Αυτό το Clio ήταν άλλο πράμα. Ποιος ανυποψίαστος μπορούσε να φανταστεί ότι τούτο εδώ το μικρό μπορούσε να ταπεινώσει ακόμα και εξωτικές κατασκευές σε ορεινά στροφιλίκια;

Αντιθέτως, στο θυμικό του ψαγμένου οδηγού έχει μείνει ακόμη ανεξίτηλο εκείνο το οδηγικό του βρετανικού evo με το μικρό Renault και μια ολόκληρη παρέα από Lamborghini κι άλλα πανάκριβα υπεραυτοκίνητα της εποχής.

Το ορεινό αποτέλεσμα; Το ταπεινό Clio τούς έκλεβε τα «πορτοφόλια» στα βουνά.

Εξωτερικά δεν καταλάβαινες και πολλά. Το Clio 182 Trophy είχε εκείνη τη μικρή αεροτομή στην τρίτη πίσω πόρτα, δύο αυτοκόλλητα στα μαρσπιέ και, τουλάχιστον, στη βρετανική αγορά, έβγαινε μόνο σε κόκκινο.

Στο εσωτερικό η γνωστή, σπαστικά ψηλά τοποθετημένη, θέση οδήγησης της Renault.

Κατά έναν διαστροφικό τρόπο, οι Γάλλοι επέμεναν να κάθεσαι ψηλά, σχεδόν σαν σε λεωφορείο, και να έχεις μπροστά σου ένα τιμόνι, όχι στην ιδανική κλίση.

Στο Trophy τα πράγματα ήταν ελαφρώς βελτιωμένα, με τη βάση του καθίσματος χιλιοστά χαμηλότερα τοποθετημένη. Οχι ότι και πάλι ήταν κάτι το τέλειο – καμία σχέση.

Ωστόσο, όλο το μυστικό αυτής της υπέροχης έκδοσης κρυβόταν κάτω από τους θόλους, εκεί, μακριά από τα βλέμματα.

Πίσω από τους μπροστινούς τροχούς υπήρχαν τέσσερα αμορτισέρ της γερμανικής Sachs με εξωτερικά ρεζερβουάρ λαδιού, ικανά να αντέχουν στην καταπόνηση και με το σχετικό έμβολο να μην εμφανίζει σημάδια κόπωσης όσο και να στράγγιζες τούτο το Clio στις καμπές.

Η Renault άλλωστε είχε παράδοση στα προσθιοκίνητα και ήξερε πώς να δημιουργεί εστιασμένη οδήγηση χωρίς ταυτόχρονα να καταπονείται ο οδηγός με νευρικότητες.

Μη φαντάζεστε πως τίποτα πολλαπλοί σύνδεσμοι βρίσκονταν στον πίσω άξονα.

Αρκούσε ένας ημιάκαμπτος που, όπως έχω ξαναγράψει, αν είναι σωστά ρυθμισμένος, ενταγμένος σε μια σωστή γεωμετρία και συνεπικουρούμενος από σοβαρή απόσβεση, μπορεί να κάνει θαύματα. Κυκλοφορεί άλλωστε και στο επίσης αγαπημένο Ford Fiesta ST, το οποίο μας άφησε χρόνους.

Με αυτά υπ’ όψιν, το Clio 182 Trophy εντάσσεται στο Hall of Fame της νεότερης FWD ιστορίας.

Οι τιμές πλέον έχουν ανεβεί θεαματικά στα μεταχειρισμένα. Για παράδειγμα, στη βρετανική αγορά κάποιο πωλείται έναντι £40.000. Βέβαια το συγκεκριμένο έχει το αριθμημένο ταμπελάκι να γράφει «1/500» – δηλαδή το πρώτο κομμάτι από τα μόλις 500 που είχαν διατεθεί στη Βρετανία.

Με σημερινά δεδομένα, το 182 Trophy μπορεί να μη δείχνει τόσο δυνατό σε σχέση με κάποια τούρμπο σύγχρονα μοτέρ, όμως οι ισάριθμοι ίπποι του φτάνουν και περισσεύουν, αν θέλεις να οδηγήσεις ένα άκρως συμμετοχικό FWD της hot hatch σκηνής. Σηκωμένος τροχός; Για πλάκα.

Τέλος, όντως, είκοσι χρόνια εξέλιξης δεν είναι και λίγα, όμως ταυτόχρονα αποτελούν και δείγμα τού πώς ένα άψογα στημένο μικρό αυτοκίνητο μπορεί να κάνει τη διαφορά ακόμα και όταν έχει απέναντί του πανάκριβους γίγαντες της αυτοκίνησης. True srory.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News