Για την Μπαρτσελόνα, το παιχνίδι της περασμένης Τετάρτης ήταν ρουτίνα. Ταξίδεψε στη Χιχόν της βόρειας Ισπανίας, νίκησε (3-1) την τοπική Σπόρτινγκ και επέστρεψε στη Βαρκελώνη. Τα συνηθισμένα, αν εξαιρέσουμε το ότι ο Λιονέλ Μέσι ξεπέρασε τα 300 γκολ στο Πρωτάθλημα. Για τον Λουίς Σουάρες, όμως, δεν ήταν απλώς «άλλη μια μέρα στη δουλειά». Σε αυτό το ματς έγραψε ιστορία.

Με το γκολ που πέτυχε, ο 29χρονος ουρουγουανός επιθετικός συμπλήρωσε τα 40, φέτος, σε όλες τις διοργανώσεις: 24 στη La Liga (το ισπανικό πρωτάθλημα), 5 στο Champions League, 5 στο Copa del Rey (το Κύπελλο Ισπανίας), 5 στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων και ένα στο ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ. Πόσα μας κάνουν όλα αυτά; Οσα μόλις τρεις ποδοσφαιριστές στα χρονικά του συλλόγου έχουν καταφέρει να φτάσουν -και να ξεπεράσουν- μέσα σε μια σεζόν.

Τον έναν από τους τρεις, τον φαντάζεστε. Είναι -ποιος άλλος;- ο Μέσι, ο οποίος έχει σκοράρει 40+ τέρματα και τις έξι τελευταίες αγωνιστικές περιόδους. Τα περισσότερα (73), το 2011-2012. Και 58 πέρυσι, που η Μπαρτσελόνα κατέκτησε τα πάντα. Πριν από εκείνον, το είχε κάνει ο Ρονάλντο (το «Φαινόμενο», βεβαίως, όχι ο Κριστιάνο), στη μια και μοναδική σεζόν που αγωνίστηκε στο «Καμπ Νου». Το 1996-1997, σε ηλικία μόλις 20 ετών, τότε που μόλις είχε αρχίσει να υφαίνει τον μύθο του, ο βραζιλιάνος πέτυχε 47 γκολ σε 49 αγώνες (0,96 γκολ ανά ματς), πριν φύγει για το Μιλάνο και την Ιντερ. Ποτέ κανείς πριν από αυτόν δεν έστειλε την μπάλα στα αντίπαλα δίχτυα τόσες φορές για χάρη της «Μπάρτσα». Τον πρώτο που τα κατάφερε, τον γνωρίζουμε μόνο από τα κιτάπια. Ηταν ο Μαριάνο Μαρτίν, δεινός σκόρερ στα εννέα χρόνια (1939-1948) που φόρεσε τη φανέλα της Μπαρτσελόνα. Μόνο στο ισπανικό πρωτάθλημα έβαλε 123 γκολ σε 150 αγώνες. Στην καλύτερή του σεζόν, το 1942-1943, πέτυχε συνολικά -σε Πρωτάθλημα και Κύπελλο- 42. Αλλά στάθηκε άτυχος. Επειτα από έναν σοβαρό τραυματισμό στο γόνατο, το 1944 σε ηλικία 25 ετών, η καριέρα του άρχισε να παίρνει την κατιούσα.

Στη δεύτερη χρονιά του στην Ισπανία (η Μπαρτσελόνα τον αγόρασε από τη Λίβερπουλ τον Αύγουστο του 2014, με 81 εκατ. ευρώ), ο Σουάρες συναγωνίζεται τον Λεβαντόφσκι -της Μπάγερν Μονάχου- για τον τίτλο του πιο «φονικού» σέντερ φορ στον κόσμο. Με το δικό του στιλ -που είναι εντελώς διαφορετικό και πολύ πιο θεαματικό από εκείνο του πολωνού γκολτζή- πετυχαίνει 1,11 τέρματα (κατά μέσο όρο) σε κάθε αγώνα, είναι πρώτος σκόρερ στην Ισπανία, έχει βάλει υποψηφιότητα για το «Χρυσό Παπούτσι» της Ευρώπης και μάλλον δεν θα δυσκολευτεί να καταρρίψει φέτος την καλύτερη δική του επίδοση: τα 49 γκολ που μέτρησε τη σεζόν 2009-2010 με τη φανέλα του Αγιαξ, σε ένα πρωτάθλημα πολύ ευκολότερο από το ισπανικό.

Επιπλέον, ο Σουάρες κάνει κι άλλες δουλειές μέσα στο γήπεδο, παίζοντας και για τις άλλες δύο πριμαντόνες της ομάδας του, τον Νεϊμάρ και τον Μέσι. Οι 19 ασίστ του -δηλαδή τα γκολ που τους έχει προσφέρει- αποδεικνύουν οτι, πλέον, δεν είναι ο κακομαθημένος φορ που περιμένει από τους συμπαίκτες του να ιδρώσουν για τη δική του δόξα. Πάνω απ’ όλα, ο ουρουγουανός έχει ηρεμήσει. Δεν είναι, πια, το «κακό παιδί» των γηπέδων. Από την ημέρα που έφτασε στη Βαρκελώνη, έπαψε να δαγκώνει τους αντιπάλους του. Μόνο στους τερματοφύλακες… δείχνει τα δόντια του.

Οπως έχει παραδεχτεί σε πρόσφατη συνέντευξή του, ακόμη επισκέπτεται τακτικά τον ψυχολόγο που του έχει συστήσει η Μπαρτσελόνα. Αλλά -χωρίς να θέλω να υποτιμήσω τον επιστήμονα- τα γεγονότα δείχνουν πως το φάρμακο που γιάτρεψε τον Σουάρες, ήταν η ίδια η μετεγγραφή του στους «μπλαουγκράνα».

Για πρώτη φορά δάγκωσε τον Νοέμβριο του 2010, σε ντέρμπι του Αγιαξ με τη Φέγενορντ (τον δυστυχή Οτμάν Μπακάλ). Την εποχή, δηλαδή, που ο Σουάρες ήθελε να φύγει από το Αμστερνταμ, και ο Αγιαξ διαπραγματευόταν τη μετεγγραφή του στη Λίβερπουλ. Πριν καν προλάβει να εκτίσει την ποινή που του είχε επιβάλει η ολλανδική ομοσπονδία, πουλήθηκε στην Αγγλία.

https://www.youtube.com/watch?v=sOP8hqrsrU4

Το επόμενο θύμα του ήταν ο Ιβάνοβιτς. Η Λίβερπουλ είχε κάνει μια απογοητευτική σεζόν, μακριά από τις θέσεις που οδηγούν στο Champions League, χωρίς καν να διεκδικήσει το Κύπελλο Αγγλίας ή το League Cup. Κατά σύμπτωση (;), ο Σουάρες ζητούσε -πάλι- μετεγγραφή. Φώναζε ότι στην Αγγλία δεν περνούσε καλά, οτι τα βρετανικά ΜΜΕ τού έκαναν πόλεμο, και οτι ήθελε να πάει στη Ρεάλ. Οταν η Ρεάλ κατέληξε στον Γκάρεθ Μπέιλ, ο Σουάρες άλλαξε προορισμό. Ζήτησε να τον πουλήσουν στην Αρσεναλ. Για να παίξει στο Champions League. Αλλά η Λίβερπουλ δεν τον έδωσε – κι έτσι ξέμεινε στο «Ανφιλντ». Παραδόξως, την επόμενη σεζόν ο Σουάρες «πετούσε» στο γήπεδο. Αλλά, για όλα υπάρχει μια εξήγηση…

Το τρίτο δάγκωμα (και το διασημότερο, αφού οι τρύπες στον ώμο του ιταλού αμυντικού Κιελίνι από τα δόντια του ουρουγουανού έκαναν τον γύρο του κόσμου) ήρθε στο Μουντιάλ του 2014. Μάλιστα, αυτή η δαγκωματιά έκανε πλούσιο έναν νορβηγό, που την είχε προβλέψει και την είχε παίξει στο Στοίχημα. Πόνταρε 12 ευρώ στην πιθανότητα, ο Σουάρες να το ξανακάνει, και εισέπραξε 15.000 ευρώ. Αρκετές ημέρες μετά το περιστατικό με τον Κιελίνι, ο προπονητής του Σουάρες στην εθνική ομάδα της Ουρουγουάης είχε αποκαλύψει -σε ραδιοφωνική του συνέντευξη- κάτι που, τότε, πέρασε απαρατήρητο μέσα στην τούρλα του Μουντιάλ: οτι ο παίκτης του είχε μόλις πληροφορηθεί, πως η Λίβερπουλ έκανε πίσω στη συμφωνία της με την Μπαρτσελόνα για τον Σουάρες, η οποία είχε κλείσει (προφορικά) από τον προηγούμενο Νοέμβριο… Μερικές εβδομάδες αργότερα, ανακοινώθηκε η μετεγγραφή του παίκτη στην Μπαρτσελόνα.

Να, λοιπόν, τα κομμάτια του παζλ: ο Σουάρες δαγκώνει… όποιον βρει μπροστά του, όταν θέλει να φύγει. Πρώτα από τον Αγιαξ κι έπειτα από τη Λίβερπουλ. Αν και η Λίβερπουλ δεν τον δίνει στη Ρεάλ ή την Αρσεναλ (το καλοκαίρι του 2013), ο ουρουγουανός κάνει μια καταπληκτική σεζόν (2013-2014). Προφανώς, επειδή γνωρίζει -από τον Νοέμβριο του 2013- οτι το επόμενο καλοκαίρι θα πάει στην Μπαρτσελόνα. Αλλά η Λίβερπουλ αλλάζει γνώμη -ακριβώς λόγω της καλής απόδοσής του- και ο Σουάρες το μαθαίνει στο Μουντιάλ του 2014. Δαγκώνει ξανά (τον Κιελίνι). Είτε από τα νεύρα του, είτε επειδή γνώριζε ότι θα συμβεί αυτό που -πράγματι- συνέβη: για τη δαγκωματιά του στον ιταλό, τιμωρήθηκε με τετράμηνο αποκλεισμό. Κι όταν η Λίβερπουλ έμαθε πως δεν θα μπορεί να χρησιμοποιεί -για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα- τον ακριβότερο ποδοσφαιριστή της, τον πούλησε στην Μπαρτσελόνα.

https://www.youtube.com/watch?v=_i2JlR2lu_c

Ξέρω, τι σκέφτεστε: Δηλαδή, αν ο Σουάρες θελήσει να φύγει από την Μπαρτσελόνα, θα αρχίσει πάλι να δαγκώνει; Η απάντηση είναι «όχι» – και η εξήγηση έχει όνομα γυναίκας: Σοφία Μπάλμπι. Είναι ο πρώτος (και μοναδικός μέχρι σήμερα) έρωτάς του. Τη γνώρισε στα 15 του, κι εκείνη ήταν 13. Στο Μοντεβιδέο λένε ότι η Σοφία τον έπεισε να δουλέψει σκληρά πάνω στο ποδοσφαιρικό του ταλέντο, για να καταφέρουν -κάποτε- οι δυό τους να ζήσουν μια καλύτερη ζωή. Τον Οκτώβριο του 2003, όμως, η οικογένεια της Σοφίας έφυγε από την Ουρουγουάη και εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Βαρκελώνη. Ο Σουάρες δεν είχε χρήματα, ούτε για να πηγαίνει συχνά να τη βλέπει. Μόνος και πάμπτωχος, σκέφτηκε πως μόνο ένας τρόπος υπήρχε, να ξαναβρεί τη Σοφία: να λάμψει με τη Νασιονάλ, ώστε να ενδιαφερθεί γι’ αυτόν μια ευρωπαϊκή ομάδα. Για να είναι, όσο γίνεται, πιο κοντά της. Τα κατάφερε, τρία χρόνια αργότερα. Στα 19 του. Ο πρώτος του σταθμός στην Ευρώπη ήταν μια μικρή ολλανδική ομάδα, η Χρόνινχεν. Τα υπόλοιπα είναι γνωστά.

Ο Σουάρες πήρε τη Σοφία μαζί του στην Ολλανδία, παντρεύτηκαν και -πλέον- έχουν δυο παιδιά. Η ευτυχία τους ολοκληρώθηκε με τη μετεγγραφή του στην Μπαρτσελόνα, επειδή εκεί ζουν όλοι οι συγγενείς της Σοφίας. Οσο το ζευγάρι είναι αγαπημένο, ο ουρουγουανός σταρ δύσκολα θα εγκαταλείψει το «Καμπ Νου» με τη θέλησή του. Και θα εξακολουθήσει να δείχνει στο γήπεδο, πόσο καλά είναι στη ζωή του. Προς μεγάλη απογοήτευση του Κριστιάνο Ρονάλντο, ο οποίος δεν μπορεί να χωνέψει πως δεν είναι ο ίδιος πρώτος σκόρερ την Ισπανία. Ούτε, βεβαίως, το πόσο αρμονικά συνεργάζεται ο Σουάρες με τον Μέσι και τον Νεϊμάρ. Τον ενοχλεί – και το έδειξε προσφάτως, απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου για την «αγία τριάδα»:

«Τις αγκαλίτσες και τα φιλάκια, εγώ δεν τα γουστάρω. Με τον Μπενζεμά και τον Μπέιλ, θέλω να παίζω. Οχι να τους καλώ σπίτι μου για φαγητό. Οταν κατακτήσαμε το Champions League με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, με κάποιους συμπαίκτες μου δεν μιλούσαμε καν. Αλλά μέσα στο γήπεδο συνεργαζόμασταν τέλεια»…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News