και ουσιαστικών ορίων δεν είναι παρά σπασμωδικές αντιδράσεις αυτών οι οποίοι εκκίνησαν την αναθεωρητική διαδικασία προς ίδιο όφελος και βλέπουν πως κατά μια περίεργη ετερογονία των σκοπών απλώς συνέτειναν στην οριστική ματαίωση των σχεδίων τους για επανάληψη του 2015.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News

Διαβάστε ακόμη...

Διαβάστε ακόμη...