Οσοι θυμούνται ακόμη την ιστορική φράση του Κλεμανσό για τη στρατηγική αδυναμία του στρατιωτικού προσωπικού (πολλών αστέρων), μπορεί και να μειδιάσουν ειρωνικά με την παρακάτω είδηση. Στον καιρό του ο γάλλος πολιτικός είχε πει ότι ο πόλεμος είναι σπουδαία υπόθεση για να την αφήσουμε στους στρατιωτικούς, ωστόσο τώρα, στο περιθώριο του ρωσο-ουκρανικού πολέμου, αρχίζει «μυστικός διάλογος» μεταξύ στρατηγών των αντιμαχομένων και με σκοπό την αποφυγή του «ολοκληρωτικού πολέμου».

Μπορεί και να υπάρξει κάποιο αποτέλεσμα – ας μην τους απαξιώσουμε «με το καλημέρα». Οι στρατηγοί δεν θα συζητήσουν για πόλεμο αλλά για ειρήνη, δηλαδή για ένα 100% πολιτικό ζήτημα.

Η γραμμή επικοινωνίας μεταξύ των στρατηγών της Μόσχας και του Κιέβου υπάρχει και «ανοίγει κατά διαστήματα» έγραψε η Repubblica. Σήμερα, βέβαια, είναι αντίπαλοι, όμως τους ενώνουν τα ίδια σοβιετικά θρανία όπου έμαθαν την τέχνη του πολέμου. Οι δρόμοι τους χώρισαν από το 1991 και έπειτα, αλλά υπάρχει κοινό παρελθόν. Εχουν, λοιπόν, κοινές μνήμες, κοινά βιώματα, ενδεχομένως και κοινή νοσταλγία. Και «αυτές οι μνήμες συνιστούν το κλειδί της υπόθεσης διαπραγμάτευση» έγραψε ο Κλάουντιο Τίτο, ο ίδιος συντάκτης που διακίνησε και το «ειρηνευτικό σχέδιο» του Ερντογάν.

Ο Τίτο στις επικοινωνίες των ρώσων και ουκρανών στρατηγών έμπλεξε και τους αμερικανούς συναδέλφους τους, καθώς «είναι πια γνωστό ότι οι Αμερικανοί είναι πολύ ενεργητικοί όσον αφορά τη βοήθεια και την καθοδήγηση των στρατευμάτων του Ζελένσκι». Επίσης, και το αρχηγείο του ΝΑΤΟ περιμένει να δει κάποιο φως από τις επαφές. «Είναι προφανές ότι δεν πρόκειται για τυπικό τρόπο, ωστόσο μπορεί να αποβεί χρήσιμος στο θέμα της Οδησσού».

Ο ιταλός συντάκτης επανέφερε την ιδέα της «δοκιμής», όπως έκανε και στο ρεπορτάζ με τον Ερντογάν για το ίδιο ζήτημα. Τα δημητριακά της Οδησσού πρέπει να ξεμπλοκαριστούν, και «ο καθορισμός των προϋποθέσεων για την έξοδο αυτών των εμπορευμάτων, διά θαλάσσης ή σιδηροδρομικώς, προϋποθέτει συμφωνία των στρατιωτικών». Ο Τίτο μίλησε για «κάποιο είδος ανακωχής, προσωρινό», το οποίο θα αφορά αποκλειστικά τα σιτηρά και τη διακίνησή τους.

Κατά τον ιταλό συντάκτη, «η σημασία της ‘‘γραμμής επικοινωνίας’’ των στρατηγών αποκτά ολοένα και μεγαλύτερη σημασία», επειδή ο πόλεμος είναι αμφίρροπος («οι εκθέσεις του ΝΑΤΟ τον περιγράφουν σαν αδιέξοδο»), και «κανένα από τα εμπόλεμα μέρη δεν κατάφερε να σημειώσει σημαντική πρόοδο». Ετσι πιθανολογείται ότι το πράγμα τραβάει σε μάκρος και ελλοχεύει «το ατύχημα» που θα παροξύνει την κατάσταση.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News