Ο Ελ Καπιτάν είναι ένα βουνό στο Γιοσέμιτι, στο βόρειο τμήμα της ομώνυμης κοιλάδας στην Καλιφόρνια. Ο γρανιτένιος μονόλιθος εκτείνεται σε 900 μέτρα από τη βάση προς την ψηλότερη κορυφή του και θεωρείται μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις για τους αναρριχητές σε όλον τον κόσμο.

Ο αναρριχητής Aλεξ Τζέι Χόνολντ -γεννήθηκε στις 17 Αυγούστου 1985, στο Σακραμέντο- είναι διάσημος για τις «ελεύθερες» αναβάσεις του. Οπου «ελεύθερες» σημαίνει, απλά, «δίχως προστατευτικό εξοπλισμό».

Ετσι και τώρα, αναρριχήθηκε με τον ίδιο τρόπο στο Ελ Καπιτάν (οι φίλοι το φωνάζουν «Ελ Καπ»). Ο Aλεξ χρησιμοποίησε μόνο τα χέρια, τα πόδια και τη δύναμή του για να ανέβει στο ψηλότερο σημείο του βουνού και δεν πήρε τίποτα μαζί του – παρά μόνο μια τσάντα με κιμωλίες για να κρατά τα χέρια του στεγνά.

Κάποιοι ορειβάτες ονόμασαν την άνοδό του «ακατανόητη και παράλογη». Ισως δεν έχουν άδικο. Πρόκειται για την πιο επικίνδυνη ανάβαση στον κόσμο, αφού προσπαθούσε να βρει πρόσφυση σε έναν απέραντο τοίχο από γρανίτη, χρησιμοποιώντας μόνο την ικανότητά του και την ωμή δύναμή του: ένα στυλ που είναι γνωστό ως ελεύθερο soloing.

Αυτή η ανάβαση είναι σαν να θες να ανέβεις στον ουρανοξύστη Μπουρτζ Χαλίφα στο Ντουμπάι – το ψηλότερο κτίριο του κόσμου. Υπερβολή; Ο Τόμι Κάλντγουελ, κορυφαίος αναρριχητής, δήλωσε ότι ο άθλος του Χόνολντ αντιστοιχεί με την προσεδάφιση στη Σελήνη.

Αλλά αυτό είναι κάτι συνηθισμένο για τον -γνωστό για τις extreme αναρριχήσεις του με γυμνά χέρια- 32χρονο Αλεξ, ο οποίος ζει για να σκαρφαλώνει χωρίς καμιά ασφάλεια ή υποβοήθηση στα βουνά του πλανήτη. Το μόνο που φοράει, πέραν της αυτοπεποίθησής του, είναι ένα ζευγάρι παπούτσια κατάλληλα για αναρρίχηση.

Υπό αυτές τις συνθήκες, το παραμικρό λάθος μπορεί πραγματικά να αποβεί μοιραίο. Αλλά ο ίδιος δεν σκαρφαλώνει, μόνο, κάπου, αλλά γράφει και ιστορία. Το 2010 έσπασε το ρεκόρ ταχύτητας για συνεχείς αναβάσεις, όταν σε διάστημα 24 ωρών αναρριχήθηκε 3 φορές στο Ελ Καπιτάν. Περίφημο παραμένει και το κατόρθωμά του -τον Ιούνιο του 2012- όταν αναρριχήθηκε στο Τριπλ Κράουν, πάλι στο εθνικό πάρκο Γιοσέμιτι. Πρώτα ανέβηκε στο Mt. Watkins, στη συνέχεια στο Ελ Καπιτάν, για να καταλήξει στην κορυφή του Half Dome.

Ο Αλεξ ανακάλυψε ότι δεν μπορούσε να ζήσει πραγματικά μέσα στο ασφυκτικό πλαίσιο της πανεπιστημιακής γνώσης και τότε αποφάσισε να ακολουθήσει αυτό που ένιωθε ότι τον συνάρπαζε από την εποχή που ήταν 11 χρόνων. Την αναρρίχηση. Ετσι, εγκατέλειψε τις σπουδές του στο Μπέρκλεϊ στα 19 του, μπήκε στο βαν του και άρχισε τη μεγάλη περιπέτεια της ζωής του, κυνηγώντας κάθε κάθετα υψωμένη επιφάνεια, προκειμένου να την «τιθασεύσει».

Το 2010 τιμήθηκε με το «Χρυσό Πιτό» (καρφί ορειβασίας), για τα αναρριχητικά του επιτεύγματα, ενώ πολλοί δημοσιογράφοι -σε μεγάλα ειδησεογραφικά πρακτορεία- του έχουν πάρει συνέντευξη για να μάθουν περισσότεροι άνθρωποι τα αναρριχητικά του επιτεύγματα. Η δημοσιότητα που απολαμβάνει είναι τεράστια, όμως αυτό δεν αγγίζει τον Χόνολντ. Στο μυαλό του πάντα κυριαρχούν οι επόμενες προκλήσεις που θα επιδιώξει να αντιμετωπίσει.

 «Μέρα με τη μέρα, κάθε μέρα, προπονήσου, προσπάθησε δυνατά και ακολούθησε το όνειρό σου!», έχει δηλώσει ο Aλεξ Χόνολντ, αυτός ο δεινός αναρριχητής, ο λάτρης της δίχως όρια δράσης, που ποτέ δεν βασίζεται σε καμία προστασία, σε κανένα δίχτυ ασφαλείας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News