Διανύουμε την όγδοη εβδομάδα απεργιών των διοικητικών υπαλλήλων στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ) στο οποίο και φοιτώ. Στο πλευρό των απεργών βρίσκονται καθηγητές, φοιτητικές παρατάξεις καθώς και φοιτητές που δεν είναι μέλη παρατάξεων. Το ερώτημα είναι ποιους ωφελεί το κλείσιμο των πανεπιστημίων, η διακοπή της εξεταστικής και των μαθημάτων; Ποιο θα είναι το κέρδος των απεργών από αυτή τη στάση;

Είναι γεγονός πως η διαθεσιμότητα των διοικητικών υπαλλήλων, που θα φθάσει το 40% στο ΕΚΠΑ, αποτελεί μια οδυνηρή και ίσως άδικη απόφαση εκ μέρους της κυβέρνησης. Άνθρωποι θα στερηθούν τις δουλειές τους, οικογένειες θα πληγούν και το πανεπιστήμιο φαίνεται πως θα υπολειτουργήσει. Οι παραπάνω εξελίξεις μόνο θετικά δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν και αρχικά φαίνεται πως αποτελεί επιτακτική ανάγκη η αντίδραση και η αντίσταση στην εφαρμογή τους. Έτσι και έγινε. Οκτώ εβδομάδες τώρα το πανεπιστήμιο είναι κλειστό, οι εξετάσεις έχουν διακοπεί, οι πρωτοετείς φοιτητές δεν έχουν εγγραφεί στις σχολές τους και γενικότερα κάθε λειτουργία του πανεπιστημίου έχει αναβληθεί. Τι γίνεται όμως με τους φοιτητές;

Όμηροι λοιπόν όλων αυτών των γεγονότων δεν είναι άλλοι από τους φοιτητές. Αυτοί είναι που δεν τους επιτρέπεται το δικαίωμα να σπουδάσουν, αυτοί είναι που καθυστερούν να πάρουν το πτυχίο τους, αυτοί είναι που πληρώνουν νοίκια, λογαριασμούς και λοιπά έξοδα για να… κάθονται και στο τέλος αυτοί είναι που δεν φταίνε για την παρούσα κατάσταση.

Θα μου πείτε, πρέπει να γίνουν θυσίες για να γίνει αυτή η κοινωνία καλύτερη. Σύμφωνοι. Είναι όμως οι φοιτητές αυτοί που πρέπει να θυσιαστούν για χάρη των διοικητικών υπαλλήλων; Αν οι υπάλληλοι αυτοί ενδιαφέρονται τόσο πολύ για τη λειτουργία του πανεπιστημίου θα πρέπει να προστατέψουν πρώτα τα δικαιώματα των σπουδαστών του.

Πρέπει να κατανοήσουμε πως οι αγώνες δεν γίνονται από μια κοινωνική ομάδα σε βάρος μιας άλλης. Η πλειοψηφία της κοινωνίας τείνει να βλέπει πλέον αρνητικά τη στάση των διοικητικών υπαλλήλων και αυτό γιατί η στάση αυτή καταπατά αδιακρίτως τα δικαιώματα των φοιτητών.

Η κατάληψη και η απεργία είναι συνηθισμένες λέξεις σε αυτή την κοινωνία. Μήπως θα πρέπει να αλλάξουμε στάση στο πλαίσιο μιας γενικότερης αλλαγής για ένα καλύτερο μέλλον;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News