Μερικές άναρχες σκέψεις για ανθρώπους στην αυτοκινητική Ιερουσαλήμ που κυνήγησαν το όραμά τους. Κοιτώντας μόνο μπροστά. Όπως, για παράδειγμα, μου είχε κάνει τεράστια εντύπωση όταν έμαθα πως ο Φέρντιναντ Πόρσε ξεκίνησε την εταιρεία του στα 56 του χρόνια. Σε μια ηλικία που ο μέσος άνθρωπος σιγά σιγά θρονιάζεται στον καναπέ της απάθειας, παρέα με ένα τσάι και μπόλικη γκρίνια, ο Πόρσε πήρε την απόφαση να ξεκινήσει το δικό του μύθο.

Η επιτυχία, το κυνήγι, δεν έχει να κάνει με την ηλικία. Έχει να κάνει με το πόσο κηροζίνη κυλάει ακόμα μέσα σου. Με το πόσο θες κάτι. Η ηλικία είναι κατάσταση μυαλού.

Ή ένα «δικό» μας, επίκαιρα επετειακό παράδειγμα: ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ξεκίνησε την επανάσταση στα 51 του. Εξ ου και «Γέρος του Μοριά». Τα σπάργανα για τη σύσταση του ελληνικού κράτους ξεκίνησαν από κάποιον πενηντάρη. Ναι, υπάρχουν άπειρα ιστορικά παραδείγματα.

Όσο κι αν ακούγεται παράδοξο, όσο σημαντικά κι αν είναι τα αυτοκίνητα που έτυχε να οδηγήσουμε το 2019, άλλο τόσο σημαντικές ήταν οι στιγμές που έτυχε να μιλήσουμε με ανθρώπους εντός της αυτοκινητικής Ιερουσαλήμ. Τους οποίους και ευχαριστούμε.

Μηχανικούς, σχεδιαστές, ανθρώπους «εντός» των εταιριών από τους οποίους μαθαίνεις πράγματα. Αν ανατρέξω παλαιότερα, θυμάμαι ακόμη τις εικόνες, κάποτε, στην πίστα του Εστορίλ, στην Πορτογαλία. Ήταν στο πρώτο διεθνές λανσάρισμα του Nissan GT-R. Μαρτυρούσαν τη λάμψη στα μάτια τους. Μηχανικοί, αφοσιωμένοι Ιάπωνες, με σπαστά αγγλικά αλλά τέρμα παθιασμένοι με το αντικείμενο. Μπήκαν ξανά στη μάχη με τα υπεραυτοκίνητα.

Οι άνθρωποι το ‘χαν πιστέψει. Δεν είναι εύκολο να βάλεις ένα Nissan δίπλα στις Ferrari, τις Lambo και τις Porsche. Ο Φέρντιναντ ίσως και να σνόμπαρε. Αλλά τώρα που το σκέφτομαι, ίσως κι όχι. Γιατί κι αυτός από ένα σκαραβαίο ξεκίνησε.

Λαμαρίνα ή άνθρωποι;

Πιστεύω βαθύτατα πως όσο ωραία και καλά να είναι τα αυτοκίνητα, είναι ρηχό να τα θεοποιείς. Το μέταλλο έχει μικρή σημασία. Μεγαλύτερη σημασία, πνευματική και συμβολική, έχουν οι προσωπικότητες που τα δημιούργησαν. Αυτοί που έσφυζαν από ιπποδύναμη μέσα τους.

Κατ’ επέκταση; Θαυμάζω τα αυτοκίνητα ως αντανάκλαση του έργου αυτών των ανθρώπων πάνω στο μέταλλο. Όχι ως ισχύ έναντι του διπλανού. Όχι ως πλατφόρμα ματαιοδοξίας. Όχι ως placebo επιτυχίας.

Η ιπποδύναμη υπάρχει ορθάνοιχτη στον εγκέφαλό μας. Καλή Χρονιά με άφθονο γκάζι. Μεταφορικό και κυριολεκτικό. Αυτό, πάντως, που υπάρχει κάτω από το καπό έρχεται δεύτερο.

• Ο Γιάννης Κωνσταντόπουλος «οδηγεί» το 4Drivers και ταυτόχρονα εκδίδει το Best of Cars

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News