Οσοι παρακολουθούν το τελευταίο διάστημα τις δημόσιες παρεμβάσεις του Νίκου Δένδια δεν μπορούν παρά να σταθούν στο αυστηρό ύφος του υπουργού Εξωτερικών απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ενωση και ιδίως απέναντι στη Γερμανία. Η αντιπαραβολή δε αυτού του ύφους του επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας με τις πιο στρογγυλεμένες θέσεις που εκπηγάζουν από το περιβάλλον του Πρωθυπουργού, αλλά και από τον ίδιο τον κ. Μητσοτάκη, προκαλεί εντύπωση και έχει αποτελέσει πειρασμό για την εξαγωγή πολιτικών συμπερασμάτων.

Η αλήθεια είναι ότι τελευταία ο κ. Δένδιας, είτε μιλάει στο Bloomberg και στο Al Arabiya, είτε στη Βουλή, δείχνει να βρίσκεται ένα ή και δύο επίπεδα πιο πάνω από τη συνήθη φρασεολογία της κυβέρνησης αναφορικά με τη συμπεριφορά της Τουρκίας και την αμήχανη στάση της Ευρωπαϊκής Ενωσης –«η ΕΕ δημιουργήθηκε για να εξαλείψει από την Ευρώπη τον πόλεμο. Δεν μπορεί να εμφανίζεται ότι ανέχεται την απειλή πολέμου κατά μελών της ευρωπαϊκής οικογένειας. Ποιου οπλικού συστήματος το εξαγωγικό αποτύπωμα υπερβαίνει το αποτύπωμα της προάσπισης του Διεθνούς Δικαίου», είπε μεταξύ άλλων την Κυριακή στην Ολομέλεια, σε μια επιθετική ομιλία η οποία δεν πέρασε απαρατήρητη μεταξύ των κυβερνητικών βουλευτών.

Την ίδια ώρα η ρητορική της κυβέρνησης και του ίδιου του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι πιο ήπια. Και αυτή η αντίστιξη ανάμεσα στον συγκρατημένο λόγο του Πρωθυπουργού και στον σκληρό λόγο του υπουργού Εξωτερικών έχει επιτρέψει σε διάφορους κύκλους να διακινούν πληροφορίες περί «αυτονόμησης» και «γραμμής» Δένδια.

Η πραγματικότητα όμως φαίνεται να είναι άλλη. Ναι μεν στο κομματικό σύμπαν της Νέας Δημοκρατίας ο κ. Δένδιας θεωρείται πιο συντηρητικός από τον κ. Μητσοτάκη –και η ρητορική του συνάδει με το συγκεκριμένο πολιτικό προφίλ– όμως πηγές που είναι σε θέση να γνωρίζουν διαβεβαιώνουν ότι η τακτική του είναι πάντα σε συνεννόηση με τον Πρωθυπουργό. Εξηγούν δε ότι η αιχμηρή φρασεολογία του λειτουργεί προς δύο κατευθύνσεις:

Πρώτον, επιτρέπει στον κ. Μητσοτάκη να έχει ένα επιπλέον χαρτί στις διαπραγματεύσεις του με τους ευρωπαίους εταίρους για τα Ελληνοτουρκικά, να εμφανίζεται εκείνος ως ο διαλλακτικός που έχει ωστόσο να διαχειριστεί και αντιδράσεις στο εσωτερικό, μια τακτική «καλού και κακού αστυνομικού», όπως εξηγούσαν χαρακτηριστικά αυτές οι πηγές.

Και, δεύτερον, ικανοποιεί το εσωτερικό (και κομματικό) ακροατήριο, που διαβάζει στις δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών αυτά που δύσκολα μπορούν να ακουστούν δημόσια και που η κυβέρνηση δεν θα ήθελε να συζητούνται και ιδιωτικά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News