720
O Τζον Σι Ράιλι και ο Στιβ Κούγκαν ως Ολιβερ Χάρντι και Σταν Λόρελ, αλλιώς «Χοντρός και Λιγνός» | British Broadcasting Corporation

Θα έβλεπες ένα καινούργιο «Χοντρός – Λιγνός»;

Protagon Team Protagon Team 27 Οκτωβρίου 2018, 07:40
O Τζον Σι Ράιλι και ο Στιβ Κούγκαν ως Ολιβερ Χάρντι και Σταν Λόρελ, αλλιώς «Χοντρός και Λιγνός»
| British Broadcasting Corporation

Θα έβλεπες ένα καινούργιο «Χοντρός – Λιγνός»;

Protagon Team Protagon Team 27 Οκτωβρίου 2018, 07:40

Το θρυλικό κωμικό δίδυμο των Ολιβερ Χάρντι και Σταν Λόρελ, γνωστό και ως «Χοντρός – Λιγνός», επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη μέσα από την κινηματογραφική βιογραφία «Σταν και Ολι», παραγωγής του BBC.

Η ταινία, της οποίας τα γυρίσματα ξεκίνησαν την περασμένη άνοιξη, έκανε πρεμιέρα πριν από λίγα 24ωρα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λονδίνου και θα ξεκινήσει να προβάλλεται επίσημα στις αίθουσες παγκοσμίως από τις 11 Ιανουαρίου 2019, ενώ το σενάριο παρακολουθεί το θρυλικό δίδυμο κατά τη διάρκεια της τελευταίας τους περιοδείας στη Βρετανία και στην Ιρλανδία το 1953, όταν πια η λάμψη τους είχε σβήσει και έβλεπαν τον εαυτό τους να παίζει σε άδεια θέατρα.

Αυτό είναι και ένα υπαρξιακό στοιχείο για την ταινία: θα έβλεπες στο σινεμά μια ιστορία για δύο δόξες του ξεχασμένου Χόλιγουντ, για δύο ήρωες τους οποίους οι νεότερες γενιές γνώρισαν –αν γνώρισαν– όταν μετά θάνατον εκλήθησαν να παραγεμίσουν τηλεοπτικό πρόγραμμα; Ισως. Ειδικά αν σκεφτείς ότι είναι και αυτή μια ιστορία δόξας και παρακμής, η ιστορία του κόσμου μας δηλαδή.

Στην ταινία πρωταγωνιστούν ο (Αμερικανός) Τζον Σι Ράιλι στον ρόλο του «Χοντρού» και ο (Βρετανός) Στιβ Κούγκαν, οι οποίοι μίλησαν στην ιταλική Repubblica για την επί του σελιλόιντ αναβίωση δύο εκ των πιο σημαντικών μορφών της Χρυσής Εποχής του Χόλιγουντ.

O Τζον Σι Ράιλι και ο Στιβ Κούγκαν στο κόκκινο χαλί του Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λονδίνου (REUTERS/Henry Nicholls)

«Η πρώτη μου συνάντηση με τον Σταν και τον Ολι ήταν όταν ήμουν μικρός. Οι ταινίες τους με πάνε πίσω στις ανέμελες ημέρες των διακοπών μου» λέει στην ιταλική εφημερίδα ο Κούγκαν. «Με το μεϊκάπ και τις αμέτρητες πρόβες έμαθα να κινούμαι σαν τον Σταν, έστω να του μοιάζω. Αλλά μετά έπρεπε να καταλάβω και ποιος ήταν ως άνθρωπος, ως χαρακτήρας: αυτή την εμμονή του να γράφει διαρκώς για τις κόντρες και τις διενέξεις που είχε με τον Ολιβερ, οι οποίες τον συνόδευσαν μέχρι το τέλος της ζωής του. Είδα πολλές από τις συνεντεύξεις του και επισκέφθηκα μέχρι και το σπίτι του στις ΗΠΑ».

Για τον Ράιλι, ο Ολιβερ «είναι ένας παιδικός ήρωας». «Οταν μου ζητήθηκε να τον υποδυθώ, αρχικά είπα όχι, γιατί μόλις είχα χάσει πολύ βάρος. Αλλά μετά σκέφτηκα ότι τον αγαπάω τόσο πολύ, ώστε το σωστό θα ήταν να τον υποδυθώ και στο σινεμά».

Ο Ράιλι σημειώνει πως είναι μανιώδης συλλέκτης των 107 συνολικά ταινιών που γύρισε το δίδυμο. «Από τότε που σπούδαζα σινεμά, έχω δει αμέτρητες φορές τις ταινίες τους» λέει, ενώ διηγείται ένα περιστατικό όπου η θέαση τόσων ωρών απέδωσε… καρπούς: «Οταν ήμουν φοιτητής εργαζόμουν σε ένα catering για γάμους και έπρεπε να φορέσω σμόκιν και παπιγιόν. Δεν ήξερα πώς να δέσω τον κόμπο, αλλά μετά θυμήθηκα πώς το κάνει ο Σταν σε μια από τις ταινίες και τα κατάφερα και έσωσα τη δουλειά μου» λέει σήμερα γελώντας.

Για τον Κούγκαν, το μυστικό της κωμωδίας τους έγκειται στο ότι «είναι αστείοι σωματικά, και αυτό είναι κάτι που είναι αστείο σε όλον τον κόσμο, σε όποιο σημείο του πλανήτη και αν βρίσκονται. Οι άνθρωποι γελούν όταν βλέπουν τα λάθη των άλλων. Επίσης, ήταν εξαιρετικά αγαπητοί ως χαρακτήρες. Αυτοί οι τρεις παράγοντες πιστεύω πως συνετέλεσαν στη διαχρονική τους δημοτικότητα».

Το θρυλικό δίδυμο των Ολιβερ Χάρντι και Σταν Λόρελ στην ταινία «Thicker Than Water», το 1935

Αντιθέτως, για τον Ράιλι το μυστικό της επιτυχίας τους «είναι στην ανθρωπιά τους. Και, επίσης, στο ότι κατάφεραν να έχουν την ίδια επιτυχία τόσο ως ηθοποιοί του βωβού όσο και του ομιλούντος κινηματογράφου. Ενώ άλλες σπουδαίες μορφές του Χόλιγουντ, ας πούμε, όπως ο Μπάστερ Κίτον, με το που ο βωβός έγινε ομιλών κινηματογράφος, έχασε τη δημοτικότητά του».

Υποστηρίζει ακόμη: «Μην ξεχνάτε πως μιλάμε για την περίοδο της Μεγάλης Υφεσης, τότε που οι άνθρωποι πάλευαν απλώς για να επιβιώσουν. Πολλοί άνθρωποι της εποχής εκείνης αυτοπροσδιορίζονταν από αυτούς τους δύο χαρακτήρες βλέποντάς τους και λέγοντας από μέσα τους ‘θα μπορούσα να είμαι σε ακόμη χειρότερη θέση, οπότε ας γελάσω τουλάχιστον λίγο’. Ακόμα και στην Ευρώπη, με την άνοδο του φασισμού και του ναζισμού, και αργότερα τον πόλεμο, αυτοί οι δύο τύποι ήταν ένα αστείο διάλειμμα έστω και μισής ώρας από τη φρικτή πραγματικότητα. Και επειδή σήμερα η εποχή μας δεν απέχει και πολύ πολιτικά και κοινωνικά από την αντίστοιχη των δεκαετιών εκείνων, ο Σταν και ο Ολι μπορούν ακόμη να μας κάνουν να γελάσουμε» καταλήγει με νόημα ο Κούγκαν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News

Διαβάστε ακόμη...

Διαβάστε ακόμη...