1149
| CreativeProtagon

Εξηγώντας το φαινόμενο του «Top Gun: Maverick»: Μια ταινία «υπερηχητική» έκρηξη από το παρελθόν

Protagon Team Protagon Team 9 Δεκεμβρίου 2022, 15:45

Εξηγώντας το φαινόμενο του «Top Gun: Maverick»: Μια ταινία «υπερηχητική» έκρηξη από το παρελθόν

Protagon Team Protagon Team 9 Δεκεμβρίου 2022, 15:45

Ρίχνοντας μια ματιά στη  λίστα με τις ταινίες που είχαν τις υψηλότερες εισπράξεις ετησίως από το 2012 και έπειτα, βλέπει κανείς ξεκάθαρα ότι οι μεγαλύτερες παγκόσμιες επιτυχίες του κινηματογράφου είναι πλέον υπερπαραγωγές επιστημονικής φαντασίας, με υπεράνθρωπους χαρακτήρες και πολλές φανταχτερές ψηφιακές εικόνες.

Αλλά όχι το 2022. Ο εφετινός πρωταθλητής του box-office διεθνώς ήταν το «Top Gun: Maverick» με τον Τομ Κρουζ, μια ταινία που παρουσιάζει πραγματικούς ανθρώπους σε πραγματικά αεροπλάνα, και μέχρι στιγμής έχει συγκεντρώσει σχεδόν 1,5 δισ. δολάρια (1,42 δισ. ευρώ) παγκοσμίως, ποσό μεγαλύτερο κατά περίπου 466 εκατ. ευρώ από το «Jurassic World: Dominion», που έρχεται δεύτερο.

Κανείς δεν το προέβλεψε, γράφει στο BBC Culture ο Νίκολας Μπάρμπερ. Το πρώτο «Top Gun» μπορεί  να βρέθηκε επίσης στην κορυφή του παγκόσμιου box office το 1986, αλλά δεν εμφανίζεται στη λίστα με τις 100 καλύτερες ταινίες της δεκαετίας του 1980, που συγκέντρωσε τον περασμένο Μάρτιο το περιοδικό Rolling Stone, ούτε ανάμεσα στις 50 καλύτερες ταινίες του Time Out τον Μάιο. (Δείτε το trailer του πρώτου «Top Gun»)

Πολλοί κριτικοί το βλέπουν τώρα σαν λείψανο: μια λαμπερή χρονοκάψουλα του σκηνοθέτη Τόνι Σκοτ, ο οποίος πέθανε το 2012, που δοξάζει την αμερικανική στρατιωτική ισχύ της εποχής του Ρίγκαν, παρουσιάζοντας έναν ανερχόμενο νεαρό σταρ στα 20 του. Γιατί, λοιπόν, να αναβιώσει το franchise του στον 21ο αιώνα, σε έναν αλλαγμένο γεωπολιτικά κόσμο, με έναν νέο σκηνοθέτη και τον σταρ στα 50 του;

Ο διάδοχος του Σκοτ, Τζόζεφ Κοσίνσκι, έκανε επίσης το «Tron: Legacy του 2010», άλλο ένα αργοπορημένο σίκουελ μιας επιτυχίας της δεκαετίας του 1980, που τα πήγε αρκετά καλά, όπως και κάποιες άλλες ταινίες αυτής της κατηγορίας, από το «Ιντιάνα Τζόουνς και το Βασίλειο του Κρυστάλλινου Κρανίου» (2008) έως το «Ghostbusters: Afterlife» (2021). Αλλά καμιά από αυτές δεν αναδείχτηκε σε ταινία της χρονιάς.

Για να έχει ακόμη λιγότερες ελπίδες, η πρεμιέρα του «Top Gun: Maverick» αναβλήθηκε κατ’ επανάληψη. Τα γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν μεταξύ 2018 και 2019 και είχε προγραμματιστεί να κυκλοφορήσει τον Ιούλιο του 2019· αλλά τα πρόσθετα γυρίσματα και η πανδημία Covid-19 προκαλούσαν συνεχείς αναβολές,  σε σημείο που το νέο «Top Gun» κινδύνευε να φαίνεται σχεδόν τόσο παλιό όσο εκείνο του 1986.

Οταν, τελικά, έγινε η πρεμιέρα, τον Μάιο του 2022, οι προσδοκίες δεν ήταν ακριβώς υψηλές, κάτι που ίσως να λειτούργησε υπέρ της. Οι θεατές ήλπιζαν σε μια νοσταλγικά ένοχη απόλαυση. Αυτό που είδαν ήταν μια από τις καλύτερες ταινίες του Χόλιγουντ εδώ και χρόνια, η οποία κέρδισε στο Rotten Tomatoes θετική βαθμολογία 96% από τους κριτικούς και 99% από το κοινό. (Δείτε το trailer του «Top Gun: Maverick»)

Το «Top Gun: Maverick» εκτελεί στην ουσία μια σχεδόν αδύνατη αποστολή, γράφει στο BBC Culture ο Μπάρμπερ· συνεχίζει μια πλοκή που ξεκίνησε το 1986, αλλά βλέπεται και ως αυτόνομη ιστορία. Διατηρεί τη δομή και το σκηνικό του αρχικού έργου, με μια ομάδα ξιπασμένων πιλότων που εκπαιδεύονται σε μια σχολή αεροπόρων του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ, αλλά είναι βελτιωμένη από κάθε άποψη. Η πλοκή, η υποκριτική, οι διάλογοι, οι σεκάνς στον αέρα, όλα λάμπουν καλογυαλισμένα. Και, φυσικά, η υποδειγματική ικανότητα και αποτελεσματικότητα της ταινίας ενσαρκώνεται από τον πρωταγωνιστή της, Πιτ «Μάβερικ» Μίτσελ, που κάνει περισσότερα ακροβατικά από ποτέ, ενώ και η εμφάνισή του είναι καλύτερη από εκείνη του 1986.

Το οδυνηρό πέρασμα του χρόνου

Το κρίσιμο, ωστόσο, είναι ότι ο Τομ Κρουζ δεν επιδεικνύει απλώς τα μαλλιά, το αστραφτερό χαμόγελο και το τολμηρό πιλοτάρισμά του». Παραδίδει επίσης την καλύτερη δραματική ερμηνεία του δεύτερου μισού της 40χρονης καριέρας του, κυρίως επειδή μεγαλώνει με χάρη, γράφει ο Μπάρμπερ στο BBC Culture. Μόλις πριν από πέντε χρόνια στη «Μούμια» (2017), ο 55χρονος τότε Κρουζ υποδύθηκε τον Νικ Μόρτον, έναν νεαρό μισθοφόρο πιλότο.

Η Τζένιφερ Κόνελι και ο Τομ Κρουζ, διαθέσιμοι και πάλι για φλερτ, στο σίκουελ του «Top Gun» (Paramount / Skydance)

Στο «Top Gun: Maverick», όμως, αποδέχεται τελικά πως είναι πάνω από 40 –ίσως και πάνω από 50– και αυτή η αποδοχή τού προκαλεί θλίψη για το αβέβαιο νέο φλερτ με την πρώην του, ιδιοκτήτρια μπαρ (Τζένιφερ Κόνελι). Είναι πραγματικά σπάνιο για τον Κρουζ να έχει μια ιστορία αγάπης σε ταινία, αλλά το «Top Gun: Maverick» είναι μια ευκαιρία για δύο τέτοιες ιστορίες.

Ο «Αϊσμαν», ο χαρακτήρας που υποδύεται ο Βαλ Κιλμέρ, είχε υποβληθεί σε θεραπεία για καρκίνο στον λαιμό, όπως και ο ίδιος ο ηθοποιός, οπότε η φιλία του με τον Πιτ είναι πολύ πιο συγκινητική από οτιδήποτε άλλο στην πρώτη ταινία.

Αυτή η συναισθηματική βαρύτητα δεν θα υπήρχε αν είχαν γυριστεί άλλα σίκουελ και reboot του «Top Gun». Το κενό, όμως, των 36 ετών εξασφάλισε στο «Top Gun: Maverick» ότι δεν ήταν απλώς η ιστορία ενός έξυπνου πιλότου μαχητικού με φονικό χαμόγελο. Η ταινία μιλάει για το μεγάλωμα και τον θάνατο, τις αναμνήσεις και τις τύψεις, το πώς κρατιέται κανείς σφιχτά και πώς αφήνεται· για τον χρόνο που περνάει, όχι μόνο για τον Πιτ ή για εμάς, αλλά και για τον κινηματογράφο, γράφει ο Μπάρμπερ.

Το κλειδί για την ευρεία απήχησή του

Δεν έχει σημασία αν δεν θυμάστε την ιστορία του Σύμπαντος της Marvel. Δεν έχει σημασία αν δεν είστε λάτρεις ταινιών τρόμου, κινουμένων σχεδίων ή υπερπαραγωγών για δεινόσαυρους. Το «Top Gun: Maverick» είναι μια ρομαντική κωμωδία και ταυτόχρονα δράμα, ταινία δράσης και θρίλερ, με άλλα λόγια μια ταινία του Χόλιγουντ την οποία όλοι μπορούν να απολαύσουν. Οι θεατές, εξάλλου, που είχαν μείνει μακριά από τους κινηματογράφους εξαιτίας της πανδημίας, το ένιωσαν σαν ένα θερμό καλωσόρισμα.

Ο Βαλ Κιλμέρ επέστρεψε στον κινηματογράφο αμέσως μετά από θεραπεία καρκίνου – και σε έναν αντίστοιχο ρόλο (Paramount)

Ωστόσο, το συναίσθημα που προκαλεί είναι γλυκόπικρο –σαν να μας καλωσορίζουν στο σπίτι, από όπου όμως πρέπει να φύγουμε πάλι, σύντομα. Ακόμη και όταν επευφημούσαμε, γελούσαμε και κλαίγαμε την ώρα που βλέπαμε την ταινία, γνωρίζαμε ότι ήταν μία και μοναδική. Οχι μόνο γιατί ήταν τρομερά καλοφτιαγμένη· το «Top Gun: Maverick», βασίστηκε στην παρουσία του πιο λαμπερού σούπερσταρ, μαζί με έναν άλλο ηθοποιό, που επέστρεψε οδυνηρά στην οθόνη μετά από θεραπεία για καρκίνο· και προβλήθηκε αμέσως μετά την κορύφωση της πανδημίας.

Πώς θα μπορούσε ένα στούντιο να αναδημιουργήσει ένα τέτοιο φαινόμενο; Υπήρξαν άρθρα που αναρωτιόνταν τι θα μπορούσε να μάθει το Χόλιγουντ από την εκπληκτική επιτυχία της ταινίας, αλλά η απάντηση είναι «τίποτα», απαντάει ο Μπάρμπερ στο BBC Culture. Το «Top Gun: Το Maverick» δεν θα καθορίσει καμία τάση, επειδή δεν είναι μέρος μιας τάσης. Είναι μοναδικό, γράφει.

Το γλυκόπικρο συναίσθημα που προκαλεί, προέρχεται από τη γνώση ότι πρόκειται για μια «υπερηχητική» έκρηξη από το παρελθόν. Είναι το τελευταίο στο είδος του,  όπως και ο ήρωάς του. Σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής. Αλλά όσο η ταινία προβάλλεται, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η εποχή δεν έχει τελειώσει ακόμα.

Οι σεναριογράφοι το έθεσαν καλύτερα: «Το μέλλον έρχεται και δεν είσαι μέσα σε αυτό» λέει ο υποναύαρχος Κέιν (υπέροχος στον ρόλο του ο Εντ Χάρις), «το είδος σου οδεύει προς εξαφάνιση».

«Ισως, κύριε»,απαντά ο Πιτ, «αλλά όχι σήμερα».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News

Διαβάστε ακόμη...

Διαβάστε ακόμη...