Πριν από την αναμέτρηση της Μάντσεστερ Σίτι με τη Γιουβέντους στο Ορλάντο, ο Πεπ Γκουαρντιόλα ρωτήθηκε από έναν ρεπόρτερ της Repubblica αν τον ενδιαφέρει πραγματικά το τρόπαιο του Club World Cup. Ο καταλανός τεχνικός, αφού το σκέφτηκε για λίγα δευτερόλεπτα, του απάντησε (στα Ιταλικά): «Αφού είμαστε εδώ, θέλουμε να τα πάμε καλά… Δεν ξέρω. Ισως, δύο τρεις εβδομάδες μετά το τέλος αυτού του τουρνουά να μην το θυμάται κανείς».

Οι ποδοσφαιριστές της Σίτι δεν έκρυψαν την απροθυμία τους να αγωνιστούν στις ΗΠΑ, με πιο χαρακτηριστική την «ατάκα» του ελβετού αμυντικού, Μάνουελ Ακάντζι: «Δεν είμαι σίγουρος ότι θέλω να φτάσουμε μακριά σε αυτή τη διοργάνωση, καθώς οι μέρες ξεκούρασης (μέχρι την έναρξη της νέας σεζόν) θα είναι ακόμη πιο λίγες».

Στην Ευρώπη -ιδίως στην Αγγλία- το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων δεν έχει μεγάλη απήχηση, όπως μαρτυρούν και οι αριθμοί όσων παρακολουθούν τους αγώνες του από τη διαδικτυακή πλατφόρμα της Dazn. Αλλά αυτή η «αγγαρεία» που κάνουν τούτες τις μέρες οι «Πολίτες», μπορεί να τους ωφελήσει πολύ περισσότερο από όσο πίστευαν – και όχι μόνο οικονομικά.

Το βράδυ της Πέμπτης η Σίτι συνέτριψε τη Γιουβέντους με 5-2. Το αποτέλεσμα αυτό προκάλεσε έκπληξη (η Γιούβε δεν είναι από τις ομάδες που δέχονται συχνά πέντε γκολ), αλλά ακόμη περισσότερο εντυπωσίασε ο τρόπος με τον οποίο διαμορφώθηκε αυτό το σκορ. Η ομάδα του Μάντσεστερ κατέγραψε κατοχή μπάλας 76%, 24 τελικές προσπάθειες (έναντι 5 της Γιούβε) και 738 ολοκληρωμένες πάσες (η Γιουβέντους είχε 219). Από τη σεζόν 2016-2017, που τηρούνται τέτοιου είδους στατιστικά δεδομένα, ποτέ άλλοτε η Γιουβέντους δεν κράτησε την μπάλα στα πόδια της τόσο λίγο.

Ηταν η παλιά, καλή Σίτι. Είχε πολύ, πολύ καιρό να φανεί τόσο κυριαρχική, όπως είπε χθες βράδυ στην Dazn ο Γκουαρντιόλα. «Ηταν μόνο ένα ματς», δήλωσε, «όμως οι παίκτες μου ένιωσαν ξανά τι σημαίνει να είσαι καλή ομάδα. Κάπως έτσι έρχεται η πίστη (για την επιτυχία)».

Είναι η μόνη ομάδα που προκρίθηκε από τους ομίλους με το απόλυτο των βαθμών, με τρεις νίκες σε τρία ματς και τέρματα 13-2. Απέφυγε τη συνάντηση με τη Ρεάλ Μαδρίτης στους «16» (θα αντιμετωπίσει την Αλ-Χιλάλ το βράδυ της προσεχούς Δευτέρας, μάλιστα χωρίς να χρειαστεί να μετακινηθεί σε άλλη πόλη) και, στη συνέχεια, εφόσον προκριθεί, δεν θα συναντήσει μέχρι τον τελικό, την πρωταθλήτρια Ευρώπης, Παρί Σεν-Ζερμέν, και την Μπάγερν Μονάχου. Σπουδαία όλα αυτά, αλλά υπάρχουν και σπουδαιότερα.

Τα media στη Βρετανία γράφουν ότι η τρομερή Σίτι του Γκουαρντιόλα, η οποία εφέτος δεν κατέκτησε κάποιο σημαντικό τρόπαιο για πρώτη φορά στις οκτώ τελευταίες σεζόν, επιτέλους επέστρεψε. Ξαναβρήκε το κέφι της, τη φρεσκάδα και την αυτοπεποίθησή της. Τα καλοκαιρινά της αποκτήματα δείχνουν να προσαρμόζονται στις απαιτήσεις του Πεπ ταχύτερα απ’ ό,τι αναμενόταν. Ο Ρόδρι, θριαμβευτής της «Χρυσής Μπάλας», είναι καλά – αγωνίστηκε ως βασικός για πρώτη φορά εδώ και 9 μήνες.

Επειτα από πολλούς μήνες απογοητεύσεων, αμφιβολιών και αμφισβήτησης, η Σίτι έδωσε σημεία ζωής. Και ο Ερλινγκ Χάαλαντ, ο οποίος μπήκε στο παιχνίδι ως αλλαγή, έβαλε… το κερασάκι στην τούρτα. Σκόραρε το υπ’ αριθμόν 300 γκολ της καριέρας του. Τρεις εβδομάδες πριν κλείσει τα 25, έχει πετύχει 258 γκολ σε επίπεδο συλλόγων και 42 με την εθνική ομάδα της Νορβηγίας. Για τους περισσότερους από τους πρωτοκλασάτους φορ αυτού του κόσμου, τα 300 γκολ είναι κάτι το ακατόρθωτο.

Επειτα από δύο εβδομάδες ποδοσφαίρου και 48 αγώνες, το πρώτο -αμφιλεγόμενο- Club World Cup έφτασε στα νοκ-άουτ. Στη φάση των ομίλων συνέβη αυτό που πολλοί περίμεναν. Η Αλ-Χιλάλ, η οποία τα ξημερώματα πήρε το τελευταίο εισιτήριο για τους «16», είναι η μόνη ομάδα από την Ασία που έφτασε στα νοκ-άουτ. Από την Αφρική και την Ωκεανία, δεν πέρασε καμία. Από τη Βόρειο και Κεντρική Αμερική, μόνο η Μοντερέι και η Ιντερ Μαϊάμι.

Δεκατρείς από τις 16 ομάδες που συνεχίζουν, είναι ευρωπαϊκές ή νοτιοαμερικάνικες. Εννέα από την Ευρώπη, και τέσσερις από τη Βραζιλία. Από τις 12 ευρωπαϊκές, μόνο τρεις δεν τα κατάφεραν (Ατλέτικο Μαδρίτης, Πόρτο και Ζάλτσμπουργκ). Από τις έξι της Νότιας Αμερικής, πέρασαν μόνο οι τέσσερις βραζιλιάνικες (Παλμέιρας, Μποταφόγκο, Φλαμένγκο και Φλουμινένσε). Οι δύο από την Αργεντινή (Ρίβερ Πλέιτ και Μπόκα Τζούνιορς), ναυάγησαν. Από τις τρεις των ΗΠΑ, τα κατάφερε μόνο η Ίντερ Μαϊάμι – ας είναι καλά ο Λιονέλ Μέσι. Η Λος Αντζελες και η Σιάτλ Σάουντερς δεν ήταν, καν, ανταγωνιστικές.

Πέντε ομάδες (Σιάτλ Σάουντερς, Πατσούκα, Γουιντάντ, Ουλσάν Χιουντάι και Ουράβα Ρεντς) δεν κέρδισαν ούτε έναν βαθμό. Η Λος Αντζελες και η Οκλαντ Σίτι, από έναν. Αυτοί οι «αδύναμοι κρίκοι» ήταν μια μουντζούρα στο τουρνουά. Τι δουλειά είχαν στις υποτιθέμενες 32 καλύτερες ομάδες του κόσμου, οι ερασιτέχνες της Οκλαντ Σίτι; Ή, ακόμη, η Σάλτσμπουργκ, η οποία τερμάτισε τρίτη στην αυστριακή Μπουντεσλίγκα; Εχουν δίκιο όσοι αναρωτιούνται γιατί σε αυτό το Μουντιάλ συλλόγων δεν εκπροσωπήθηκαν πρωταθλήματα πολύ πιο ανταγωνιστικά από εκείνο της Αυστρίας. Οπως της Ολλανδίας, του Βελγίου, ή της Τουρκίας.

Ακόμη πιο παράξενο είναι το γεγονός ότι απουσίασαν οι πρωταθλητές Αγγλίας (Λίβερπουλ), Ιταλίας (Νάπολι), Ισπανίας (Μπαρτσελόνα) και Πορτογαλίας (Σπόρτινγκ). Η UEFA έχει εξηγήσει ότι η επιλογή των φιναλίστ από την Ευρώπη έγινε με κριτήριο το «Ranking Pathway» (τις επιδόσεις τους στο Τσάμπιονς Λιγκ τα τέσσερα τελευταία χρόνια), όμως η πραγματική αιτία του προβλήματος είναι η οικουμενικότητα που η FIFA θέλησε να δώσει στο τουρνουά, με αποτέλεσμα να μη «χωρέσουν» σε αυτό τεράστιοι ευρωπαϊκοί σύλλογοι.

Ο πρώτος γύρος των νοκ-άουτ θα αρχίσει αύριο (28/6) και θα διαρκέσει έως την Τρίτη. Το Σάββατο θα παίξουν, Παλμέιρας – Μποταφόγκο και Μπενφίκα – Τσέλσι. Την Κυριακή, Παρί – Ιντερ Μαϊάμι και Φλαμένγκο – Μπάγερν Μονάχου.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News