Ξεκίνησε την καριέρα του στο Θέατρο Ρεπερτορίου του Νταντί της Σκωτίας στα 14 του, ως βοηθός διευθυντή σκηνής και το σανίδι έγινε το καταφύγιό του. Ο πατέρας του είχε πεθάνει όταν ήταν οκτώ ετών και η μητέρα του έπασχε από προβλήματα ψυχικής υγείας και μπαινόβγαινε στα ψυχιατρεία, οπότε ο νεαρός Μπράιαν Κοξ μεγάλωσε με τις τρεις μεγαλύτερες αδελφές του και συχνά κοιμόταν σε «μια γωνιά» του θεάτρου.

Τώρα, στα 79 του, ο συνήθως απότομος σκωτσέζος ηθοποιός, που πρόσφατα ανανέωσε την καριέρα του μέσω του ρόλου του μιντιάρχη Λόγκαν Ρόι στην επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά «Succession», μιλά στην Telegraph με αποστομωτική ειλικρίνεια για τη διαδρομή του, τις πολιτικές του πεποιθήσεις και τους αρνητές της ιδεολογίας του.

Στην 60χρονη καριέρα του στο σανίδι και στην οθόνη, ο Κοξ έχει ερμηνεύσει, μεταξύ πολλών άλλων, τον Ουίνστον Τσόρτσιλ, τον Πάμπλο Πικάσο, τον Τίτο Ανδρόνικο, τον Ιωσήφ Στάλιν, τον Χέρμαν Γκέρινγκ, τον Λέοντα Τρότσκι, τον Τζ. Εντγκαρ Χούβερ, τον Βασιλιά Ληρ και τον Χάνιμπαλ Λέκτορ. Αυτή την εποχή κάνει πρόβες για την παράσταση «Make It Happen» στο θέατρο Ρεπερτορίου του Νταντί , που ασχολείται με την οικονομική κρίση του 2008, και στην οποία ερμηνεύει τον «πατέρα της καπιταλιστικής οικονομίας», Ανταμ Σμιθ.

Για μεγάλο μέρος της παιδικής του ηλικίας, ο Κοξ ζούσε κυρίως με την αδερφή του Μπέτι, η οποία πέθανε το 2023 σε ηλικία 92 ετών. Ετσι απέκτησε την ελεύθερη φύση του, «το είδος ορμής που έχω, επειδή συνειδητοποίησα ότι δεν υπήρχε κανείς τριγύρω για να με βοηθήσει», όπως λέει. Στο Θέατρο Ρεπερτορίου, όμως, έμαθε ποιο ήταν το πραγματικό του σπίτι – το θεατρικό σανίδι.

Ο Κοξ είναι κατεξοχήν θεατράνθρωπος, που λατρεύει τους θεατρικούς συγγραφείς και επηρεάστηκε από μεγάλους θεατρικούς ηθοποιούς, όπως ο Αλμπερτ Φίνι. Στην αυτοβιογραφία του, με τίτλο «Βάζοντας το Κουνέλι Πίσω στο Καπέλο» του 2021, μεταφέρει ιστορίες από το θεατρικό του παρελθόν, όπως όταν κατέρρευσε στη μέση ενός μονολόγου εντοπίζοντας στο κοινό δύο πρώην φιλενάδες του.

Οι ταινίες, οι τηλεοπτικές σειρές και οι διαφημίσεις που γύρισε χρηματοδότησαν τις λιγότερο αμειβόμενες θεατρικές του δουλειές. Το τελευταίο του πρότζεκτ είναι ένα ριάλιτι με τίτλο «007: Road to a Million», όπου ερμηνεύει έναν κακό ταινίας του Τζέιμς Μποντ (στις οποίες δεν έχει ποτέ συμμετάσχει) και επιλέγει ζευγάρια που στέλνονται σε αποστολές για να βρουν «τον εσωτερικό τους Μποντ», αναλαμβάνοντας τρομακτικές σωματικές προκλήσεις για να κερδίσουν ένα εκατομμύριο λίρες.

Στην ερώτηση της Telegraph ποιες είναι οι ιδανικές ιδιότητες ενός κακού σε ταινία Μποντ, ο Κοξ, ο οποίος εξομολογείται ότι πάντα πίστευε πως θα ήταν εξαιρετικός σε τέτοιο ρόλο, απαντά «έλλειψη ενσυναίσθησης» και γελά. «Και νομίζω ότι ο Ντόναλντ Τραμπ είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα κακού, καθώς δεν έχει καθόλου ενσυναίσθηση», συμπληρώνει με άνεση.

Ο Κοξ, ο οποίος έχει ένα σπίτι και ένα διαμέρισμα στο Λονδίνο, αλλά ζει τον περισσότερο καιρό στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, δεν κρύβει την αντιπάθειά του για τον αμερικανό πρόεδρο. «Είναι έξυπνος και δεν πρέπει να τον υποτιμάς, αλλά είναι μια δύναμη που τελικά εξυπηρετεί τον εαυτό της, και αυτό είναι το πρόβλημα», λέει. «Σε μια χώρα σαν κι αυτή, κάποιος που εξυπηρετεί τόσο τον εαυτό του απλώς δημιουργεί μια ολιγαρχία – προς την οποία ο Τραμπ ήδη κινείται», συμπληρώνει.

Πιστεύει ότι σύντομα ο μύθος του Τραμπ θα καταρρεύσει, καθώς οι άνθρωποι «αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι υποφέρουν από τις πολιτικές του».  Εχοντας ζήσει για 10 χρόνια στο Λος Αντζελες, ο Κοξ και η δεύτερη σύζυγός του, η ηθοποιός και σκηνοθέτις, Νικόλ Ανσάρι-Κοξ, μετακόμισαν στη Νέα Υόρκη το 2007. Παραδέχεται ότι η απόφασή τους εν μέρει, τουλάχιστον, οφειλόταν σε πολιτικούς λόγους – «είναι μια σωστή κοινότητα, που κινείται όλο και πιο αριστερά», εξηγεί.

Στην πατρίδα του, το Ηνωμένο Βασίλειο, ο Κοξ είναι μακροχρόνιος υποστηρικτής μιας ανεξάρτητης Σκωτίας και ένθερμος φεντεραλιστής. Υποστηρίζει την ανεξαρτησία της Σκωτίας, της Ουαλίας και της Βόρειας Ιρλανδίας και μια συνομοσπονδία τους με την Αγγλία «για το καλό όλων των νήσων μας». Απεχθάνεται τη λέξη «εθνικισμός», παρότι παραμένει μέλος του Σκωτσέζικου Εθνικιστικού Κόμματος (SNP).

Παραδέχεται ότι ασχολήθηκε με τη σκωτσέζικη πολιτική σκηνή με καθυστέρηση, λόγω της καριέρας του, δηλώνει πρώην μέλος των Εργατικών, το οποίο εγκατέλειψε «λόγω της αλαζονείας του Μπλερ και των ψεμάτων για τα όπλα μαζικής καταστροφής του Ιράκ» και δηλώνει ευθαρσώς σοσιαλιστής – παρότι η λέξη «παραμένει βρώμικη στην Αμερική». Αν δεν είσαι σοσιαλιστής, «δεν μπορείς να καταλάβεις πώς λειτουργεί ο κόσμος χωρίς τις παρωπίδες των προσωπικών σου συμφερόντων και προβλημάτων», εξηγεί στην Telegraph.

Θεωρεί ότι ο κόσμος βρίσκεται σε κατάσταση μόνιμης αποδρομής, γιατί «η ανθρωπότητα δεν έχει εξελιχθεί πλήρως ακόμα και εξακολουθεί να επαναλαμβάνει τα λάθη του παρελθόντος». Υπό αυτό το πρίσμα συγκρίνει τον Αδόλφο Χίτλερ με τον Βλαντίμιρ Πούτιν και τον Μπενιαμίν Νετανιάχου – τον οποίο αποκαλεί «σίχαμα». Πέρυσι, ο Κοξ διάβασε ένα ποίημα σε μια εκδήλωση συγκέντρωσης χρημάτων για την Ιατρική Βοήθεια προς τους Παλαιστίνιους.

Ο τίτλος του είναι «Αν Πρέπει να Πεθάνω», του συγγραφέα και καθηγητή πανεπιστημίου Ρεφάατ Αλαρέρ, ο οποίος σκοτώθηκε από ισραηλινή αεροπορική επιδρομή τον Δεκέμβριο του 2023, μαζί με τον αδελφό του, την αδελφή του και τους τέσσερις ανιψιούς του. «Το διάβασα επειδή είναι ένα όμορφο ποίημα ενός άνδρα που στοχοποιήθηκε και σκοτώθηκε», εξηγεί.

Λέει ότι δεν υπάρχει δικαιολογία για τις επιθέσεις της Χαμάς του Οκτωβρίου 2023, αλλά οι δολοφονίες παιδιών από το Ισραήλ θα οδηγήσουν όσα επιβιώσουν να ενταχθούν σε μια νέα Χαμάς. «Οι άνθρωποι είναι τόσο απίστευτα ηλίθιοι», λέει με εμφανή θυμό και αναφέρεται στους ισραηλινούς εποίκους ως «μέλισσες που κινούνται γύρω από κυψέλη – κάτι πραγματικά φρικτό».

Οι περισσότεροι εβραϊκής καταγωγής φίλοι του δεν συμφωνούν με αυτή την τακτική. «Πρέπει να είναι κανείς πολύ προσεκτικός όταν χρησιμοποιεί τον όρο “γενοκτονία”, αλλά πόσο απέχει από αυτά που συμβαίνουν στη Γάζα;», αναρωτιέται. «Παιδιά σκοτώνονται την ώρα που ζητιανεύουν φαγητό – αυτό είναι εντελώς απαράδεκτο από κάθε άποψη», συμπληρώνει εκνευρισμένος και χτυπά το χέρι του δυνατά στο τραπέζι.

Παρότι δέχθηκε επικρίσεις για το ποίημα που απήγγειλε, δεν το μετανιώνει. «Φθάνεις σε μια ηλικία και συνειδητοποιείς ότι υπάρχουν αξίες που δεν τιμώνται και πρέπει να αρχίσεις να τις υπερασπίζεσαι, ακόμα κι αν αυτό σε κάνει επιθετικό» λέει και συμπληρώνει: «Οι άνθρωποι με σχολιάζουν εδώ και χρόνια και δε μου καίγεται καρφί. Είμαι πολύ μεγάλος, πολύ κουρασμένος, και πολύ γαμημένα ταλαντούχος για όλες αυτές τις αηδίες που ακούω».

Μέχρι τη δεκαετία του 1990 ο Κοξ είχε ήδη καθιερωθεί ως βραβευμένος πρωταγωνιστής στο θέατρο, αλλά είχε συμφιλιωθεί και με την ιδέα ότι θα παίζει ρόλους καρατερίστα στο σινεμά και την τηλεόραση. Μέχρι την ηλικία των 70 ετών, εξακολουθούσε να επαινείται από τους κριτικούς και είχε φτάσει σε ένα επίπεδο διασημότητας με το οποίο ένιωθε άνετα. Και μετά ήρθε το «Succession», και η δημοτικότητά του εκτοξεύτηκε – ειδικά στο νεανικό κοινό.

Δεν συμβιβάστηκε ποτέ με τα νέα φώτα της δημοσιότητας που έπεσαν πάνω του μετά τη βραβευμένη σειρά του HBO. «κάποτε πήγαινα σε διάφορα μέρη και οι λίγοι που με αναγνώριζαν αναφέρονταν στους ρόλους μου – τώρα ακόμα και στη Σαγκάη όπου βρέθηκα πρόσφατα όλοι μου φώναζαν “Λόγκαν Ρόι, Λόγκαν Ρόι”. Ελεος πια, τους λέω να πάνε να γαμηθούν, όπως θα έκανε και ο Λόγκαν», λέει χωρίς περιστροφές.

Οπως και ο Ρόι, ο Κοξ έχει τέσσερα ενήλικα παιδιά. Με την πρώτη του σύζυγο, την ηθοποιό Καρολάιν Μπερτ, έχει τον 55χρονο Αλαν, ο οποίος ακολούθησε τους γονείς του στο επάγγελμα, και την 47χρονη Μάργκαρετ, δασκάλα που κάνει ιδιαίτερα σε παιδιά-ηθοποιούς στα πλατό. Οι άλλοι δύο γιοι του ήρθαν μετά το γάμο του με την επίσης ηθοποιό, Νικόλ Ανσάρι, το 2002. Τόσο ο 23χρονος Ορσον, όσο και ο 20χρονος Τόριν, εργάζονται ως ηθοποιοί.

Τον τελευταίο χρόνο έχει εμφανιστεί σε δύο θεατρικά έργα («Make It Happen» και «The Score» –και στα δύο με τη σύζυγό του), έχει γυρίσει αρκετές ταινίες και τώρα παρουσιάζει το τηλεοπτικό ριάλιτι «007: Road to a Million», η δεύτερη σειρά του οποίου μόλις ξεκίνησε να προβάλλεται. Παράλληλα έχει ήδη σκηνοθετήσει την πρώτη του ταινία («Glenrothan») και, φυσικά πολλά θεατρικά έργα. Επίσης ηχογραφεί επεισόδια της ραδιοφωνικής του σειράς με τίτλο «McLevy».

Του χρόνου αναμένεται να περιοδεύσει με μια παράσταση με τίτλο «It’s All About Me!» (Ολα έχουν να Κάνουν με Εμένα), στην οποία θα μιλά για τη ζωή και την τέχνη του. «Θα είναι αυθόρμητο και ελπίζω αστείο, με πολλές ιστορίες – θα αποκαλύψω τεχνικά θεατρικά μυστικά και θα προβάλω αποσπάσματα από ταινίες», λέει στην Telegraph. «Αλλωστε, πρέπει κάπως να βγάλω τα προς το ζην μου», συμπληρώνει με το γνωστό περιπαικτικό του χαμόγελο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News