Οποιος έχει την ανίατη ασθένεια να παρακολουθεί τις πολιτικές εξελίξεις θα πρέπει αυτήν την περίοδο να αισθάνεται ότι η κατάστασή του χειροτερεύει και να αναρωτιέται εναγωνίως: «πού είναι η αντιπολίτευση;». Εχουμε κυβέρνηση, είναι φανερό από τη δραστηριότητά της. Εχουμε και επτά μικρά κόμματα, των οποίων η πολιτική ύπαρξη μπορεί να αμφισβητηθεί λόγω της αδράνειας ή της ενασχόλησής τους με τριτεύοντα, για τις παρούσες συνθήκες, θέματα.

Ας πάρουμε ως παράδειγμα το υπό συζήτηση φορολογικό νομοσχέδιο. Η φοροδιαφυγή στη χώρα μας είναι μια θλιβερή πραγματικότητα. Το ξέρουμε όλοι. Πόσοι έχουν πάρει απόδειξη από υδραυλικό, ηλεκτρολόγο, καυστηρατζή, μπογιατζή, οικιακή βοηθό κ.τ.λ., ακόμη και από πολλούς γιατρούς, συμβεβλημένους ή μη, με το Δημόσιο, και άλλους αυτοαπασχολούμενους; Το δείχνουν και τα στατιστικά στοιχεία με απλό τρόπο. Η κατανάλωση υπερβαίνει τα δηλωθέντα εισοδήματα. Το δείχνουν και μελέτες, οι οποίες εκτιμούν ότι η παραοικονομία στην χώρα μας είναι κοντά στο 30%.

Το τελευταίο στοιχείο μας λέει, grosso modo, ότι κάθε χρόνο συναλλαγές 60 δισ. ευρώ δεν καταγράφονται πουθενά. Με έναν χαμηλό φορολογικό συντελεστή, π.χ. 15%, το κράτος χάνει 9 δισ. (ναι, 9 δισ.). Ας σκεφτεί ο καθένας τι θα μπορούσαν να κάνουν αυτά τα 9 δισ. για την παιδεία, την υγεία και το δημόσιο χρέος.  Λέω «ο καθένας» διότι η αντιπολίτευση των επτά κομμάτων δεν το σκέφτηκε. Αυτό προκύπτει από την κριτική, ας πούμε κριτική, που άσκησαν τα τρία μεγαλύτερα κόμματα. Είπαν για το νομοσχέδιο:

Νίκος Παππάς (ΣΥΡΙΖΑ): Απρόοπτο, άδικο και ατελέσφορο, δεν έχει να κάνει καθόλου με την πάταξη της φοροδιαφυγής.

Μιχάλης Κατρίνης (ΠΑΣΟΚ): Επιβάλλετε οριζόντια φορολόγηση σε 500.000 αυτοαπασχολούμενους, τους οποίους βαφτίζετε συλλήβδην ως φοροφυγάδες.

Νίκος Καραθανασόπουλος (ΚΚΕ): Κεφαλικός φόρος, αντιδραστική, φασίζουσα λογική της συλλογικής ευθύνης ότι όλοι οι επαγγελματίες φοροδιαφεύγουν.

Φτηνοί οι αφορισμοί, δύσκολα τα επιχειρήματα. Ανεξάρτητα από την ορθότητα των απόψεων που διατυπώνουν οι ανωτέρω εισηγητές, ο απλός πολίτης που πληρώνει κατά 100% τους φόρους που δικαίως ή αδίκως του επιβάλλονται, μπορεί να τους θέτει τα εξής τρία σχετικά ερωτήματα:

1. Αρνείστε ότι υπάρχει εκτεταμένη φοροδιαφυγή από τους ελεύθερους επαγγελματίες;

2. Αρνείστε ότι το δημοσιονομικό βάρος που δημιουργεί η φοροδιαφυγή το φέρουν οι υπόλοιποι φορολογούμενοι, που δεν εξαπατούν το κράτος και κατ’ επέκταση τους συμπολίτες τους;

3. Αν η απάντησή σας είναι «όχι», όπως πρέπει να είναι, ερωτάστε: Εσείς τι κάνατε για την πάταξη της φοροδιαφυγής; Εχετε κάτι εφικτό, συγκεκριμένο και καλύτερο να προτείνετε από αυτό που προτείνει η κυβέρνηση;

Αυτό περιμένει ο πολίτης από την αντιπολίτευση: μια εφικτή και συγκροτημένη πρόταση σε ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα οικονομικής πολιτικής, στο πλαίσιο της σύγχρονης Ελλάδας. Αυτό είναι το ερώτημα που πρέπει να θέσει στον εαυτό της η αντιπολίτευση, όταν με το καλό υπάρξει αντιπολίτευση και όταν αφήσει τους αφορισμούς και πιάσει τα επιχειρήματα.

Προς το παρόν, εμείς οι απλοί φορολογούμενοι πολίτες πρέπει να αναζητήσουμε παρηγοριά στο παγιωμένο από τον χρόνο αξίωμα της ελληνικής πολιτικής ζωής, το οποίο είναι, σύμφωνα με το  δικής μου έμπνευσης τετράστιχο (Ο Μητσοτάκης θα το έλεγε μαντινάδα):

«Σύντροφε, μπορείς να κρίνεις
ακόμη και να κατακρίνεις,
έστω κι αν δεν  έχεις
κάτι να προτείνεις».

* Ο Θεόδωρος Π. Λιανός είναι ομότιμος καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News