Ούτως ή άλλως ήταν μια παράξενη συνύπαρξη: Ο Κώστας Αλ. Καραμανλής, πρώην πρόεδρος της ΝΔ και πρώην Πρωθυπουργός (2004-2009) και ο Βαγγέλης Βενιζέλος, πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης (2012-2015), σε εκδήλωση της εφημερίδας «Δημοκρατίας», των γνωστών θέσεων, με θέμα την «Κρίση της Δημοκρατίας».

Και ήταν και παράξενο, ετερόκλητο το ακροατήριο στο καπνεργοστάσιο της Λένορμαν, όπου έγινε η εκδήλωση για τα 15 χρόνια της συγκεκριμένης εφημερίδας: παρόντες ήταν ο Πρόεδρος της Βουλής Νικήτας Κακλαμάνης, ο υπουργός Αμυνας Νίκος Δένδιας, ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, ο πρώην Πρωθυπουργός και νυν ανεξάρτητος βουλευτής Μεσσηνίας, Αντώνης Σαμαράς, η ευρωβουλευτής Αφροδίτη Λατινοπούλου, ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ, Κώστας Τσουκαλάς, το ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ Κώστας Λαλιώτης, επιχειρηματίες όπως ο Βαγγέλης Μυτιληναίος, δημοσιογράφοι, όπως ο Πάνος Παναγιωτόπουλος, ιερωμένοι, καλλιτέχνες.

Για να έχουμε δε μια πληρέστερη εικόνα, το παρών έδωσαν και καλλιτέχνες όπως ο κωμικός Λάκης Λαζόπουλος και ο σκηνοθέτης Γιάννης Σμαραγδής.

Τι κοινό έχουν όλοι αυτοί; Είναι ανησυχούντες για μια κρίση που κατά την άποψή τους βιώνει η Δημοκρατία; Έχουν φυσικά κάθε δικαίωμα ως πολίτες και δημόσια πρόσωπα.

Όπως ίσως έχει δικαίωμα και ο κ. Βενιζέλος, ύστερα από μια μεγάλη και μνημειώδη διαδρομή στην Κεντροαριστερά, να ξοδεύει το πολιτικό του κεφάλαιο νομιμοποιώντας τέτοιες μαζώξεις και να μιλάει σε ένα ακροατήριο με πολιτικές φυσιογνωμίες όπως η Βασιλική Θάνου, ο Πάνος Καμμένος και ο Άρης Σπηλιωτόπουλος.

Έχει; Θα πρέπει να ερμηνευτεί, να κριθεί και φυσικά θα φανεί.

 

Αυτό το πλήθος δημόσιων προσώπων άρχισε από νωρίς να συγκεντρώνεται στο παλαιό καπνεργοστάσιο της Λένορμαν, ο δε κ. Σαμαράς έσπευσε και πάλι να κάνει πια παρέμβαση για τις αγροτικές κινητοποιήσεις, σχολιάζοντας σε δημοσιογράφους το εξής:

«Το σίγουρο είναι ότι αυτοί οι οποίοι βρίσκονται στα μπλόκα δεν κερδίζουν κάθε τόσο το Τζόκερ. Αυτό έχω να πω».

Καραμανλής: Κρίση αμφισβήτησης των θεσμών

Στην ομιλία του ο κ. Καραμανλής τόνισε ότι «δεν αρκεί να λέμε ότι η Δημοκρατία υπάρχει», αλλά «οφείλουμε να εξετάζουμε αν λειτουργεί όπως πρέπει. Αν οι θεσμοί της παραμένουν ανθεκτικοί. Αν οι εγγυήσεις που συγκροτούν το Κράτος Δικαίου παραμένουν αξιόπιστες. Αν οι πολίτες εμπιστεύονται τους θεσμούς και το πολιτικό σύστημα», γιατί όπως εξήγησε «θεμέλιο της Δημοκρατίας είναι η εμπιστοσύνη και η συμμετοχή των πολιτών. Γιατί χωρίς εμπιστοσύνη καμμιά Δημοκρατία δεν μπορεί να σταθεί όρθια».

Ο κ. Καραμανλής υποστήριξε ότι «η αλήθεια είναι ότι ένα ολοένα διευρυνόμενο τμήμα της κοινωνίας θεωρεί ότι οι θεσμοί δεν λειτουργούν με την πληρότητα που απαιτείται» και ότι «το Κοινοβούλιο υποβαθμίζεται. Οτι η Δικαιοσύνη επηρεάζεται. Οτι τα ΜΜΕ χειραγωγούνται. Οτι οι κυβερνήσεις δεν ακούνε και δεν καταλαβαίνουν. Οτι οι αποφάσεις λαμβάνονται ερήμην τους. Ότι η πολιτική ασκείται με όρους κλειστών συστημάτων, χωρίς έγνοια, χωρίς αναφορά, στις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας». Οπως ανέφερε ο πρώην Πρωθυπουργός, «όταν αυτή η αντίληψη γενικεύεται και παγιώνεται ως πεποίθηση, ακόμα κι αν δεν ανταποκρίνεται απολύτως στην πραγματικότητα, τότε οδηγούμαστε σε κρίση εμπιστοσύνης. Κρίση αντιπροσώπευσης, κρίση αμφισβήτησης των θεσμών, κρίση απονομιμοποίησης του πολιτικού συστήματος. Τότε δοκιμάζεται η Δημοκρατία και η ποιότητά της».

♦ Διαβάστε: Πόσο κοντά είναι Βενιζέλος και Καραμανλής;

«Μη κρυβόμαστε», συνέχισε ο κ. Καραμανλής. «Τα φαινόμενα αυτά και υπαρκτά είναι και συνεχώς ογκούμενα. Σε όλον τον κόσμο, στην Ευρώπη και στην χώρα μας», πρόσθεσε ο Κώστας Καραμανλής. Ο πρώην πρωθυπουργός δήλωσε ότι «η πολιτική ομαλότητα στην Ευρώπη, η άνθιση της Ευρωπαϊκής δημοκρατίας σε μεγάλο βαθμό στηρίχθηκε στην οικονομική πρόοδο που επετεύχθη στην μεταπολεμική περίοδο και πρωτίστως στην διάχυση των καρπών της ανάπτυξης σε ευρύτατα κοινωνικά στρώματα. Η διαρκής βελτίωση των μισθών και των συντάξεων, η συρρίκνωση της ανεργίας, η οικοδόμηση του κοινωνικού κράτους, η πίστη ότι οι συνθήκες ζωής και εργασίας, οι ευκαιρίες για τους νέους, η μέριμνα για τους ασθενέστερους θα βελτιώνονται συνεχώς ήταν το στέρεο θεμέλιο πάνω στο οποίο οικοδομήθηκε η Ευρώπη της πολιτικής σταθερότητας, της ήρεμης δημόσιας ζωής, της κοινωνικής συνοχής», τονίζοντας ότι «οι σταθερές αυτές δεν υφίστανται πλέον».

Ο κ. Καραμανλής επισήμανε ότι «η πολιτική οξύτητα όμως, οι ακρότητες και η τοξικότητα ακόμα και στην εκφορά λόγου είναι πρόσθετοι λόγοι ανησυχίας για την ομαλή και ποιοτική λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος» ενώ συμπλήρωσε: «Το Κοινοβούλιο δεν είναι χώρος τυπικών διαδικασιών, ούτε όργανο επικύρωσης αποφάσεων. Είναι, ή θα έπρεπε να είναι, ο τόπος όπου διεξάγεται ο ουσιαστικός διάλογος, η αντιπαράθεση ιδεών και προγραμμάτων, η νομοθέτηση, ο έλεγχος της εκτελεστικής εξουσίας. Η υποβάθμιση του ρόλου του, όταν συμβαίνει, είναι πλήγμα στην ποιότητα της Δημοκρατίας». «Απαξιώνεται η Βουλή στα μάτια των πολιτών όταν αισθάνονται ότι οι Εξεταστικές Επιτροπές για παράδειγμα λειτουργούν προσχηματικά ή παρελκυστικά», συμπλήρωσε.

Βενιζέλος: Αμεση ανάγκη για ρίξεις αλλά και υπερβάσεις

Την ανάγκη να δημιουργηθούν οι συνθήκες ώστε οι πολίτες να εμπιστευθούν εκ νέου βασικούς θεσμούς αλλά και τη δικαιοσύνη, υπογράμμισε από την πλευρά του ο κ. Βενιζέλος, στην ομιλία του στην ίδια εκδήλωση.

Υπενθύμισε την πολιτική του διαδρομή, δηλώνοντας υπερήφανος τόσο για τη συμμετοχή του στις κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου και του Κώστα Σημίτη, όσο και – κυρίως – για τον ρόλο του ως αντιπροέδρου σε τρεις κυβερνήσεις της περιόδου της κρίσης, με κορύφωση την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου (2012-2015). Οπως τόνισε, τότε είχε ήδη διαμορφωθεί ο δρόμος εξόδου από την κρίση, χωρίς να είναι αναγκαίο ούτε το τρίτο μνημόνιο ούτε η περιπέτεια του πρώτου εξαμήνου του 2015, αφού είχε ολοκληρωθεί η αναδιάρθρωση του χρέους και είχε συμφωνηθεί ασφαλής διαδικασία εξόδου χωρίς υπερπλεονάσματα και υπερφορολόγηση.

Υπογράμμισε ότι το βασικό πρόβλημα της ευρωπαϊκής δημοκρατίας είναι η διάρρηξη του κοινωνικού συμβολαίου πάνω στο οποίο οικοδομήθηκε μεταπολεμικά: Συνεχής ανάπτυξη, βελτίωση εισοδημάτων και επιπέδου ζωής, μέσα στο προστατευτικό πλαίσιο του κοινωνικού κράτους. Αυτό το υπόβαθρο, είπε, έχει κλονιστεί, με αποτέλεσμα βαθιές κοινωνικές ασυμμετρίες. Ειδικά για την Ελλάδα, προειδοποίησε ότι η χώρα δεν μπορεί να προχωρήσει στο μέλλον όταν, σύμφωνα με τη Eurostat, το 67% των πολιτών δηλώνει ότι ζει σε συνθήκες «υποκειμενικής φτώχειας». «Δεν μπορεί η χώρα να πορευτεί στο μέλλον με ασύμμετρο πολιτικό σύστημα. Δεν νοείται να κυριαρχεί η αίσθηση της διαφθοράς και η έλλειψη εμπιστοσύνης στους θεσμούς και στη Δικαιοσύνη», σημείωσε.

«Κρίση δημοκρατίας υπάρχει όταν η χώρα έχει καταστεί μη διακυβερνήσιμη. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει κυβέρνηση αλλά ότι υπάρχει ανάγκη για υπερβάσεις, ρήξεις και συναινέσεις. Τίποτα δεν είναι πιο κρίσιμο από τον σεβασμό στο Κράτος Δικαίου. Αυτό είναι το θεμέλιο της ανάπτυξης, της ανταγωνιστικότητας, της εθνικής ισχύος» είπε ο κ. Βενιζέλος.

Προσέθεσε ακόμη ότι «η διαφορά μεταξύ συναίνεσης και συνεργασίας είναι μεγάλη. Αλλά ακόμη πιο μεγάλη είναι η διαφορά από την μονοκομματική εκδοχή της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας που φαίνεται να έχει εξαντλήσει τα όριά της, ιδίως υπό τη μορφή μιας αυτοδύναμης μονοκομματικής κυβερνητικής πλειοψηφίας που έχει μετατραπεί σε μονοπρόσωπη εξουσία χωρίς θεσμούς αντιρρόπησης. Και ουσιαστικές, σύγχρονες εγγυήσεις διαφάνειας. Δεν νοείται να κυριαρχεί στις έρευνες της κοινής γνώμης η αίσθηση της διαφθοράς και η κραυγαλέα έλλειψη εμπιστοσύνης προς όλους τους θεσμούς. Συμπεριλαμβανομένης, δυστυχώς και της Δικαιοσύνης. Η χώρα δεν μπορεί να πορευτεί προς το μέλλον με την κοινωνία να προσλαμβάνει μια ασύμμετρη εικόνα της Δικαιοσύνης».

Τόνισε ακόμη «τα πολιτικά πρόσωπα έχουν υποχρέωση την οποία έχει υπογραμμίσει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου να αποδέχονται τη σκληρή και ακόμα και άδικη κριτική και να στηρίζουν εμπράκτως την ελευθερία του Τύπου και τον ρόλο του Τύπου ακριβώς επειδή λειτουργεί ως θεμελιώδες, ζωτικό αντίβαρο για τη δημοκρατία».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News