Αν στην προηγούμενη ταινία, «Downton Abbey II: A New Age», του 2022, η εισβολή ενός κινηματογραφικού συνεργείου στην έπαυλη των Κρόουλι υποδήλωνε την έλευση μιας νέας εποχής, στο «Downton Abbey: The Grand Finale» (από τις 11 Σεπτεμβρίου στους κινηματογράφους) αυτή η νέα εποχή απειλεί τους ενοίκους του Πύργου του Ντάουντον με κοινωνική ατίμωση – πέρα από οικονομική κατάρρευση.

Επειτα από μια πενταετία τηλεοπτικής μυθοπλασίας (2010-2015) και δύο κινηματογραφικές μεταφορές, το έπος των Κρόουλι, όπως και το franchise του «Downton Abbey», ολοκληρώνεται με το «Μεγάλο Φινάλε», σε σκηνοθεσία Σάιμον Κέρτις και σενάριο Τζούλιαν Φέλοους (είναι ο δημιουργός της σειράς και σεναριογράφος όλων των παραγωγών).

Οι Κρόουλι οδεύουν προς τη δεκαετία του 1930 και αυτό που έπρεπε να παραμείνει κρυμμένο εντός των τειχών του Πύργου τους καταλήγει στις εφημερίδες: η Λαίδη Μαίρη (την υποδύεται η Μισέλ Ντόκερι) έχει καταθέσει αίτηση διαζυγίου από έναν σύζυγο που ενδιαφέρεται περισσότερο για τα αυτοκίνητα παρά για εκείνη. Πρακτικά, αυτή η απόφασή της επιφέρει τον αποκλεισμό της από την αγγλική υψηλή κοινωνία, καθώς, όπως εξηγεί στη συνέχεια ο πρώην μπάτλερ κ. Κάρσον (Τζιμ Κάρτερ), ανέκαθεν υπήρχαν γάμοι που δεν λειτουργούσαν, αλλά οι ευγενείς ήταν συνηθισμένοι να «βάζουν τα πάντα στο σακίδιό τους και να προχωρούν».

Εκτός, όμως, από το ηθικό και κοινωνικό σκάνδαλο, υπάρχει και το οικονομικό: η κληρονομιά από την αμερικανίδα μητέρα της Λαίδης Κόρα (Ελίζαμπεθ ΜακΓκόβερν), η οποία επρόκειτο να βοηθήσει την οικογένεια να ξεπεράσει τις οικονομικές δυσκολίες, έκανε φτερά εξαιτίας του Χάρολντ Λέβινσον (Πολ Τζιαμάτι), του αδελφού της, ο οποίος όχι μόνο κατασπατάλησε την περιουσία, αλλά ταξίδεψε από τις ΗΠΑ στον Πύργο του Ντάουντον, μαζί με τον φίλο του Γκας Σάμπρουκ (Αλεσάντρο Νιβόλα), με την πρόθεση να ζητήσει περισσότερα χρήματα.

Ωστόσο το κύριο δράμα της οικογένειας Κρόουλι είναι το ζήτημα της διαδοχής στον «θρόνο» του Ντάουντον, με τον Ρόμπερτ Κρόουλι (Χιου Μπόνβιλ) να μην επιθυμεί να παραδώσει τα κλειδιά του οίκου στη θυγατέρα του Λαίδη Μαίρη, η οποία αντιμετωπίζει τα δικά της προβλήματα με την αριστοκρατία λόγω του πρόσφατου διαζυγίου της: ο Λόρδος Γκράνθαμ πρέπει να λάβει σημαντικές πρακτικές αποφάσεις ώστε να εξασφαλίσει το μέλλον του Πύργου του Ντάουντον, συγχρόνως, δε, καλείται να αναγνωρίσει πως τα χρόνια περνούν και έφτασε η ώρα να παραδώσει τη σκυτάλη στις επόμενες γενιές.

Ολα αυτά παρουσιάζονται με «την ανάλαφρη διάθεση, την ειρωνεία και την ψυχαγωγία που ο Τζούλιαν Φέλοους είχε επιδείξει εκτενώς στην τηλεοπτική σειρά και στις δύο προηγούμενες ταινίες», συνοψίζει ο Πάολο Μερεγκέτι, κριτικός κινηματογράφος της ιταλικής Corriere della Sera. Φυσικά, και στην προκειμένη ταινία «όλα φιλτράρονται μέσα από την αλληλεπίδραση μεταξύ των ευγενών και των υπηρετών τους, ανάμεσα στους οποίους έχει εδραιωθεί πλέον μια σχέση που σχεδόν αγγίζει την αμοιβαία εμπιστοσύνη».

Το καταδεικνύει ο ίδιος ο Λόρδος Γκράνθαμ όταν ζητά τη συμβουλή του έμπειρου πρώην μπάτλερ του κ. Κάρσον ή όταν αναγνωρίζει ανοιχτά την ευγνωμοσύνη που αισθάνεται για τον κ. Μπέιτς (Μπρένταν Κόιλ). «Με λίγα λόγια, για ακόμα μία φορά ο δοκιμασμένος μικρόκοσμος του Πύργου του Ντάουντον αποδεικνύεται μια καλολαδωμένη λειτουργική μηχανή», σχολιάζει ο ιταλός κριτικός.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News