Το ταξίδι στην Τζέντα αποδείχτηκε μοιραίο για τον Ερνέστο Βαλβέρδε. Ο αποκλεισμός της Μπαρτσελόνα στον ημιτελικό του ισπανικού Σούπερ Καπ, που διεξήχθη στη Σαουδική Αραβία υπό μορφήν φάιναλ-φορ, ήταν «η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι». Για να γεμίσει (το ποτήρι), αρκούσαν μόλις 16 ήττες σε 145 αγώνες. Ο πάγκος του καταλανικού συλλόγου είναι από τους πιο δύσκολους, τους πιο απαιτητικούς. Ο προκάτοχός του, Λουίς Ενρίκε, έφυγε στα τρία χρόνια, ενώ όλοι τον παρακαλούσαν να μείνει. Ο ίδιος ο Πεπ Γκουαρντιόλα, ο αρχιτέκτονας της καλύτερης «Μπάρτσα» ever, στα τέσσερα. Οι 960 μέρες που «άντεξε» ο βάσκος τεχνικός, είναι παράσημο στο βιογραφικό του.

Η απόφαση για την απομάκρυνσή του ελήφθη χθες (Δευτέρα) στην τετράωρη συνεδρίαση του 19μελούς ΔΣ του συλλόγου. Αλλά, στην πραγματικότητα, τον Βαλβέρδε τον απέλυσε… ο Γιούργκεν Κλοπ. Οι μέρες του ήταν μετρημένες από τον περασμένο Μάιο. Από εκείνο το αλησμόνητο βράδυ στο «Ανφιλντ» (εδώ), που η Λίβερπουλ ανέτρεψε τη βαριά της ήττα (3-0) στο «Καμπ Νου» και με ένα απίστευτο 4-0 απέκλεισε την Μπαρτσελόνα από τη συνέχεια του Champions League. Ηταν η δεύτερη διαδοχική σεζόν, που οι «Μπλαουγκράνα» έμειναν εκτός διοργάνωσης με αυτόν τον σοκαριστικό τρόπο. Κάτι αντίστοιχο είχαν πάθει και το 2018, από τη Ρόμα, που είχε χάσει στον πρώτο αγώνα με 4-1.

Οι Καταλανοί, οι οποίοι τα τελευταία χρόνια έχουν ψύχωση με την ευρωπαϊκή Κούπα (ιδίως μετά τις τρεις διαδοχικές κατακτήσεις του τροπαίου από τη Ρεάλ Μαδρίτης), ποτέ δεν συγχώρεσαν τον Βαλβέρδε, που επέτρεψε στην ομάδα τους να «πουλήσει» τόσο φθηνά δύο (σχεδόν) βέβαιες προκρίσεις. Από ένα σημείο κι έπειτα, ο «Τσινγκούρι» έφταιγε για όλα τους τα (ποδοσφαιρικά) δεινά. Τον κατηγορούσαν ότι θυσιάζει το θέαμα στο βωμό του αποτελέσματος, ότι είναι πολύ συντηρητικός στις επιλογές του, άτολμος να παρέμβει από τον πάγκο όταν το παιχνίδι «στραβώνει». Τους εκνεύριζε ακόμη και η στωική του συμπεριφορά: η ηρεμία με την οποία αντιμετώπιζε τις αποτυχίες, έχοντας απόλυτη εμπιστοσύνη στη δουλειά του.

Το πιο μεγάλο του σφάλμα δεν ήταν κάτι από όλα αυτά, αλλά το ότι σεβάστηκε υπερβολικά το club: την ιστορία του, τα στελέχη του, τους παίκτες – «σημαίες» του. Παραήταν σεμνός για καπετάνιος ενός τόσο μεγάλου καραβιού. Επέμενε να δίνει ευκαιρίες σε ποδοσφαιριστές – «τοτέμ» της ομάδας, ακόμη κι όταν όλοι έβλεπαν πως δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις. Αναλάμβανε εκείνος τις ευθύνες για τις αποτυχίες, αποφεύγοντας να αφήσει αιχμές για παίκτες του, ή για λάθη της διοίκησης. Και, το κυριότερο: δέχτηκε να είναι «ο τελευταίος τροχός της αμάξης» στις αποφάσεις για το ρόστερ.

Ο Ντεμπελέ και ο Κοουτίνιο δεν ήταν δικές του επιλογές. Ούτε ο Γιόβιτς των 60 εκατομμυρίων ευρώ, που έχει πετύχει μόλις δύο γκολ. Ο Μαρτίνεθ της Ρεάλ Σοσιεδάδ, τον οποίο ο Βαλβέρδε είχε ζητήσει το καλοκαίρι του 2017, δεν ήρθε επειδή… δεν τον συμπαθούσε ο Πικέ! Για τις μεταγραφές αποφάσιζαν ο πρόεδρος Μπαρτομέου και οι συνεργάτες του. Που άκουγαν περισσότερο τη γνώμη των «παλιών», παρά τις εισηγήσεις του προπονητή. Ο Γκουαρντιόλα ήταν ο τελευταίος τεχνικός ηγέτης της Μπαρτσελόνα που ο λόγος του μετρούσε.

Ο Βαλβέρδε κλήθηκε να διαχειριστεί σπουδαίους παίκτες στην παρακμή τους, όπως ο Μπουσκέτς και ο Πικέ, παίκτες που η διοίκηση πίστεψε ότι «κάνουν» για την ομάδα, κι άλλους που το σώμα τους ήταν εκεί, μα το μυαλό τους αλλού. Ο Αρτούρο Βιδάλ βρίσκεται σε δικαστική διαμάχη με τον σύλλογο, για το πριμ κατάκτησης του περσινού πρωταθλήματος. Ο Σαμουέλ Ουμτιτί είναι, από καιρό, ξένο σώμα, εξαιτίας μιας παρεξήγησης που αφορούσε την αποθεραπεία του. Ο Κλεμάν Λενγκλέ… δεν βλέπει την ώρα να φύγει. Ηρθαν και οι σοβαροί τραυματισμοί (Μέσι, Σουάρες, Ντεμπελέ)… Το τάιμινγκ, κάθε άλλο παρά ευνόησε τον προπονητή.

Το περασμένο καλοκαίρι τον «έσωσε» ο Μπαρτομέου. Το μισό διοικητικό συμβούλιο τού ζητούσε να τον διώξει. Αυτή τη φορά, όμως, ο πρόεδρος δεν μπορούσε να αγνοήσει τη «λαϊκή απαίτηση», ούτε τη Mundo Deportivo και την Sport, που είχαν ταχθεί αναφανδόν εναντίον του. Οι οπαδοί είναι μέλη, τα μέλη ψηφίζουν, και σε ένα χρόνο έρχονται εκλογές.

Μάταια οι παίκτες έσπευσαν να τον στηρίξουν, δημοσίως, με πρώτο και καλύτερο τον Λιονέλ Μέσι: «Κυριαρχήσαμε στο γήπεδο, αλλά στα δέκα τελευταία λεπτά τα καταστρέψαμε όλα. Γι’ αυτό, όμως, δεν ευθύνεται ο προπονητής». Μάταια πήραν το μέρος του και ιστορικές μορφές του συλλόγου, όπως ο Γκουαρντιόλα, ο Ενρίκε και ο Ινιέστα. Ο Βαλβέρδε έγινε ο πρώτος τεχνικός μετά τον Λουίς φαν Χάαλ (2003) που απολύεται «κακήν κακώς» από την Μπαρτσελόνα, αφήνοντας πίσω του δύο διαδοχικά Πρωταθλήματα -το πρώτο παραλίγο αήττητος-, ένα Κύπελλο Ισπανίας, ένα Σούπερ Καπ Ισπανίας, και την ομάδα στην κορυφή της εφετινής La Liga.

Ο 61χρονος διάδοχός του, Κίκε Σετιέν, είναι ένα «μυστήριο». Αργησε πολύ να εμφανιστεί στην κεντρική ποδοσφαιρική σκηνή (ευτύχησε να προπονήσει ομάδα της Primera μόλις στα 57 του χρόνια), όμως η Λας Πάλμας και -κυρίως- η Ρεάλ Μπέτις των ημερών του (2015-2017 και 2017-2019) εξέπληξαν ευχάριστα, παίζοντας σαν… μικρές Μπαρτσελόνες. Εχει δηλώσει στην καταλανική El Periódico, ότι… θα έκοβε το δάχτυλό του για να συνεργαστεί με τον Γιόχαν Κρόιφ, την εποχή που ήταν παίκτης. Επίσης πως, αν είχε και δεύτερη ευχή, αυτή θα ήταν να προπονήσει τον Μέσι. Μανιώδης σκακιστής, έχει παρομοιάσει τον αργεντινό σούπερ-σταρ με τη… βασίλισσα, «το πιόνι που κάνει τα πάντα καλά».

Δηλώνει λάτρης του ποδοσφαίρου που η Μπαρτσελόνα (ιδίως αυτή του Γκουαρντιόλα) δίδαξε στον Κόσμο. Αλλά, τη θέση δεν την πήρε χάρη στα κομπλιμέντα του. Επιλέχτηκε γιατί οι δύο τελευταίες του ομάδες προσπάθησαν να παίξουν την μπάλα που οι Καταλανοί έχουν «ξεχάσει». Κυρίως, επειδή το «Καμπ Νου» δεν χειροκρότησε τόσο πολύ άλλη ήττα του, από εκείνη (3-4) που βίωσε από την εκπληκτική Μπέτις τον Νοέμβριο του 2018.

Σε εκείνο το ματς ο Σετιέν είχε ζητήσει από τον Μπουσκέτς να του χαρίσει τη φανέλα του, για να την κορνιζάρει και να την κρεμάσει δίπλα σε αυτή του Μέσι. Ο μέσος της Μπαρτσελόνα του την έδωσε, υπογεγραμμένη, με την εξής (προφητική) αφιέρωση: «Για τον Κίκε με αγάπη και θαυμασμό για τον τρόπο που βλέπει το ποδόσφαιρο».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News