Ως γνωστόν, ο αμερικανός ναύαρχος ε.α. Τζέιμς Σταυρίδης, ο οποίος υπηρέτησε και ως διοικητής Ευρώπης του ΝΑΤΟ, συνέγραψε με τον συγγραφέα Ελιοτ Ακερμαν ένα βιβλίο με τίτλο «2034» και με υπότιτλο «Το μυθιστόρημα του επόμενου παγκοσμίου πολέμου» (κυκλοφόρησε στα Αγγλικά το 2021 και πλέον διατίθεται και στα Ελληνικά από τις εκδόσεις «Κάκτος»). Ο ρωσο-ουκρανικός πόλεμος του ξέφυγε του ναυάρχου μεν, ωστόσο προεξόφλησε την πυρηνική ισοπέδωση της Σανγκάης από αμερικανικό αεροσκάφος οδηγούμενο από μερακλή πιλότο. Αυτός, στροβιλιζόμενος στη δίνη ενός σκέρτσου της Ιστορίας, μεταβάλλεται σε αγγλοσάξονα «καμικάζι» και ρίχνει το σκάφος του πάνω στην κινεζική μεγαλούπολη μαζί με την πυρηνική κεφαλή που μεταφέρει. Η τελευταία κίνηση του πιλότου, έγραψε το συγγραφικό δίδυμο, ήταν η αναζήτηση στην τσέπη του μπουφάν του ενός καουμπόικου Marlboro για να το ανάψει, ωστόσο δεν πρόφτασε…

Οπως ήδη καταλάβατε, αυτά τα αποτρόπαια και συγχρόνως ειρωνικά συμβαίνουν το έτος 2034. Η ζωή, ωστόσο, τρέχει με ταχύτητα που ούτε οι αμερικανοί ναύαρχοι συνειδητοποιούν. Και ιδού είναι παράδειγμα. Ποιος θα θυμάται το όνομα Νάνσι Πελόζι το 2034; Αν δεν ξεσπάσει τώρα πόλεμος μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας, κανένας.

«Το ταξίδι της Νάνσι Πελόζι στην Ασία είναι ακατάλληλο. Το Πεντάγωνο, οι μυστικές υπηρεσίες, ο Λευκός Οίκος μίλησαν. Η συγκεκριμένη στιγμή που επέλεξε είναι ιδιαίτερα προβληματική, αφού τον Οκτώβριο θα γίνει το Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας και ο Σι Τζινπίνγκ, που αναζητεί τρίτη θητεία, δεν θέλει να πάει σε αυτό ντροπιασμένος. Ο Μπάιντεν τα γνωρίζει όλ’ αυτά και σίγουρα δεν φιλοδοξεί να ξεκινήσει μία περιττή κλιμάκωση σε στιγμή κρίσιμη για όλον τον κόσμο». Αυτή είναι η εκτίμηση του 52χρονου αναλυτή Ιαν Μπρέμερ, ιδρυτή του εδρεύοντος στην Ουάσινγκτον think tank Eurasia, όπως την κατέγραψε η Repubblica. Μένει να αποδειχθεί αν ο μύθος «2034» θα γίνει πραγματικότητα εφέτος. Σε λίγες ώρες θα γνωρίζουμε.

Ο Μπρέμερ προσπάθησε να εξηγήσει την επιμονή της Πελόζι για το ταξίδι στην Ταϊβάν. «Εκπλήσσομαι και ο ίδιος» είπε όταν ρωτήθηκε από τους Ιταλούς. «Αν όντως πάει στην Ταϊβάν, υπόθεση πιθανή αλλά όχι και βέβαιη, αυτή θα είναι μία πράξη αντίθετη προς τα συμφέροντα του προέδρου. Δεν υπάρχει αμφιβολία, η παρουσία της στο νησί θα επιδεινώσει τις σχέσεις ΗΠΑ-Κίνας. Μπορεί και να μην το αντιλαμβάνεται. Στα 82 έτη της είναι ο καρπός μιας διαφορετικής πολιτικής εποχής. Σήμερα είναι στο τέλος της καριέρας της, καθώς μετά τις μεσοπρόθεσμες εκλογές θα παραδώσει σε άλλον [την προεδρία της Βουλής] και είναι ίσως υπερβολικά επικεντρωμένη στα ανθρώπινα δικαιώματα και στην εναντίωση προς την Κίνα. Ομως οι καιροί έχουν αλλάξει».

Τους αλλαγμένους καιρούς ο Μπρέμερ τους εξήγησε – και όχι μόνο για να βοηθήσει την Πελόζι, αλλά και τον Σταυρίδη, ίσως και τους εν ενεργεία ναυάρχους των ΗΠΑ: «Τώρα το Πεκίνο έχει παγκόσμια επιρροή. Αν η Πελόζι αγνοήσει τις προειδοποιήσεις, επειδή το όραμά της δεν εξελίχθηκε με την ίδια ταχύτητα που εξελίχθηκε η γεωπολιτική, αυτό θα σημαίνει ότι η ίδια ζει σε έναν ιστορικό χρόνο διαφορετικό από τον παρόντα».

Ο Μπρέμερ δεν παρέλειψε να πει στη Repubblica ότι αν, τελικά, η Πελόζι δεν πάει στην Ταϊβάν, τότε «θα απογοητευθούν τα media» τα οποία «με υποθέσεις συνέβαλαν τόσο πολύ στη δημιουργία αυτής της ιστορίας» – μία ορθή παρατήρηση.

Το ιταλικό Μέσο θύμισε στον Μπρέμερ ότι ακόμη και ο Χένρι Κίσινγκερ παρενέβη καταπραϋντικά λέγοντας ότι «δεν είναι η ώρα να βάλουμε την Ταϊβάν στο επίκεντρο των σχέσεων ΗΠΑ-Κίνας». Ο Μπρέμερ συμφώνησε με τη διατύπωση του κορυφαίου γεωπολιτικού νου της Αμερικής και είπε ότι ο Κίσινγκερ, παρά τα 99 χρόνια του, «ακολούθησε κάθε εξέλιξη [στη γεωπολιτική], ενώ η Πελόζι προφανώς όχι».

Για τον Μπρέμερ ο κίνδυνος κλιμάκωσης είναι υπαρκτός. Και κάτι περισσότερο ακόμη, αφού «κατά τα ειωθότα του Κογκρέσου, η Πελόζι θα ταξιδέψει με στρατιωτικό αεροπλάνο το οποίο πιθανότατα θα συνοδεύουν και μαχητικά». Ο αναλυτής του Eurasia ξεκαθάρισε ότι οι Κινέζοι θα αντιδράσουν, όπως το έχουν διατυμπανίσει. «Μπορεί με πυραύλους ή αναγκάζοντας το αεροπλάνο της Πελόζι να προσγειωθεί αλλού. Αυτές θα είναι βαριές πράξεις, στις οποίες θα αναγκαστούμε να απαντήσουμε. Τότε ίσως υπάρξουν οικονομικές και πολιτικές συνέπειες, ειδικά για την Ταϊβάν. Ακόμη και στο Συνέδριο του ΚΚ Κίνας μπορεί να ληφθεί απόφαση περί αλλαγής πολιτικής όσον αφορά την Ταϊβάν».

Στην ερώτηση «γιατί δεν τη σταματάει ο Μπάιντεν», ο Μπρέμερ απάντησε ότι η ανεξαρτησία του Κογκρέσου δεν παραβιάζεται από τον πρόεδρο. Συγχρόνως «ο Μπάιντεν δεν μπορεί να εκτεθεί περισσότερο από ό,τι έχει ήδη κάνει λέγοντας ότι δεν είναι η κατάλληλη στιγμή. Εν όψει μεσοπρόθεσμων εκλογών, το να γίνει πιο σαφής θα σήμαινε ότι κάνει ένα δώρο στους αντιπάλους».

Ο αναλυτής παραδέχθηκε ότι «οι ΗΠΑ είναι έτοιμες να υπερασπιστούν την ανεξαρτησία της Ταϊβάν», ωστόσο δήλωσε ότι «ο Μπάιντεν δεν έχει καμία διάθεση να αλλάξει την πολιτική της ‘‘στρατηγικής ασάφειας’’ που επιδιώκει η Αμερική εδώ και 40 χρόνια». Εδωσε και ένα παράδειγμα για να γίνει απολύτως κατανοητός: «Οπως και με την Ουκρανία. Οι ΗΠΑ υποστηρίζουν την άμυνά της, όμως δεν στέλνουν αμερικανικά στρατεύματα στα πεδία των μαχών».

Τέλος, ο Μπρέμερ είπε όσο πιο καθαρά μπορούσε ότι το εξυπνότερο πράγμα που έχουν να κάνουν οι ΗΠΑ είναι να μην προκαλέσουν την Κίνα στην παρούσα φάση. Γιατί; «Επειδή μας άκουσαν οι Κινέζοι και δεν έστειλαν όπλα στη Ρωσία». Ετσι λοιπόν, «σε αυτό το στάδιο θα πρέπει και εμείς να τους κάνουμε τη χάρη».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News