O πρίγκιπας (prinz στα γερμανικά) ήταν λιλιπούτειος. Ξεκίνησε να παράγεται το μακρινό 1958 και στα οπίσθιά του είχε έναν μικρό κινητήρα μόλις 600 κυβικών εκατοστών. Απέδιδε (κρατηθείτε) μόλις 20 ίππους. Παρ’ όλα αυτά, με τα μέτρα της εποχής, ήταν ελαστικός και κινούσε σβέλτα το μικρό NSU. Ηταν μια πρακτική απόδειξη της πείρας της εταιρείας σε κινητήρες μοτοσικλετών. Το διαφημιστικό σλόγκαν που το συνόδευε ήταν το μάλλον υπερβολικά αβανταδόρικο «Fahre Prinz und du bist könig». Σε πρόχειρη μετάφραση, «Οδήγα έναν Πρίγκιπα και θα είσαι βασιλιάς».

Η πορεία του κράτησε μέχρι το 1972, όταν η NSU πέρασε στην Ιστορία έχοντας ήδη απορροφηθεί από τη μητρική Volkswagen, αποτελώντας πλέον παρακλάδι της Audi. Αλλωστε, το πλήρες ονοματεπώνυμο της νέας εταιρείας ήταν Audi NSU Auto Union AG. Ουσιαστικά, ο διάδοχος του NSU Prinz ήταν το μακράν πιο σύγχρονο Audi 50.

Η εποχή των πισωκίνητων, περιορισμένων σε διαστάσεις και δη αερόψυκτων μικρών αυτοκινήτων γινόταν παρελθόν. Ωστόσο, ειδικά στην τελευταία του εκδοχή, και ακόμα ειδικότερα στις εκδόσεις ΤΤ και ΤΤS, με το μεγαλύτερο μοτέρ των 1.2 λίτρων και 83 ίππων, το μικρό NSU έκλεινε στόματα. Είναι απίστευτο ότι ακόμη και σήμερα, μισό αιώνα μετά, το συναντάς να διακρίνεται σε αναβάσεις.

Το NSU Prinz, όπως διαβάσατε και στον πρόλογο, κατασκευαζόταν στο εργοστάσιο του Νέκαρζλουμ, πόλη που φημίζεται για τον συνεταιρισμό αμπελουργών. Εκεί, στις τεράστιες εγκαταστάσεις της Audi, συνολικού εμβαδού 1.300.000 τ.μ., υφίσταται και ο απαραίτητος συμβολισμός. Πρόκειται για το πρώτο εργοστάσιο σε γερμανικό έδαφος στο οποίο παρήχθη το πρώτο αμιγώς ηλεκτρικό μοντέλο της εταιρείας. Συγκεκριμένα, το Audi e-tron GT.

Η νοηματική «γέφυρα» με το NSU είναι προφανής. Ενόψει της επετείου των 150 ετών από τα εγκαίνια του εργοστασίου, μια ομάδα από νεαρούς σχεδιαστές και μηχανικούς παρουσίασε το δικό της πρότζεκ. Προφανώς, ηλεκτρικό. Οπως μπορείτε να δείτε και στις σχετικές φωτογραφίες, το ep4, όπως είναι ο κωδικός του, μοιάζει σαν φουτουριστική εκδοχή του μικρού «πρίγκιπα».

Στο πίσω μέρος του, εκεί όπου μια φορά κι έναν καιρό βρισκόταν ο δικύλινδρος κινητήρας, τώρα υπάρχει ένας ηλεκτροκινητήρας 240 ίππων και στο μπροστινό καπό, εκεί όπου κάποτε ήταν το ρεζερβουάρ, βρίσκεται η μπαταρία. Μάλιστα, υπάρχει και το κλασικά ανασηκωμένο πίσω καπό, αυτό που συνηθιζόταν στις αγωνιστικές εμφανίσεις του NSU Prinz, για να ψύχεται με αέρα ο ηλεκτροκινητήρας – απαραίτητος για τα καρμπιρατέρ.

Οπως έχουμε ξαναγράψει, πρόκειται για μια συνταγή που σχεδιαστικά μιξάρει αυτοκίνητα-σύμβολα του παρελθόντος με την ηλεκτρική τάση του σήμερα. Το αν θα πετύχει θα φανεί στην πράξη. Εν προκειμένω, θα μπορούσε ένα τέτοιου τύπου NSU Prinz να επανέλθει ως αυτοκίνητο παραγωγής; Τυπικά, μάλλον όχι.

H NSU Motorenwerke, εκείνη η εταιρεία που ιδρύθηκε το 1883 στο Νέρκαζλουμ, είναι πιθανότατα άσκοπο να ξανασυστηθεί με το κοινό τόσα χρόνια μετά. Για τους περισσότερους έχει ξεχαστεί. Ομως το υλικό από τις μνήμες υπάρχει, είτε με αυτήν είτε με άλλα θρυλικά σχήματα της αυτοκίνησης. Και, αν μη τι άλλο, πρότζεκτ όπως αυτό καταδεικνύουν ότι η ηλεκτροκίνηση, αν θέλει, μπορεί να μην είναι ξενέρωτη.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News