Διαβάζοντας το βιβλίο επαναλάμβανα: «Τυχερή ετούτη η γενιά». Να σας εξηγήσω τον λόγο; Γεννηθείσα το 1961. Στη βιβλιοθήκη του σπιτιού υπήρχε απαραίτητα εγκυκλοπαίδεια χιλίων τόμων, ο τρόπος του λέγειν, καθώς και η Ιστορία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Στο σχολείο διδασκόμασταν μια ιστορία ηρωϊσμών, κάπως να χτίσουμε εθνική συνείδηση. Το πρωί, στο προαύλιο κάναμε την προσευχή μας και στεκόμασταν προσοχή στην έπαρση σημαίας. Το «Ζήτω» πήγαινε σύννεφο. «Ζήτω», ανέκραζε ο διευθυντής, και συμπλήρωνε «πάμε όλοι μαζί!», «Ζήτω» ανταπαντούσαμε κι εμείς. Τα τετράδια τα στόλιζαν οι συνοφρυωμένοι ήρωες της Επανάστασης του 21. Οπωσδήποτε η Μπουμπουλίνα, ο Καραϊσκάκης, ο Κολοκοτρώνης κ.λ.π.

Η γενική κατεύθυνση ήταν «Όλοι οι Έλληνες ως ένα σώμα μια ψυχή». Εξού και το κεφάλαιο Μιαούλης πυρπολεί ελληνικό στόλο από μίσος αντιπολίτευσης στον Καποδίστρια και στην επόμενη σελίδα Ιστορίας όπως την καθοδηγούσε, δεν τη διδασκόμασταν. Ήταν εκτός ύλης. Εν ολίγοις… Στα χρόνια… Μόνοι κατορθώσαμε την ιστορική ματιά ευρύτερης γνώσης. Πλέον, στις μέρες μας, μια σειρά βιβλίων εργαλείων-κλειδιών στα χέρια πολιτών που λαμβάνουν την ψήφο ως εξαιρετικά σοβαρή υπόθεση. Να πω μερικά: «Καταστροφές και θρίαμβοι» του Στάθη Καλύβα, τη «Νίκη» του Χωμενίδη, το «Ενα σκοτεινό δωμάτιο 1967-1974» του Αλέξη Παπαχελά, την «Τελευταία Μπλόφα» των Βαρβιτσιώτη και Δενδρινού και σίγουρα το «Η μεγάλη επιστροφή» του Αλέξη Πατέλη. 

Το βιβλίο του «Η μεγάλη επιστροφή» είναι εξαιρετικά χρήσιμο. Βοηθάει απόλυτα στον οικονομικό αναλφαβητισμό. Μαθαίνεις με τον πιο εύκολο τρόπο. Είναι όπως οι καθηγητές φροντιστηρίων που σε καθοδηγούν σε SOS αλλά είναι και ευχάριστοι στην μεταδοτικότητα. Ο τρόπος γραφής με παραξένεψε ευχάριστα. Κινηματογραφικός, θρίλερ, κόβει την ανάσα αν και στο τέλος κερδίζει το καλό… Να δούμε για πόσο ακόμα.

Ο συγγραφέας συνομιλεί με τον αναγνώστη σκαμπρόζικα, σε σημεία μάλιστα αναδεικνύεται ένα χιούμορ σαρδόνιο, αν και υπόγεια καταλαβαίνεις ότι αυτό ήταν η άμυνά του ως αυτοπροστασία ή και ως γείωση. Στην αρχή υπογράμμιζα στην συνέχεια σήκωσα τα χέρια ψηλά! Κάθε κεφάλαιο… Ποιο να ξεχωρίσω ως γνώση; Τη σημασία ότι δεν μπορούσαμε να απαγορέψουμε το κάπνισμα σε εσωτερικούς χώρους και πόσο ρόλο έπαιζε αυτό στις διαπραγματεύσεις με τους ξένους; Αδιανόητο.

Στο κεφάλαιο «Καταργείται το 8ωρο». Στο «Να κλείσει η Aegean;» ή σε εκείνο στο Νταβός με τη συγγνώμη των διοργανωτών «Όταν μας επισκέφτηκε ο προηγούμενος Πρωθυπουργός δεν ενδιαφερόταν για συναντήσεις. Προτίμησε ψώνια και βόλτες. Δεν περιμέναμε ότι θα θέλατε τόσο πυκνό πρόγραμμα. Υποσχόμαστε ότι του χρόνου η ελληνική αποστολή θα λαμβάνει τη δέουσα προσοχή και θα ανταποκριθούμε στον επαγγελματισμό σας».

Από την άλλη είναι και ένα βιβλίο που κεντρίζει την άτιμη ρηχή μας μνήμη. Βρε, μόλις χθες ήταν που η ΔΕΗ ήταν να φαλιρίσει. Βρε, μόλις χθες ήταν που η Τράπεζα Πειραιώς πήγαινε για φούντο και οι ξένοι επέμεναν για κούρεμα καταθέσεων όπως ακριβώς έγινε στην Κύπρο; Μας ετοίμαζαν για κάτι τέτοιο; Πώς το απέτρεψαν; Ένας διπλομέτωπος αγώνας διαρκείας. Με τους έξωθεν ως συν-κυβέρνηση (να το πω κομψά) και στα εσωτερικά αγώνας ώστε η κοινή λογική να υπερισχύσει του λαϊκισμού διαρκείας.

Και όλα αυτά χωρίς ίχνος διδακτισμού. Και πάντα η υπενθύμιση των άτιμων Unknown unknows ήτοι τα ξαφνικά «εδώ σε θέλω κάβουρα να περπατάς στα κάρβουνα». Είναι τόσο κωμικοτραγικός ο τρόπος του Πατέλη όταν λόγω κορονοϊού σκέφτεται «Παναγιά μου, εγώ ήρθα να βοηθήσω να σωθεί η χώρα μου και καλούμε να ζητήσω κι άλλα δάνεια για την αντιμετώπιση του κορονοϊού….». Τα unknown unknowns, τα εφικτά και τα ανέφικτα. Μήπως κόψουμε τον λώρο με τα φαντασιακά Go back κυρία Μέρκελ. 

Αυτό το βιβλίο είναι χρήσιμο όσο ποτέ. Για να εξελιχθούμε ως ψηφοφόροι και μακάρι και, οι ίδιοι εμείς, ως υγιής αντιπολίτευση. Γιατί δεν βλέπω χαΐρι υγιούς αντιπολίτευσης. Για να απαιτούμε δίκαια αλλά και να απαξιώνουμε δίκαια. Να πονηρευόμαστε έξυπνα, όχι ως υποχείρια εμποτισμών καχυποψίας διαρκείας. Μακάρι!… Να το προχωρήσω; Βιβλία σαν αυτά να μπουν στην Παιδεία στις μεγάλες τάξεις. Είναι σύγχρονη Ιστορία. Να εκπαιδευτούμε να συνεννοούμαστε τις διαφωνίες μας πιο πολύ από τις συμφωνίες μας. Αυτό το ονειρεύομαι. Να γράψω και κάτι ακόμα; Μια εσωτερική ερώτηση-αγωνία.

Ο Αλέξης Πατέλης είχε μια πετυχημένη, κερδοφόρα καριέρα 25 χρόνων, στα διεθνή. Αμειβόμενης αδρά εργασίας. Και μια τακτοποιημένη προσωπική ζωή βουτηγμένη στην αλήθεια, την οποία αλήθεια δεν πρόδωσε, ούτε και εξευτέλισε. Ήρθε ως σε συνειδησιακή αποστολή. Ήρθε, έκανε το καλύτερο που μπορούσε και έφυγε. Πες, ως Λούκυ Λουκ στο τελευταίο εικονίδιο με μια παραλλαγή. Είμαι ένας πλήρης εμπειριών και μόνος κάου μπόι. Τον εκτίμησαν όσοι ήθελε να τον εκτιμήσουν. Αλλά κυρίως είχε να επιστρέψει. Είχε πού να επιστρέψει.

Είναι τίποτα από αυτά αυτονόητο στην πολιτική μας σκηνή; Αναρωτιέμαι, λοιπόν, αν άνθρωποι-πολίτες σαν τον εν λόγω, θα άφηναν την καριέρα τους για ένα χρονικό διάστημα, για να προσφέρουν στο σύγχρονο Κολοσσαίο της τοξικής Βουλής διεκδικώντας την ψήφο του λαού. Σχεδόν το αποκλείω. Γι’ αυτό θα ευχόμουν κάθε Πρωθυπουργός να έχει το ένστικτο, τη γνώση, την ικανότητα, την τόλμη να επιλέγει τέτοιας ποιότητας  εξωκοινοβουλευτικούς συνεργάτες στο πλευρό του. Βλέπετε, αυτά είναι ταγκό για δύο. Και έχουμε πικρή πείρα. 

ΥΓ. Απαραίτητο. Τον Αλέξη Πατέλη έχω συναντήσει μόνο μια φορά στο Φόρουμ των Δελφών. Και έχουμε μιλήσει τηλεφωνικά πέντε φορές τελείως ακατάστατα. Τις θυμάμαι μία μία. Η πρώτη είχε να κάνει με πρόσκλησή μου για την τηλεοπτική μου «ΚΕΡΑΙΑ» στο επεισόδιο «Brain gain». Η τέταρτη είχε την πρότασή του και την αποδοχή μου να μιλήσω για το βιβλίο του στην παρουσίαση του. Η τελευταία ήταν για να τον ρωτήσω, γνωρίζοντας στο πετσί μου τι αγωνία έχει μια παρουσίαση βιβλίου και η επιλογή των ομιλητών, αν θα ήθελε να του διαβάσω τι θα έλεγα αλλά με τον όρο να μην αλλάξω λέξη. Μου απάντησε «Θα σου φανεί περίεργο αλλά όχι. Θέλω να το ζήσω. Και αυτό». Εν ολίγοις, ενώ δεν με γνωρίζει και δεν τον γνωρίζω, γνωριζόμαστε. Καταδότης η γραφή και ο τρόπος που ο καθένας από εμάς ορίζει τη προσωπική του ζωή και την καριέρα του ως ένα. «Διαβάζοντας τον» αποδέχτηκα. Και ήσυχη μπορώ να σας μεταφέρω αυτά που πιστεύω.                      

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News