Χθές, λοιπόν,  του Άγιου Ανδρέα ,   του πολιούχου « Αγιαντρέος »  που λεν  και οι Πατρινοί ,  ήθελα να μεταφέρω στο αγαπουλίνι μου  τις θύμησες και τις γεύσεις της παλιάς Πάτρας  όπως τις  αναπολώ  παιδιόθεν …… Όταν με άφησε λοιπόν το πρωί να πάει στο Παγκράτι να δει την Αδελφή της , δίνοντας μου ευχή και κατάρα  να ξεμπερδεύω  γρήγορα με τον Άρη Δαβαράκη , μη ξέροντας ότι  ο Δαβαράκης είναι Άγιος μπροστά στους θαυμαστές του και τους  σατελίτες του  , που περιφέρονται σαν ακολουθία  αυλικών  …… Βάλθηκα να την εντυπωσιάσω  με το Πατρινό έδεσμα της Ημέρας .  Θα την  «έκανα» που λένε και οι βόρειοι ,  Αλιάδα ! 

Παλιά  λοιπόν τέτοια μέρα όλα τα σπίτια  έφτιαχναν  σκορδαλιά , η οποία φυσικά λέγεται Αλιάδα ! Δεν θα σας κουράσω με τις λεπτομέρειες  , ότι ο πατέρας λόγο Αργίας η ανεργίας —  δεν θυμάμαι καλά ,  απεργία  όμως σίγουρα  δεν μπορούσε να ήταν , γιατί  απαγορεύονταν δια πύρος και ρόπαλου κάτι τέτοιο τότε  ,   ήταν στο σπίτι   και με ξυπνάτε νωρίς  να τον συντροφέψω στην Ψαραγορά που έμενε ανοιχτή  για να πάρουμε τα ανάλογα μπακαλιαράκια  –πάμφθηνα – .

Μου τόνιζε κάθε φορά   στον δρόμο,  ότι  « με το ψάρι τρως Βασιλικά και ας ήσουν εργάτης ». Βλέπετε τα ψάρια τότε στην Πάτρα  και σε όλη την Ελλάδα φαντάζομαι, στοίχιζαν ένα  τέταρτο της τιμής του κρέατος !  Μετά  στο σπίτι η Γιαγιά είχε βράσει τις πατάτες  που σε αλυσιδωτή σειρά όλα τα αδέλφια έπρεπε να τις  καθαρίσουμε από την φλοίδα  και την χτυπήσουμε στην πέτρινη καυκιά ( γουδί)  με το ξύλινο  γουδοχέρι , μέχρι κάθε μια πατάτα  να γίνονταν  μια  ευκίνητη μεν , άλλα σαν λάστιχο μάζα. Με το που έφθαναν τα ψάρια  έμπαινε η όλη διαδικασία στην  λογική της σειρά  : Τα σκόρδα  λειωμένα και αυτά αλοιφή ενώνονταν  με την βοήθεια του ζωμού από την βράση των Ψαριών. Αν ήταν και λαυράκια από αυτά  της λιμνοθάλασσας  του Μεσολογγίου   , ακόμη καλυτέρα  !

Τρώγαμε πάντα μετά την λιτανεία  και την περιφορά  της Κάρας του Άγιου,  αφού  είχαμε δει  και τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο  , η τον συμμαθητή του  πατέρα  τον Γεροκωστόπουλο  που ήταν και  Υπουργός ….   Όταν κάποτε  ρώτησα τον  πατέρα γιατί δεν του εύρισκε δουλειά  ο υπουργός,  μου είχε πει  ότι έφταιγε  ο παππούς — από την μεριά της μάνας μου —  που ήταν   «κουκουές  »  …

Μετά οι αδελφές μου έκοβαν φύλα δυόσμου από την αυλή και  τα μασούσαν  στο υπόλοιπο της ημέρας για  να  μην μυρίζουν  σκόρδο! Η γιαγιά  τους   έδενε  και κομματάκια κανέλας  για να έχουν και καλό ριζικό όπως έλεγε ! Εμένα δεν με  ένοιαζε !  πήγαινα  μάλιστα να τις φιλήσω  όταν τις έβλεπα στο παιχνίδι με τις  φίλες τους  και το   έβαζαν στα πόδια !

Πάρτε αν θέλετε την  απλή  γρήγορη  και φθηνή συνταγή  μου για Πατρινή Σκορδαλιά   για τέσσερα  άτομα  :

10  πατάτες μεγέθους λεμονιού  που αποφλοιώνετε, κόβετε στα τρία  και βράζετε στο  ίδιο ζουμί στο όποιο  έχετε  βράσει πριν  τα παρακάτω ψάρια :10  ροδούλα  γαλέου , η μπακαλιάρου  κατεψυγμένου η φρέσκου , η δυο Λαυράκια  φρέσκα  ιχθυοτροφείου !  1   , η   μισό, η 1/3   κεφάλι   σκόρδο , ανάλογα πόσες μέρες θέλετε  να  μυρίζετε αυτό το θείον  ζαρζαβατικό  ,  περασμένο στο μίξερ μέχρι να γίνει αλοιφή με την βοήθεια  λίγου  ζωμού από το ψάρι .   Λαδί και το ζουμί ενός λεμονιού , αλάτι και πιπέρι κατά την δίκη σας γεύση . Περνάτε στο μίξερ  πατάτες  και το αλατοποιημένο ήδη σκόρδο προσθέτοντας  λίγο λαδί  και τον χυμό του λεμονιού . Το ψαρόζουμο σας οδηγεί στην επιθυμητή  ρευστότητα . Σερβίρεται από την βαθειά πιατέλα  την οποία γαρνίρετε με λάδι και φύλλα δυόσμου !  Το  βραστό ψάρι δίπλα στο πιάτο !  Καλή Όρεξη  !

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News