Γενικώς, τα ριάλιτι φέτος είναι χαμένα στη μετάφραση ενός αδιάφορου κοινού. Το «MasterChef» εδώ και μια βδομάδα έχει μπει στην τελική φάση του και την Τετάρτη 14 Ιουνίου ολοκληρώνει τον κύκλο του. Το έπαθλο διεκδικούν η Μαρία Μπέη και ο Νίκος Τράκας, αλλά δεν υπάρχει το παραμικρό ενδιαφέρον για το ποιος θα είναι ο μεγάλος νικητής της κατσαρόλας. Περνάει στο ντούκου ακόμα και το γεγονός ότι έφτασε στον τελικό του ριάλιτι μαγειρικής γυναίκα σεφ, κάτι που γενικά είναι σπάνιο.

Εδώ, όμως, που έχουμε φτάσει, δεν υπάρχει τίποτα σπάνιο όσον αφορά τη μαγειρική επί οθόνης. Τι να σε συγκινήσει πια όταν βλέπεις δεκάδες χιλιάδες μαγειρικές, σε δεκάδες χιλιάδες οπτικοαστουστικές συνθήκες; Ανοίγεις τα κοινωνικά δίκτυα και ο μισός πλανήτης κάτι φτιάχνει στην κουζίνα του. Ανοίγεις τις πλατφόρμες streaming, πάρε κι εκεί μαγειρικές με το κιλό. Μαγειρική σε θάλασσα, σε βουνά, σε κάμπους, σε παγόβουνα. Ναι, κάποιος μπορεί να στήσει μια κουζίνα κι εκεί και να αρχίσει να μαγειρεύει.

Θες πρωινό; Θες δεκατιανό; Γεύμα; Δείπνο; Κολατσιό για τα παιδιά στο σχολείο; Μενού για γιορτινό τραπέζι; Θες βίγκαν; Θες υγιεινό ή να βουλώνει τις αρτηρίες; Ο,τι θες θα το βρεις σε άπειρες εκδοχές και προτάσεις. Και συνταγή για εξωγήινο επισκέπτη θα βρεις, αν ψάξεις. Από τον πιο έμπειρο σεφ μέχρι τον ταπεινό μαγειράκο της διπλανής πόρτας, όλοι μπορούν να βάλουν μια κάμερα μπροστά και να σου δείξουν κάτι που πρέπει οπωσδήποτε να δοκιμάσεις.

Φυσικά, δεν δοκιμάζεις ούτε το 1% από όσα περνούν μπροστά σου. Απλώς χαζεύεις και πας παρακάτω. Και από αυτά που μπαίνεις στη διαδικασία να δοκιμάσεις, τα μισά δεν τρώγονται. Αλλά και να τρώγονται, δεν θα τα ξαναφτιάξεις, γιατί χάνεσαι μέσα στον ωκεανό συνταγών και πας από εδώ κι από εκεί χωρίς πυξίδα.

Σκέφτομαι καμιά φορά τις παλαιότερες γενιές. Εκείνοι οι άνθρωποι ήξεραν δεκαπέντε φαγητά και τέλος. Τώρα εμείς βλέπουμε 1.015 συνταγές, αλλά, τελικά, το απόγευμα που θα γυρίσουμε από τη δουλειά, δεν θα φτιάξουμε καμία, θα μας κερδίσει το ντελίβερι. Το μαγειρικό πολυθέαμα του δυτικού πολιτισμού χορταίνει μόνο τα μάτια και όχι το στομάχι μας, γι’ αυτό και είναι καταδικασμένο να γκρεμιστεί από το βάρος της ίδιας της υπερβολής του.

Είναι τέτοιος ο κορεσμός μας σε μαγειρικό χάζι που δεν μας πολυενδιαφέρει πια να το βλέπουμε και σε ριάλιτι. Κι όσο και αν οι παραγωγές ποντάρουν στην κόντρα μεταξύ των διαγωνιζόμενων, κι όσο και αν προσπαθούν να στοχεύσουν στο θυμικό του τηλεθεατή με πονεμένες ιστορίες πίσω από τους παίκτες, τελικά βλέπουν το ενδιαφέρον του να εξατμίζεται χρόνο με τον χρόνο. Στην καλύτερη περίπτωση, το βλέπουν να επικεντρώνεται στην κριτική επιτροπή του σόου, αν έχει μια πετυχημένη σύνθεση και μια καλή χημεία.

Αν υπάρχει μια καλή συνταγή στο «MasterChef», αυτή είναι οι τρεις κριτές του. Και, μάλλον, είναι και ο βασικότερος λόγος για τον οποίο κάποιοι συνεχίζουν να το παρακολουθούν.

ΥΓ. Ούτε καν η ψυχαγωγική τηλεόραση ενδιαφέρεται πολύ για το θέμα «ριάλιτι», έχει κι εκείνη στραφεί σε άλλη θεματολογία. Εδώ έφτασε να φιλοξενεί τους αρχηγούς των πολιτικών κομμάτων στους πολύχρωμους καναπέδες της, με τους τηλεμάγειρες και τους μαχητές στον Αγιο Δομήνικο θα ασχοληθεί;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News