«Είμαι ο μοναδικός άνθρωπος στον κόσμο που πήρε το όνομά του από ένα μπαρ και όχι το αντίθετο». Ο τρόπος που συστήνεται και μόνο αρκεί για να ρίξει κανείς μια ματιά στη συνέντευξη που παραχώρησε στην Corriere della Sera ο Χάρι, ο ιδιοκτήτης του Harry’s Bar στη Βενετία, που κανονικά λέγεται Αρίγκο Τσιπριάνι. Και ανακαλύπτει έναν θησαυρό από ιστορίες: «Η Λιζ Τέιλορ – λέει – ερχόταν με τον Ρίτσαρντ Μπάρτον προσπαθώντας πάντα να αποφεύγει τη Μαρία Κάλας με τον Ωνάση. Το ένα ζευγάρι καθόταν πάνω, το άλλο κάτω. Τους χώριζε η Ελσα Μάξγουελ, η κουτσομπόλα του Χόλιγουντ». Και ο Ωνάσης πώς ήταν; «Δεν ήταν κύριος, ο Νιάρχος ήταν. Ο Ωνάσης έσπαγε τα πιάτα. Κάποια στιγμή, του είπα να μην το κάνει. Κι έπειτα δεν άφηνε ποτέ παραπάνω από χίλιες λιρέτες πουρμπουάρ στους σερβιτόρους».

Ο Ωνάσης και η Λιζ Τέιλορ δεν ήταν οι μοναδικές διασημότητες του Harry’s Bar, το οποίο εξάλλου είχε αποκτήσει τη φήμη του από τον Ερνεστ Χέμινγουεϊ. Το επισκεπτόταν πολύ συχνά και ο Ορσον Ουέλες. «Αμέσως μόλις έμπαινε, του πηγαίναμε ένα παγωμένο μπουκάλι Dom Perignon και δώδεκα σάντουιτς με γαρίδα. Μια φορά χρειάστηκε να τον ακολουθήσω ως τον σταθμό για να μου πληρώσει τον λογαριασμό. Μου πέταξε ένα μπλοκ με ταξιδιωτικά τσεκ από το παράθυρο: “Βάλε εσύ την υπογραφή μου” μου είπε. Είχε μια πολύ βαθιά φωνή και ισχυρή προσωπικότητα. Αλλά ένα βράδυ που είχε πάει μόνος του να χορέψει στο Antico Martini η γυναίκα του έγινε έξαλλη. Την άλλη μέρα ήρθε με σκυφτό το κεφάλι. Ηταν σαν βρεγμένο γατί».

Η δική του γυναίκα ήταν η Ινα, η «πιο όμορφη κοπέλα της Βενετίας». Ένα βράδυ που ο Χάρι είχε πιει πολύ, έκανε ένα κοπλιμέντο σε μια άλλη γυναίκα. Η Ινα δεν είπε τίποτε εκείνη τη στιγμή. Αλλά όταν γύρισαν στο σπίτι, του έδωσε τη μπουγάδα για να την ανεβάσει στον τέταρτο όροφο. «Δεν έβγαλα τσιμουδιά. Ανέβηκα όλα τα σκαλιά με εκείνη από πίσω να με ξυλοφορτώνει». Η αδελφή του, πάλι, είχε παντρευτεί τον «ερωτομανή» σκηνοθέτη του «Καλιγούλα» Τίντο Μπρας. «Στην αρχή ήμουν αντίθετος. Υποχώρησα όταν κατάλαβα ότι ο Τίντο ήταν έτοιμος να με σκοτώσει. Αγαπιόντουσαν μέχρι την ημέρα που εκείνη άφησε την τελευταία της πνοή».

Αλλά η πιο όμορφη γυναίκα που είχε πατήσει το πόδι της στο μπαρ του Χάρι δεν ήταν η Λιζ Τέιλορ ούτε η Γκρέτα Γκάρμπο που ερχόταν πάντα με την ρωσίδα ράφτρα της Βαλεντίνα – «και ποιος ξέρει εάν ήταν μόνο η ράφτρα της». Ηταν η κοντέσα Νταϊάνα Κούπερ με την τεράστια κόμη της που μάλλον δεν την είχε δει ποτέ ο ήλιος. Και ήταν και η Λορίν Μπακόλ που ερχόταν με τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, αμίλητο και μυστηριώδη όπως στις ταινίες. Ερχόταν και η κοντέσα Βόλπι συνοδευόμενη πάντα από την καμαριέρα της, στην οποία όμως δεν επέτρεπε να πάρει τίποτε από το μπαρ. Η κοντέσα Μοροσίνι, πάλι, λάτρευε το πόκερ – «όλοι έδειχναν τα χαρτιά τους εκτός από εκείνη, κανένας δεν τολμούσε να της το ζητήσει». Και η θρυλική κόμισσα Βενίνι; «Στον σεισμό του 1976 όλοι βγήκαν τρέχοντας έξω. Εγώ έμεινα για να μην την αφήσω μόνη. “Καλέ μου Χάρι, τι είναι αυτή η αναστάτωση;”. “Σεισμός, κοντέσα μου”. “Α, τι δυσάρεστο πράγμα!».

Τίτλοι τέλους, τέλος μιας εποχής.

Φωτό: Ο Χάρι, το μπαρ του και οι διάσημοι πελάτες του, η Γκάρμπο, ο Ωνάσης, ο Χέμινγουεϊ, η Τέιλορ. Πηγή: venice-days.it/CreativeProtagon

Εχει πολλά και ενδιαφέροντα το βιογραφικό του νέου πρωθυπουργού της Γαλλίας Εντουάρ Φιλίπ. Όπως ας πούμε ότι, αν και γεννημένος σοσιαλιστής, κατέληξε στο στενό περιβάλλον του συντηρητικού Αλέν Ζιπέ. Ή ότι έχει γράψει ένα πολιτικό νουάρ του στυλ: «Είμαι ένας απαράτσικ. Πάντα ήμουν. Δεν θεωρούσα ποτέ τον εαυτό μου πολιτικό. Στον κόσμο μου οι απαράτσικ και οι πολιτικοί συμβιώνουν. Ούτε οι μεν ούτε οι δε μπορούν να επιζήσουν μόνοι τους». Ή ότι είναι ο πρωταγωνιστής ενός ντοκιμαντέρ το οποίο γύρισε ένας παιδικός του φίλος σε μια διάρκεια δέκα χρόνων, θέλοντας να «καταγράψει τη γέννηση ενός ανθρώπου της εξουσίας».

Μια ακόμη πιο ενδιαφέρουσα πληροφορία, όμως, είναι αυτή που μας προσφέρει η Monde. Και αφορά ένα επεισόδιο ανάμεσα στον Εντουάρ Φιλίπ και τον Νικολά Σαρκοζί όπου οι δυο τους ήρθαν στα χέρια. Ηταν τον Νοέμβριο του 2002 στο ιδρυτικό συνέδριο του UMP (σημερινών Ρεπουμπλικανών).  Ο Σαρκό είχε επιχειρήσει να κλέψει την παράσταση από τον Ζιπέ, τον μέντορα του Φιλίπ, εισβάλλοντας ξαφνικά την ώρα του γεύματος. Ο Φιλίπ έσπευσε να αποτρέψει την θριαμβευτική είσοδο. «Λίγο αργότερα μου είπαν ότι ο Σαρκοζί ήθελε να με δει» διηγείται ο ίδιος. «Ανταποκρίθηκα και όταν συναντηθήκαμε, μου έριξε μια γροθιά στο στήθος λέγοντάς μου “αυτό δεν θα το ξανακάνεις”. Προσπάθησε να με ξαναχτυπήσει, του έπιασα το χέρι, χάσαμε και οι δυο την ισορροπία μας. Το πράγμα μπορεί να πήγαινε χειρότερα εάν εκείνος δεν ηρεμούσε ξαφνικά».

Κι έπραξε σοφά ο Σαρκοζί.  Γιατί το βιογραφικό του Εντουάρ Φιλίπ αναφέρει και κάτι ακόμη: πως τρεις φορές την εβδομάδα προπονείται στο μποξ.

Φωτό: Μπορεί εδώ να μην φαίνεται, αλλά τους χωρίζει και μισό μέτρο. Πηγή: Reuters/ Christophe Archambault

Δυσκολεύεται να θυμηθεί κανείς πότε ήταν η τελευταία φορά που αντιμετωπίστηκε με τόση απαξιωτική ειρωνεία ένα προεκλογικό πρόγραμμα όπως αυτό των Εργατικών του Τζέρεμι Κόρμπιν. Ο τίτλος μιας εφημερίδας ήταν «Επιστροφή στη δεκαετία του ‘70», εκείνος μιας άλλης «Η πιο δαπανηρή αυτοκτονία στην Ιστορία». Κι όλα αυτά επειδή ο Κόρμπιν προτείνει την εθνικοποίηση των σιδηροδρόμων, των ταχυδρομείων και μέρους του τομέα της ενέργειας.

Μα είναι πραγματικά τόσο παλιομοδίτικο, τόσο ανεφάρμοστο, τόσο αναχρονιστικό και, τελικά, τόσο γελοίο το Μανιφέστο των Εργατικών; Οχι ακριβώς, απαντά στον Guardian ο αρχισυντάκτης των σελίδων της οικονομίας στην ίδια εφημερίδα. Και αξίζει να του δώσει σημασία κανείς γιατί ο Λάρι Ελιοτ είναι, εκτός από εξαιρετικός δημοσιογράφος, και ο συγγραφέας ενός βιβλίου, στο οποίο προέβλεψε με σχετική ακρίβεια τις επιπτώσεις που θα είχε στη Βρετανία το τέλος του Μπλερισμού, το τέλος δηλαδή μιας «ψευδαίσθησης».

Τι λέει λοιπόν ο Λάρι Ελιοτ; Οτι μπορεί στο πρόγραμμα του Κόρμπιν να ξοδεύεται παρά να παράγεται πλούτος, αλλά έχει και «πάρα πολλά καλά πράγματα». Περισσότερη αξία όμως από το να τα απαριθμήσει κανείς, έχει μια πολιτική παρατήρηση του οικονομικού αρχισυντάκτη: «Καταλαβαίνεις πόσο έδαφος έχει παραχωρήσει η Αριστερά αυτή τη δεκαετία από το γεγονός ότι αυτές οι προτάσεις θεωρούνται επικίνδυνα ριζοσπαστικές».

Φωτό: «Με είπε κανείς γελοίο;». Πηγή: Reuters/Andrew Yates

Αργότερα, φέτος, η Κάρα ΜακΚάλοου και οι συνάδελφοί της στη Ρυθμιστική Αρχή Πυρηνικής Ενέργειας θα επιθεωρήσουν μια πυρηνική εγκατάσταση όπου παράγεται μέρος του ιατρικού ισοτόπου μολυβδαίνιο-99. Αλλά στο μεταξύ, γράφουν οι Times, η Κάρα κάνει και άλλα πράγματα. Όπως ας πούμε να κερδίζει στα καλλιστεία τον τίτλο της Μις Αμερική 2017. Κι αυτό δεν είναι το μόνο ενδιαφέρον στοιχείο στο βιογραφικό της νέας βασίλισσας της ομορφιάς των ΗΠΑ. Κόρη ενός αξιωματικού του Πολεμικού Ναυτικού, η Κάρα γεννήθηκε πριν 25 χρόνια στην αμερικανική βάση της Νάπολι για να συνεχίσει τη ζωή της ανάμεσα στη Σικελία, την Ιαπωνία, τη Νότια Κορέα και την Χαβάη. Κάποια στιγμή η οικογένεια επέστρεψε στις ΗΠΑ και η Κάρα σπούδασε Χημεία στο πανεπιστήμιο της Νότιας Καρολίνας.

Στο διαγωνισμό δεν μίλησε για την παγκόσμια ειρήνη, αλλά για τις κάλτσες με τα περίεργα σχέδια που της αρέσει να συλλέγει και την εξαιρετική πάστα με πέστο από φιστίκια που ξέρει να κάνει. Είπε ακόμη – προκαλώντας αντιδράσεις – ότι δεν θεωρεί την πρόσβαση στο σύστημα υγείας δικαίωμα αλλά προνόμιο, ενώ τάχθηκε υπέρ της ισότητας στον χώρο της εργασίας χωρίς να δηλώνει πάντως «φανατική» φεμινίστρια. Η δημόσια υπηρεσία όπου εργάζεται η Κάρα δηλώνει – τι άλλο; – υπερήφανη. Γιατί όπως ανέφερε η εκπρόσωπός της, «δεν μας έχει ξανατύχει να κερδίσει τα καλλιστεία μια υπάλληλός μας, είναι η πρώτη μας φορά». Α, γιατί αναρωτιόμασταν.

Φωτό: Η είδηση θα έσκασε σαν βόμβα. Πυρηνική στην περίπτωσή της. Πηγή: Reuters/David Becker