Την ώρα που στη Γαλλία συνεχίζεται το θρίλερ της έγκρισης του προϋπολογισμού και ο Νικολά Σαρκοζί είναι έτοιμος να αρχίσει την περιοδεία του ανά τα βιβλιοπωλεία της χώρας, το «Ημερολόγιο ενός Κρατουμένου», το οποίο ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας συνέγραψε στη φυλακή, θα μπορούσε να γίνει ακόμη και καταλύτης σημαντικών πολιτικών εξελίξεων στη χώρα, όπως σημειώνει σε ανταπόκρισή του από το Παρίσι ο Στέφανο Μοντεφιόρι της Corriere della Sera.

«Οι καταδίκες και οι 20 ημέρες που πέρασε στη φυλακή, παραδόξως, επαναφέρουν στο προσκήνιο της Δεξιάς τον άνθρωπο που αποχώρησε πριν από εννέα χρόνια, όταν ηττήθηκε ξεκάθαρα στις προκριματικές εκλογές (των Républicains)», γράφει ο ιταλός ανταποκριτής στην πρωτεύουσα της Γαλλίας.

Στο βιβλίο των 230 σελίδων, το οποίο γράφτηκε «με ένα στιλό Bic πάνω σε ένα τραπέζι κόντρα πλακέ» και εκδόθηκε από τον εκδοτικό οίκο Fayard (ιδιοκτησίας του υπερσυντηρητικού δισεκατομμυριούχου Βενσάν Μπολορέ), ο πρώην κρατούμενος υπ’ αριθμόν 320535 καταρχάς περιγράφει τη ζωή του στη φυλακή La Santé του Παρισιού, τα γεύματά του με «γαλακτοκομικά προϊόντα, μπάρες γκρανόλας, μεταλλικό νερό, χυμό μήλου και κανένα γλύκισμα», αλλά και το πώς ανακάλυψε ξανά την πίστη του στον Θεό: «Επεσα στα γόνατα και έμεινα έτσι για πολλά λεπτά, ώστε να έχω τη δύναμη να σηκώσω τον σταυρό αυτής της αδικίας. Κι αν ήταν η προσευχή ο δρόμος της αντίστασης; Αποφάσισα να τον διανύω κάθε φορά που θα χρειαζόταν».

Ο Νικολά Σαρκοζί αφηγείται επίσης την ψυχρή συνάντησή του με τον Εμανουέλ Μακρόν λίγες ημέρες προτού περάσει τις πύλες της φυλακής. «Ο πρόεδρος μόλις είχε συνειδητοποιήσει ότι επρόκειτο να μεταχθώ στη φυλακή έπειτα από τέσσερις ημέρες. Φαινόταν πραγματικά αναστατωμένος, ακόμη και σοκαρισμένος με την εξέλιξη. Αντέδρασε με εντυπωσιακή ενέργεια, γεγονός που με ικανοποίησε, όμως (η αντίδρασή του) μου φάνηκε επίσης πολύ καθυστερημένη και, κυρίως, συγκεχυμένη. Η κύρια ανησυχία του ήταν για την ασφάλειά μου. Ηταν καιρός! Με ξανακάλεσε την επόμενη μέρα για να μου πει ότι έπρεπε να αλλάξω φυλακή. Του είπα ότι δεν θα δεχόμουν καμία προνομιακή μεταχείριση. Οποιαδήποτε αλλαγή θα προκαλούσε πολεμική».

Κατά την ολιγοήμερη παραμονή του στη φυλακή ο πρώην ηγέτης της Γαλλίας κλονίστηκε επίσης από την απουσία χρωμάτων: «Το γκρι κυριαρχούσε παντού, καταβρόχθιζε τα πάντα, κάλυπτε κάθε επιφάνεια». Από το κελί του δεν μπορούσε να κοιτάζει έξω: «Θα έδινα πολλά για να μπορούσα να κοιτάζω από το παράθυρο, για την ευχαρίστηση να βλέπω τα αυτοκίνητα να περνούν».

Για τις μεταβολές του καιρού τον ενημέρωνε κάθε φορά που επικοινωνούσαν η Κάρλα Μπρούνι, η αφοσιωμένη σύζυγός του, η οποία ανησυχούσε ιδιαιτέρως για τα κιλά που είχε αρχίσει να χάνει ο άνδρας της. Μάλιστα μια γιατρός ήταν επιφορτισμένη να τον ζυγίζει ανά τακτά διαστήματα: «Επρόκειτο για έμμονη ιδέα. Ενδεχομένως να μην ήθελαν να απελευθερώσουν έναν άνθρωπο που θα ήταν πολύ αδυνατισμένος».

Πέρα, όμως, από την προσωπική ιστορία, το ημερολόγιο του Σαρκοζί περιέχει αποσπάσματα που παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον από πολιτική άποψη, την ώρα μάλιστα που η χώρα κινδυνεύει από μια νέα κυβερνητική κρίση (σε περίπτωση καταψήφισης του Προϋπολογισμού).

Ο Σαρκοζί γράφει ότι εκτίμησε την αλληλεγγύη που του έδειξε η Μαρίν Λεπέν και πως της τηλεφώνησε για να την ευχαριστήσει. Κατά τη συνομιλία τους η ηγέτις της Εθνικής Συσπείρωσης τον ρώτησε αν σκόπευε να προσχωρήσει, με την ιδιότητα του πρώην προέδρου, στο λεγόμενο «ρεπουμπλικανικό μέτωπο», όπως είναι γνωστός στη Γαλλία ο «υγειονομικός κλοιός» κατά της Ακροδεξιάς. «Η απάντησή μου ήταν κατηγορηματική: “Οχι και θα το υποστηρίξω δημόσια”», γράφει στο βιβλίο του ο Σαρκοζί. Και παρακάτω κάνει λόγο για μια «πορεία ανασυγκρότησης της Δεξιάς χωρίς αποκλεισμούς και αναθέματα». 

Οπως συνοψίζει ο δημοσιογράφος της Corriere, ο Σαρκοζί ανοίγει (ακούσια ή εκούσια), κατά κάποιον τρόπο, τον δρόμο για μια ένωση των δυνάμεων του ευρύτερου χώρου της Δεξιάς, που εκτείνεται από τους γκολιστές έως τη Μαρίν Λεπέν, ακόμη και το κόμμα του ακραιφνώς ακροδεξιού Ερίκ Ζεμούρ.

Μιλώντας μετά την αποφυλάκισή του στην εφημερίδα Le Figaro, ανέφερε ότι έγραψε το ημερολόγιό του μονομιάς και πως έδωσε το τελικό κείμενο για διόρθωση αρχικά «στην Κάρλα, η οποία το εκτίμησε, και την επόμενη μέρα στους δικηγόρους μου. Αφαιρέσαμε μερικά υπερβολικά αυστηρά σχόλια. Οταν διαπίστωσα ότι δεν υπήρχαν πλέον αντιρρήσεις, αποφάσισα να το εκδώσω το συντομότερο δυνατό».

Αφού ξαναβρήκε την ελευθερία του, o Σαρκοζί και η Μπρούνι επισκέφτηκαν τη Λούρδη, όπου είχε την ευκαιρία να χαλαρώσει αλλά και να στοχαστεί, δεδομένης της ιερότητας του τόπου, όλα όσα έζησε στη φυλακή, όπου, όπως γράφει στο βιβλίο του, «ξεκίνησα να ζω από την αρχή».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News